Nothing but business
Η Offseason είναι περίοδος δύσκολων αποφάσεων που θα παρθούν με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον και όχι τον συναισθηματισμό. Σε αυτό το πλαίσιο ο Παναθηναϊκός καλείται, μετά την “απώλεια” του Ρικ Πιτίνο, να προχωρήσει. Το Hoopfellas γράφει για την επιστροφή του Αργύρη Πεδουλάκη και κυκλώνει το όνομα του sniper που μπορεί να κάνει θόρυβο στην επόμενη Ευρωλίγκα, αναβαθμίζοντας την επιθετική ποιότητα των πρασίνων…
Οι ελληνικές ομάδες της Ευρωλίγκας έχουν ήδη ξεκινήσει να οικοδομούν τα ρόστερ τους για την ερχόμενη σεζόν προσπαθώντας να βρουν τον συνδυασμό που θα τους δώσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, σε μια περίοδο όπου πολλοί εκ των ανταγωνιστών έχουν τη δυνατότητα να σκορπούν πολύ μεγάλα ποσά, κλείνοντας ότι καλύτερο κυκλοφορεί. Χρειάζεται υπομονή, πολύ καλή πληροφόρηση, ευρεία γκάμα εικόνων και επιμονή στη λεπτομέρεια από πλευράς μας για να μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Η προχειρότητα αποτελεί ασυγχώρητο αμάρτημα σε μια εποχή όπου το βάθος της δουλειάς σου φαίνεται άμεσα και -μιλώντας για το συγκεκριμένο κομμάτι, αυτό του μπάσκετ- μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Σήμερα θα εστιάσουμε στον Παναθηναϊκό. Ο Αργύρης Πεδουλάκης βρίσκεται και πάλι στο ΟΑΚΑ με αποστολή να δουλέψει εντός ενός πολύ συγκεκριμένου πλαισίου με στόχο την ανοικοδόμηση της ομάδας η οποία πρέπει να μείνει ανταγωνιστική στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στη παρούσα ανάρτηση λοιπόν θα κάνουμε μια εισαγωγή στο “νέο ταξίδι” που ετοιμάζεται να κάνει ο κόουτς με το “τριφύλλι”, παρουσιάζοντας παράλληλα έναν (γνωστό αν μη τι άλλο) περιφερειακό ο οποίος εκτός του ότι βρίσκεται εντός των οικονομικών δυνατοτήτων της ομάδας, μπορεί να δώσει το κατάλληλο boost που αυτή χρειάζεται στο επιθετικό κομμάτι.
Πάμε να ξεκινήσουμε μαζί…
H επιστροφή του Αργύρη Πεδουλάκη
Ο Παναθηναϊκός στράφηκε στον Αργύρη Πεδουλάκη σε μια δύσκολη στιγμή για τον σύλλογο η οποία και διαμορφώθηκε μετά την γνωστοποίηση της απόφασης του Ρικ Πιτίνο να μην επιστρέψει στην Ελλάδα. Κάπως έτσι, ο έμπειρος Έλληνας τεχνικός αναλαμβάνει και πάλι το βάρος του να τρέξει την ομάδα, αντικαθιστώντας μετά τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς έναν ακόμα «θρύλο» της παγκόσμιας προπονητικής σκηνής. Δεν είναι καθόλου εύκολη απόφαση εάν το σκεφτείτε…
Κάτι μου λέει (το έχω μοιραστεί με πολλούς από εσάς) ότι ο κόουτς –ο οποίος έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του- «κυνηγάει» το όνειρο μιας χρονιάς ανάλογης με τη φετινή του Αταμάν , η οποία θα αλλάξει μια και καλή το ρου της προσωπικής του διαδρομής. Έφτασε πολύ κοντά άλλωστε σε κάτι τέτοιο την πρώτη του χρονιά στο ΟΑΚΑ. Το μπάσκετ βέβαια έχει αλλάξει. Ο Αργύρης Πεδουλάκης προσφέρει κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες στο φετινό εγχείρημα των πρασίνων. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει την αγορά και μπορεί να στήσει ένα ορθολογικό ρόστερ πάντα σε συνάρτηση με τους αγωνιστικούς (και μη) στόχους του, διαχειριζόμενος συγκεκριμένο διαθέσιμο ποσό. Είναι επίσης ένας εξαιρετικός tactician. Γνωρίζει τον τρόπο για να οικοδομήσει ένα πολύ καλό αμυντικό σύνολο και να εμφυσήσει βασικές αρχές στο παιχνίδι ενός συνόλου οι οποίες αυτομάτως μπορούν να του δώσουν την ευκαιρία να ανταγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο.
Τα ερωτηματικά που εγείρονται αναφορικά με το καινούργιο του εγχείρημα αφορούν τον βαθμό προσαρμοστικότητας των πρασίνων στο νέο πλαίσιο παιχνιδιού που έχει διαμορφωθεί πλέον στην Ευρωλίγκα. Όπως έχουμε υπογραμμίσει από αυτό εδώ το βήμα τα τελευταία χρόνια, η επιτυχία στη καλύτερη διοργάνωση της ηπείρου μας συνδέεται άμεσα με τον two-way χαρακτήρα μιας ομάδας και την ικανότητα της να επιβιώνει σε μάχες διαφορετικής φύσεως. Ένα σύνολο πλέον για να έχει υψηλές βλέψεις στον θεσμό οφείλει να παρουσιάσει υψηλούς δείκτες efficiency σε άμυνα και επίθεση, στο μισό και στο ανοιχτό γήπεδο. Μπορεί λοιπόν ο κόουτς να δημιουργήσει το αγωνιστικό μείγμα που θα οδηγήσει στο μπάσκετ της ισορροπίας; Θα είναι σε θέση ο δικός του Παναθηναϊκός να ακουμπήσει (και) στο ανοιχτό γήπεδο κεφαλαιοποιώντας τη παρουσία του καλύτερου fast break-maker της διοργάνωσης στο ρόστερ του; Θα επιστρέψουμε σε αυτά τα ερωτήματα σύντομα. Σήμερα, αυτό που μας επιτρέπεται να κάνουμε είναι μια απλή εισαγωγή. Οφείλουμε δε, να περιμένουμε τη σταδιακή ολοκλήρωση του παζλ σε επίπεδο στελέχωσης για να προχωρήσουμε σε εκτίμηση. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον Ολυμπιακό.
Σε πρώτη φάση μένουμε εδώ, σε αυτό το κομμάτι, συνεχίζοντας με τα του ρόστερ όπου θα κυκλώσουμε το όνομα ενός αθλητή ο οποίος αργά ή γρήγορα φαίνεται ότι θα περάσει τον Ατλαντικό αφήνοντας το ΝΒΑ. Ενός περιφερειακού που το stock του πέφτει συνεχώς τον τελευταίο καιρό στην Αμερική και πλέον (παρότι σε καλή ηλικία) είναι άκρως προσιτός για μια ομάδα με τα οικονομικά δεδομένα των πρασίνων. Ok, όλοι μας θα θέλαμε να δούμε τους “αιωνίους” να έχουν διαθέσιμα 2.5 εκατομμύρια ώστε να φέρουν στην Ελλάδα πακέτο τον Σέλβιν Μακ και τον Τζέιμς Νάναλι. όμως η ιδιαιτερότητα του φορολογικού καθεστώτος και η γενικότερη οικονομική συγκυρία δεν επιτρέπουν τέτοια ανοίγματα.
“Σκονισμένο” διαμάντι…;
Tα πράγματα για τον Nik Stauskas (1.98-G/F-1993) δεν έχουν εξελιχθεί καλά τη τελευταία διετία, αναφορικά πάντα με τη καριέρα του στο ΝΒΑ. Ο άλλοτε σταρ του Μίτσιγκαν και Νο8 του ντραφτ το 2014 (Σακραμέντο) μπήκε στη διαδικασία της συνεχούς αλλαγής περιβάλλοντος χωρίς να καταφέρει να κολλήσει κάπου αγωνιστικά, με αποτέλεσμα η μετοχή του στη λίγκα να βρίσκεται σε κατακόρυφη πτώση. Στο τελείωμα της σεζόν με τους Καβς δεν ήταν καλός (παίζοντας σε μια κακή ομάδα) και στο Κλίβελαντ φαίνεται ότι δεν τον υπολογίζουν. Ουσιαστικά η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας από τον πρώην προπονητή του στους Wolverines, John Beilein, είναι το μόνο γεγονός που του αφήνει ένα μικρό παράθυρο ανοιχτό αναφορικά με τις πιθανότητες παραμονής του στο Οχάιο.
«Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να επιστρέψει» ήταν η ατάκα ενός ανθρώπου που ακολουθεί χρόνια την ομάδα του Κλίβελαντ ο οποίος συμπλήρωσε ότι «με τον Beilein δεν πρέπει να προδικάζουμε τίποτα –ειδικά όσον αφορά τη περίπτωση ενός δικού του παιδιού- όμως οι πιθανότητες να βρει θέση στο ρόστερ ο παίχτης (είναι UFA) τη νέα σεζόν είναι πραγματικά μικρές». Όντως οι κινήσεις των Καβς δείχνουν ότι δύσκολα θα δώσουν μια θέση σε έναν τέτοιον παίχτη. Διάλεξαν στο ντραφτ τον Dylan Windler (παίχτης που θα βρισκόταν στη φετινή MADE IN USA LIST της σελίδας εάν το stock του δεν ανέβαινε τόσο στο τέλος της σεζόν ώστε να θεωρείται σίγουρος first rounder) και φυσικά τον Kevin Porter Jr., σχεδιάζουν να δώσουν μεγαλύτερο ρόλο στον Οσμάν και φυσικά έχουν τους βετεράνους JR Smith, Knight και τον Clarkson στις θέσεις των «πλαγίων».
Σημείωση: Ο Beilein πρεσβεύει μια επίθεση η οποία ουσιαστικά αποτελεί μείγμα αρχών Motion και Princeton με αρκετή κίνηση μακριά από τη μπάλα, αρκετά κοψίματα στη πλάτη της άμυνας και επιμονή στο λεπτομερειακό spacing. Θα πρέπει φυσικά να τη προσομοιώσει σε ένα πολύ πιο γρήγορο αγωνιστικό πλαίσιο αφήνοντας την επιμονή στο σετ παιχνίδι. Ίσως ο Stauskas να μπορούσε να προσφέρει σε αυτό το επιθετικό περιβάλλον όμως σήμερα στο ΝΒΑ προτιμούνται ως «εργαλεία» για να φέρουν εις πέρας ανάλογες δουλειές , παίχτες με 3&D χαρακτήρα τον οποίον δεν έχει ο πρώην αθλητής του.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν μοιάζει δύσκολο για τον Stauskas να βρει συμβόλαιο στη λίγκα αυτό το καλοκαίρι με τη πιθανότητα του να κυνηγήσει δεκαήμερα μέσα στη σεζόν ή να μετακινηθεί σε άλλο πρωτάθλημα (Ευρώπη, Κίνα, G-League) να μοιάζει ισχυρή. Kάπου εδώ νομίζω ξεκινάει η ευκαιρία για τον οποιονδήποτε επίδοξο μνηστήρα εκτός ΝΒΑ…
Ο 26χρονος Καναδός με λιθουανικές ρίζες δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες μπαίνοντας στη μεγάλη λίγκα ως σταρ του κολεγίου. Η βελτίωση του χρόνια του στο Μίτσιγκαν ήταν τεράστια και η ανταπόκριση του σε ρόλο βασικού πυλώνα της επίθεσης των Wolverines (παίζοντας αρκετά με τη μπάλα στα χέρια, διαχειριζόμενος μεγαλύτερο όγκο αποφάσεων) τον έφερε στη λοταρία. Είναι προφανές ότι το παιχνίδι του είναι φτιαγμένο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και μια τέτοια μετακίνηση αυτή τη στιγμή μπορεί να τον βγάλει από τον εγκλωβισμό στη ραθυμία που βιώνει τη τελευταία διετία. Παράλληλα η συνθήκη που έχει δημιουργηθεί επιτρέπει σε μια ευρωπαϊκή ομάδα (και δη τον Παναθηναϊκό) να πετύχει μια καλή τιμή εφόσον φυσικά κοιτάξει προς τη πλευρά του παίχτη αυτό το καλοκαίρι.
Γιατί Stauskas λοιπόν; Γιατί το πακέτο του μεταφράζεται πολύ καλά στο «από εδώ» παιχνίδι και δη στο περιβάλλον που εικάζουμε (“διαβάζοντας” τη φιλοσοφία εντός της οποίας κινείται διαχρονικά ο κόουτς) ότι θα παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός του Αργύρη Πεδουλάκη. Πρόκειται για έναν σπουδαίο σουτέρ ο οποίος αξιολογείται με υψηλό βαθμό σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της περιφερειακής εκτέλεσης. Είναι πολύ αποτελεσματικός σουτάροντας από θέση ή μετά από ντρίμπλα. Από Pin down στο μισό γήπεδο ή σε transition παιχνίδι. Μετά από hand offs ή παράγοντας εκτέλεση μέσα από two-man game. Ξέρει να δουλεύει γύρω από τα screens και γνωρίζει τη τέχνη του να σετάρει τον αμυντικό στο σημείο που θέλει για να ξεκινήσει την κίνηση του χρησιμοποιώντας τα screens, κατάσταση που απαιτεί εξυπνάδα και καλό διάβασμα. Στο μισό γήπεδο και με το playmaking του Καλάθη ως βάση δίπλα του μπορεί να αποδειχθεί αρκετά efficient επιλογή βάζοντας μεγάλη πίεση στις ευρωπαϊκές άμυνες.
Το δεύτερο δυνατό στοιχείο του το οποίο είναι κρυμμένο κάτω από τη σκόνη των τελευταίων ετών αφορά την ικανότητα του να παίξει με τη μπάλα στα χέρια. Είναι καλός ball handler για πλάγιος, μπορεί να τρέξει με ικανοποιητική αποτελεσματικότητα καταστάσεις PnR και να δημιουργήσει διαβάζοντας σωστά την άμυνα. Εκτιμώ μάλιστα ότι όταν αποκωδικοποιήσει το πλαίσιο χώρων και τη «πληροφορία» του physicality των αμυνών στην Ευρώπη θα μπορέσει να λειτουργήσει ως εναλλακτικός πόλος δημιουργίας, δεδομένου του ότι στη δεύτερη χρονιά του στο κολέγιο η εικόνα του σε αυτόν τον τομέα ήταν αρκετά αξιόλογη λαμβάνοντας υπόψη ότι αποτελούσε βασικό στόχο της αμυντικής τακτικής του αντιπάλου σε καθημερινή βάση. Παράλληλα το αθλητικό του πακέτο είναι above average για τα δικά μας δεδομένα και αυτό μεταφράζεται άρτια δίπλα στο ικανοποιητικό πρώτο βήμα και τα σχετικά μακριά του άκρα (σχεδόν 6’8’’) σε επίπεδο finishing.
Δείτε τον εδώ να ταλαιπωρεί τον γνωστό μας Άαρον Ουάιτ στις μάχες των Wolverines με το Iowa.
Φυσικά στο ΝΒΑ δεν μπορούσε να το κάνει αυτό γιατί δεν είχε την ευχέρεια και ως αποτέλεσμα δεν είχε και τις κατοχές ως ball handler. Περιορίστηκε σε ρόλο floor spacer όμως η αδυναμία του στο φυσικό κομμάτι και συνολικά στα μετόπισθεν (agility) τον έφερε πίσω από παίχτες που ίσως δεν σούταραν το ίδιο καλά με αυτόν αλλά έφεραν τη ταμπέλα του 3&D.
Eν κατακλείδι, νομίζω ότι αυτή τη στιγμή ο συγκεκριμένος παίχτης μπορεί να βοηθήσει σημαντικά μια ομάδα του επιπέδου και της αγωνιστικής κατεύθυνσης του Παναθηναϊκού. Η συγκυρία είναι πολύ ευνοϊκή για να πετύχουν οι πράσινοι μια καλή τιμή (στην ακτίνα των 850.000 δολαρίων) και να τον φέρουν στην Ευρώπη όπου μπορεί γρήγορα να εξελιχθεί σε φονικό όπλο. Ιδανικά οι πράσινοι χρειάζονται τρεις (και όχι δύο) παίχτες αυτή τη στιγμή. Έναν sniper της κλάσης του Stauskas, έναν SG/PG και έναν 3&D SF/SG ο οποίος θα έχει την ευχέρεια να ανέβει στο «2» για να συνθέσει ένα ισχυρό defensive backcourt δίπλα στον Καλάθη. Πολλά θα εξαρτηθούν βέβαια και από την εξέλιξη της υπόθεσης-Αντετοκούνμπο (το «τριφύλλι» θέλει να τον διατηρήσει με αποδοχές ανάλογες των περυσινών, ο Θανάσης ζητάει περισσότερο χρόνο συμμετοχής). Ακόμα και εάν παραμείνει ο διεθνής φόργουορντ όμως, θεωρώ ότι είναι τέτοιο το μέγεθος της σεζόν που οφείλεις να έχεις ένα βαθύ ρόστερ. Το συμβόλαιο του Παππά βέβαια και η ανάγκη για αξιοποίηση του έχει οδηγήσει στη σκέψη απόκτησης δύο παιχτών στη περιφέρεια. Ακόμα και έτσι ο Stauskas μπορεί να αποτελέσει τον ένα «πλάγιο» που χρειάζεται ο Αργύρης Πεδουλάκης στη παρούσα φάση. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες επιλογές εκεί έξω (για παράδειγμα δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η μίξη shooting, slashing & playmaking αλλά και η κουλτούρα νικητή του Κοζέρ τον καθιστούσαν αυτομάτως πολύ καλό fit δίπλα στον Καλάθη, ο Γάλλος όμως ανανέωσε με τη Ρεάλ πριν λίγες ώρες) και διάφοροι συνδυασμοί στο να τοποθετήσεις τα χρήματα σου στην αγορά…
Υ.Γ: Για τους Πάντερ και Ράις θα τα πούμε εν καιρώ. Είναι σωστό νομίζω να περιμένουμε να προχωρήσει η σύνθεση στο backcourt των «αιωνίων» για να έχουμε πιο ολοκληρωμένη εικόνα αναφορικά με αυτά που θα τους ζητηθούν να προσφέρουν. Ο Πάντερ πάντως αναμένεται να αναλάβει τον ρόλο του shooting wing στον ΟΣΦΠ, γεγονός που μάλλον ακυρώνει οριστικά τη περίπτωση του Austin Hollins (όπως σας είχα πει ήθελα να τον δω στο λιμάνι).
Υ.Γ1: O Tζέρεμι Έβανς μπορεί να φέρει την αθλητικότητα που έλειπε πέρυσι από τη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού και το above the rim παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ. Δεν έχω αμφιβολία όμως ότι οι ερυθρόλευκοι μπορούν να πάρουν καλύτερο παίχτη στα ίδια χρήματα. Aντίθετα, στη θέση “5” οι Πειραιώτες προσπαθούν να κερδίσουν την υπογραφή του Mathias Lessort, ενός παιδιού το οποίο το ελληνικό κοινό γνώρισε από τη σελίδα μας στις αρχές του 2017, όταν ακόμα αγωνιζόταν στη Ναντέρ. Ένα πιθανό δίδυμο Milutinov-Lessort δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη σύνθεση των “5” οποιασδήποτε τοπ-ευρωπαϊκής ομάδας.
Υ.Γ2: Στα των Πειραιωτών πάντως χρειάζεται υπομονή. Η ομάδα πρέπει να καταλήξει αναφορικά με το τι θα κάνει με κάποιες περιπτώσεις παιχτών που έχουν συμβόλαιο (υψηλό αναλογικά με το αγωνιστικό τους status σήμερα) για την επόμενη σεζόν. Αυτό που οφείλουμε να επαναλάβουμε όμως είναι ένα. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται περιφερειακό με κάθετο παιχνίδι. Δύο χρόνια τώρα κάνουμε αυτή την κουβέντα, ανεβάζουμε αναρτήσεις, προτάσεις κτλ. Δεν υπάρχει περιθώριο λάθους πάλι εδώ. Ειδικά στο επιθετικό πλαίσιο που πρεσβεύει ο κόουτς Μπλατ ένας τέτοιος περιφερειακός είναι σούπερ απαραίτητος.
Υ.Γ3: Οι κινήσεις των πρασίνων στη γραμμή ψηλών είναι στη σωστή κατεύθυνση. Μακάρι να βλέπαμε στο ΟΑΚΑ τα τελευταία χρόνια περισσότερες προσθήκες στη λογική των Wiley και Bentil. O πρώτος θα καλύψει τη θέση «5» και ο Γκανέζος θα έχει ρόλο F/C. Είναι λίγο άγουρος ακόμα για αυτό το επίπεδο (πνευματικά και αγωνιστικά) αλλά το potential του είναι καλό. Θα ξεκινήσει ως μπαλαντέρ στις θέσεις 4 & 5 από το βάθος της frontcourt με σημείο-κλειδί την ικανότητα του να απειλήσει από την περιφέρεια είτε ως Big-PF (σε πιο βαριά σχήματα) είτε ως Light-5 και σε δεύτερη φάση να σκοράρει μετά από επαφή. Επαναλαμβάνω είναι έξυπνη κίνηση και η προοπτική του, ξεκινώντας θεωρητικά ως πέμπτος (και από αυτή την αφετηρία πρέπει να κριθεί) δεν είναι καθόλου άσχημη. Κρατείστε ότι το πόσο καλοί ή όχι θα φανούν οι δύο αυτοί παίχτες των πρασίνων (εφόσον όλα τελειώσουν ομαλά φυσικά) βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το performance του Παπαγιάννη το οποίο θα αποτελέσει βαρόμετρο ώστε οι υπόλοιποι ψηλοί του κόουτς Πεδουλάκη να λάβουν τον ρόλο που αρμόζει στο πακέτο δεξιοτήτων τους.
Υ.Γ4: Με αφορμή τα όσα έκανε ο Σέιν Λάρκιν στο δεύτερο μισό της φετινής σεζόν… Πάντα ήθελα να δω τον Shabazz Napier στα μέρη μας. Αυτός και ο άλλοτε συμπαίχτης του στο Πόρτλαντ, Pat Connaughton, μαζί με τον Shelvin Mack είναι αθλητές οι οποίοι θα μπορούσαν να παίξουν σπουδαίο μπάσκετ στην Ευρώπη και το status τους τη τελευταία διετία δεν τους καθιστά απαγορευτικούς για ένα καλό ευρωπαϊκό πορτοφόλι. Ο Napier έκανε πολύ καλά νούμερα στο Μπρούκλιν φέτος αλλά ο ρόλος του έπεσε αισθητά από τον Φλεβάρη και μετά. Μετακινήθηκε στους Ουόριορς ως μέρος του sign & trade των Ντουράντ-Ράσελ και πριν μερικές ώρες στη Μινεσότα η οποία όπως φαίνεται είτε θα τον χρησιμοποιήσει σε κάποια συμφωνία είτε θα τον στείλει στους waivers. Δεν έχει εγγυημένο συμβόλαιο αν και νομίζω ότι κάποια ομάδα θα ενδιαφερθεί για τις υπηρεσίες του μιας και αποτελεί αξιόπιστο back-up PG. Αξίζει να παρακολουθήσετε τη περίπτωση του μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Ο Napier μπορεί να κάνει άμεσα ανάλογο (ή και μεγαλύτερο) αγωνιστικό θόρυβο με τον Λάρκιν, στο υψηλό επίπεδο της Ευρωλίγκας.
Όταν τον βλέπεις να παίζει έτσι απέναντι σου τη στιγμή που όλα είναι “στα κόκκινα”, δεν γίνεται να μην τον θέλεις…
