Η στιγμή που όλοι περιμέναμε έφτασε. To πρώτο τζάμπολ για τη φετινή Ευρωλίγκα απέχει μόλις μερικές ώρες και ολόκληρη η μπασκετική Ευρώπη μετράει αντίστροφα ώστε να μπει στο γνωστό “πολεμικό” mood για τους επόμενους οχτώ μήνες. Το Hoopfellas σας παραδίδει τη πρώτη έκδοση των Power Rankings της σελίδας αξιολογώντας τους 16 μονομάχους στη γραμμή της αφετηρίας..
Μπαίνουμε και επίσημα σε “πολεμικό” mood λοιπόν μιας και αύριο το βράδυ το πρώτο τζάμπολ για τη φετινή Ευρωλίγκα θα λάβει μέρος και η καθημερινότητα μας θα αλλάξει ως είθισται για τους επόμενους οχτώ μήνες. Όλα τα καλοκαιρινά σχέδια, οι σκέψεις και οι συζητήσεις μπαίνουν στο συρτάρι. Είναι ώρα για μερική αλήθεια. Γιατί ο καθρέφτης του παρκέ δε λέει ποτέ ψέμματα. Το Hoopfellas είναι εδώ και θα αποτελέσει το καλύτερο μέρος για ζήσουμε μαζί αυτή την εμπειρία. Ας υψώσουμε λοιπόν όλοι τα ποτήρια μας στον ουρανό, πριν γευτούμε το άρθρο με το οποίο παραδοσιακά θα ξεκινήσει αυτό το ταξίδι..
2018-19 Hoopfellas Euroleague Power Rankings
Η CSKA κινήθηκε σωστά το καλοκαίρι φέρνοντας στη Μόσχα παιδιά που όχι μόνο θα προσδώσουν φρεσκάδα και πιο σωστή κατανομή ρόλων στο σύνολο αλλά θα βοηθήσουν και ένα ρόστερ φορτωμένο με επιθετικό ταλέντο να αναπνεύσει καλύτερα. Ο Peters ανταποκρίνεται αρκετά καλά μέχρι τώρα στη πρώτη του επαφή με το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η «αρκούδα» κύκλωσε τη βελτίωση σε πολύ συγκεκριμένους τομείς όπως η περιφερειακή άμυνα και (κυρίως) το αμυντικό ριμπάουντ το οποίο αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα» των Switch Everything αμυνών στην Ευρώπη. Στόχος της να παρουσιαστεί η ομάδα πιο ικανή στο να επιβάλλει τον ρυθμό της και πιο έτοιμη να ανατρέψει εις βάρος της καταστάσεις (μεταφράζεται και ως μεγαλύτερη δυνατότητα προσαρμογής σε πλήθος διαφορετικών συνθηκών).
2. REAL MADRID
Βλέποντας τη Ρεάλ στη preseason και στο ξεκίνημα της ACB, έχεις την αίσθηση πως σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους των παιχνιδιών αναδύεται από το αγωνιστικό της μπουκαλάκι αυτή η ευωδία της συνοχής και της χρόνιας συνύπαρξης των πολύ υψηλού επιπέδου αθλητών που διαθέτει. Η Ρεάλ έχει το μεγαλύτερο ποιοτικό βάθος από κάθε άλλη ομάδα της διοργάνωσης και η ικανότητα της να είναι αποτελεσματική σε κάθε ταχύτητα γαρνίροντας με το διαχρονικό low mistake παιχνίδι και το πληθωρικό (σε επίπεδο πηγών) playmaking κάνει τη διαφορά . Ο Ράντολφ είναι σε καλή κατάσταση και αυτό αποτελεί ένα καλό νέο για τον κόουτς Λάσο. Το πιο σύνθετο κομμάτι για τον Ισπανό τεχνικό αφορά τη προσπάθεια του να κρατήσει αυτό το σύνολο «πεινασμένο» δημιουργώντας συνεχώς νέα κίνητρα. Είναι πολύ πιο δύσκολο να παραμείνεις στη κορυφή άλλωστε από το να τη κατακτήσεις..
3. FENERBAHCE
Η Φενέρ πήγε στα σίγουρα αυτό το καλοκαίρι θέλοντας να μειώσει τη πιθανότητα ρίσκου. Ο Lauvergne τους βοήθησε να απεμπλακούν από τον τζόγο που συνοδεύει τη μετάφραση ενός πακέτου από την αχανή αμερικανική αγορά. Με τον Γάλλο ψηλό ο Ζοτς θέλει να βάλει δύναμη και κιλά στο “ζωγραφιστό” του προσδοκώντας τη μείωση της εξάρτησης από τη παρουσία του Βέσελι στο παιχνίδι της Φενέρ. Ο Ένις είναι καλός παίχτης (έχει ποιότητα και στις δύο πλευρές του παρκέ, αλτρουιστής και coachable) αλλά θα χρειαστεί χρόνο. Βρίσκεται σε διαδικασία εξερεύνησης και εκμάθησης ακόμα. Και όλοι μας ξέρουμε το εύλογο διάστημα που απαιτείται για να ηγηθείς στο σύστημα του Ομπράντοβιτς.. Για να προσθέσει αυτούς τους δύο παίχτες ο Ζοτς αναγκάστηκε να «κόψει» ένα συμβόλαιο όπως του Νάναλι που γέμιζε τις θέσεις των «πλαγίων» και να ζήσει με αυτό (..) Ο Κώστας Σλούκας είναι για πρώτη φορά πλέον ξεκάθαρα το αφεντικό της ομάδας. Από τη Φενέρ λείπει στη παρούσα φάση το «δηλητήριο» και το απρόβλεπτο ενός πολύ ικανού 1on1 performer στα γκαρντ, εξ ου και η αναβάθμιση του ρόλου του Ντίξον. Και εδώ πάντως παρατηρείται η ομοιογένεια ενός συνόλου ανθρώπων που έχουν δουλέψει για αρκετό καιρό μαζί στο υψηλότερο επίπεδο. Η πρόκληση για τον Ζοτς θα είναι να ανεβάσει ένα σκαλοπάτι παιδιά όπως ο Γκούντουριτς και ο Ντουβέριογλου τα οποία θα στηρίξουν (ίσως και από βασικό ρόλο) την ομάδα μέχρι αυτή να αρχίσει να πιάνει τα απαιτούμενα λειτουργικά standards.
4. ZALGIRIS KAUNAS
Η Ζάλγκιρις είναι μια ομάδα που έχει βαθιά ριζωμένους κώδικες επικοινωνίας στο παιχνίδι της. Εάν κατανοήσετε τη σημασία αυτού που σας γράφω αυτόματα θα καταλάβετε και το γιατί τοποθετείται σε αυτή τη θέση στη παρούσα αξιολόγηση. Το γεγονός ότι από το Κάουνας αποχώρησαν οι γκαρντ που «έτρεχαν» το σύστημα του Σάρας είναι σίγουρα σημαντικό και ίσως επαναφέρει στο ξεκίνημα της σεζόν κάποιες «παιδικές ασθένειες» που παρατηρούνταν προ διετίας στην ανάπτυξη και λειτουργία της επίθεσης όμως νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να βρεθούν οι σωστοί.. χρόνοι σε αυτό το κομμάτι και πάλι. Ο Μπράντον Ντέηβις έχει το υπόβαθρο να αποτελέσει έναν από τους αποτελεσματικότερους ψηλούς της διοργάνωσης αποτελώντας πλέον “center piece” του οικοδομήματος της Ζάλγκιρις. Οι Λιθουανοί έχουν δύσκολο πρόγραμμα στο ξεκίνημα και ίσως κάποιες βραδιές «ωμής πραγματικότητας» τους βοηθήσουν να φτάσουν ταχύτερα «εκεί» , στο σημείο που θέλουν σε επίπεδο ομαδικής λειτουργίας και συνεργασιών.
5. BASKONIA
Στη δεύτερη χρονιά του Πέδρο Μαρτίνεθ στη Βιτόρια οι Βάσκοι επένδυσαν στην ωρίμανση του πυρήνα τους. Διατήρησαν τον βασικό κορμό ο οποίος δούλεψε πολύ καλά με τον κόουτς, ειδικά στο δεύτερο μισό της σεζόν, και πρόσθεσε μόλις δύο παίχτες (Shields, Hilliard) σe αυτό το το hard core. O Mαρτίνεθ ξεκινάει τον Shields στο «3» και παίζει τον Hilliard στο «2» (αρχικά από τον πάγκο). Η γραμμή ψηλών είναι ίσως η καλύτερη στη διοργάνωση ενώ ο Poirier έχει τις δυνατότητες να αποτελέσει έναν από τους καλύτερους σέντερ της λίγκας φέτος. Σημαντική μεταβλητή ο βαθμός ανταπόκρισης του Βιλντόζα (έχει το πακέτο να αποτελέσει τον επόμενο εξαιρετικό pass first-PG της «σχολής» των Βάσκων) και η συνέπεια στη περιφερειακή εκτέλεση (π.χ παιχτών όπως Hilliard που είναι streaky). Θα είναι σημαντικό επίσης να μπορέσει η ομάδα να αυξήσει τη συχνότητα με την οποία επισκέπτεται τη γραμμή των προσωπικών (κρατείστε το αυτό). Οι Βάσκοι έχουν αρκετή ποιότητα και βάθος, δυνατά πόδια & playmaking (αυτή η έκφραση έχει διαφορετική βαρύτητα μέσα σε αυτόν τον ιστότοπο) και μένει να αποκτήσουν φονικό ένστικτο για να κοιτάξουν πραγματικά ψηλά. Κατά τη ταπεινή μου γνώμη η φετινή Baskonia οφείλει να τρέξει (το ρόστερ «φωνάζει» για αυτό) γεγονός όμως που έρχεται σε αντιδιαστολή με την ύπαρξη ενός θιασώτη του μισού γηπέδου στην άκρη του πάγκου. Η ισορροπία μεταξύ των δύο αυτών παραμέτρων θα είναι το κλειδί στη πορεία και θα ορίσει τη λεπτή γραμμή μεταξύ over & underachieving σχετικά με τη προοπτική αυτού του συνόλου.
6. PANATHINAIKOS
Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει τη σεζόν με το σημαντικό πλεονέκτημα της συνοχής και του μεγαλύτερου βαθμού ομοιογένειας σε σχέση με άλλες ομάδες του ανταγωνισμού. Στη τρίτη χρονιά του Τσάβι Πασκουάλ στο ΟΑΚΑ οι πράσινοι διαθέτουν ένα πυρήνα παιχτών που έχει εντρυφήσει στη φιλοσοφία του και μπορεί να κατανοήσει, να αποκωδικοποιήσει τη πληροφορία (όπως αυτή μεταφέρεται από τον πάγκο στο παρκέ) και να εκτελέσει σε σαφώς μεγαλύτερες ταχύτητες τα αγωνιστικά “θέλω” του κόουτς. Αυτές οι ομάδες κάνουν διαφορετική προπόνηση σε αυτό το στάδιο της σεζόν και συνήθως μπαίνουν πιο έτοιμες σε επίπεδο διαχείρισης κριτικών καταστάσεων και γενικότερα παιχνιδιών. To “τριφύλλι” δε θα αλλάξει κατεύθυνση στο επιθετικό του playbook αλλά θα διαφοροποιήσει στην ίδια πλατφόρμα της φύση των εκτελέσεων του, εστιάζοντας περισσότερο στη τελική γραμμή. Σε Side line Triangles και Flex καταστάσεις έχουν πλέον ιεραρχηθεί διαφορετικά οι στόχοι της επίθεσης με την ομάδα να προσπαθεί να προσαρμοστεί στα καινούργια χαρακτηριστικά των νέων προσώπων (Παπαπέτρου, Λάνγκφορντ, Τόμας). Ερωτηματικά υπάρχουν και μάλιστα όχι λίγα. Ο Παναθηναϊκός θα ακουμπήσει τη μπάλα στο ποστ περισσότερο φέτος επιλέγοντας ένα λιγότερο περιφερειακό χαρακτήρα όμως υπάρχει σκεπτικισμός σχετικά με το πόσο αποτελεσματικά θα μπορέσει να υποστηρίξει αυτή τη ροπή όταν οι άμυνες μετά το ξεκίνημα της σεζόν θα τον διαβάσουν (του λείπουν τα passing skills από τη γραμμή ψηλών και το elite spot shooting). Κριτικής σημασίας για το φετινό σύνολο θα είναι η παράμετρος του σουτ από τη περιφέρεια και (κυρίως) τη γραμμή των προσωπικών (οι πράσινοι έχουν αποδείξει ότι μπορούν να πάνε με αξιοπρόσεκτη συχνότητα εκεί). Ο ηγέτης της ομάδας και ένας από τους λίγους παίχτες της διοργάνωσης που μπορεί να επηρεάσει σε βάθος το παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ , Νικ Καλάθης, διανύει τα prime του και στον Παναθηναϊκό ποντάρουν σε αυτήν την συνθήκη. Το πρόγραμμα είναι βατό στο ξεκίνημα και δίνει στο “τριφύλλι” την ευκαιρία να αναρριχηθεί από νωρίς στα υψηλά βαθμολογικά στρώματα όμως η όλη ουσία βρίσκεται στο να μπορέσει η ομάδα να βελτιώσει σιγά σιγά αλλά σταθερά το παιχνίδι της όσο προχωράει η σεζόν.
7. ΟLYMPIAKOS
Όταν λέμε ότι το νέο εγχείρημα του Ολυμπιακού χρειάζεται υπομονή, το εννοούμε. Δεν το επαναλαμβάνουμε για να γεμίζουμε αράδες ή οτιδήποτε άλλο. Αυτή τη στιγμή και για το άμεσο μέλλον (εκτιμώ ότι αυτό αφορά τουλάχιστον το πρώτο μισό της σεζόν) στο εσωτερικό της ομάδας, σε αγωνιστικό και μη επίπεδο, πραγματοποιούνται «ζυμώσεις» προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ήδη στα πρώτα δείγματα μπορείτε να διακρίνεται πολλά από τα στοιχεία που είχαμε υπογραμμίσει στις παλαιότερες αναλύσεις μας. Οι ερυθρόλευκοι αλλάζουν τον τρόπο που παίζουν άμυνα και θα είναι δύσκολο να πιάσουν σχετικά γρήγορα τα αμυντικά standards του παρελθόντος. Η φύση της επίθεσης τους πλέον δημιουργεί καταστάσεις μέσα από τη κίνηση μακριά από τη μπάλα (στοχεύοντας στη πλάτη της άμυνας) και εξαρτάται λιγότερο από την ατομική έμπνευση του εκάστοτε δημιουργού. Όταν η άμυνα των ερυθρολεύκων φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο σε όρους ποιότητας και διάρκειας εκτιμώ ότι θα φανεί πως ο καινούργιος Ολυμπιακός έχει περισσότερους τρόπου για να φτάσει στη νίκη. Aυτό θα είναι μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του προγράμματος του Μπλατ. Σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια, ο Κώστας Παπανικολάου (παίχτης που ανεβάζει το επίπεδο της άμυνας και κυρίως κάνει όλα αυτά τα winning things που δε καταγράφονται στατιστικά αλλά σπρώχνουν το σύνολο προς το θεμιτό αποτέλεσμα) και ο Αλεξάντερ Βεζένκοφ (σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη έχει μεγάλη γκάμα τρόπων για να απειλήσει μια άμυνα, οφείλει να βάλει καλώς εννοούμενο ανταγωνισμό στον Πρίντεζη μέχρι το τέλος της σεζόν και όχι απλά να επιβιώσει στο rotation ως συμπλήρωμα) καλούνται να αποτελέσουν παίχτες-κλειδιά. Όπως είχαμε πει το καλοκαίρι, οι ερυθρόλευκοι αργά ή γρήγορα θα χρειαστούν έναν defensive stopper στο “5”. Το γεγονός ότι ο κόουτς τελευταία βλέπει με περισσότερη συμπάθεια τη χρησιμοποίηση του LeDay και στη θέση “4” μόνο τυχαίο δεν είναι. Ο Ολυμπιακός μπορεί να αποτελέσει την ομάδα του δεύτερου μισού της σεζόν αλλά έχει αρκετή δουλειά μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο.
8. KHIMKI
Η Khimki θα προσπαθήσει να χτίσει επάνω στη προηγούμενη σεζόν όπου κατάφερε να μπει στα playoffs της διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο στόχος είναι η βελτίωση και η συνέχεια για τη ρωσική ομάδα και η παρουσία του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πάγκο για δεύτερη χρονιά αποτελεί μια καλή βάση. Ο Έλληνας τεχνικός επέλεξε να δημιουργήσει ένα πιο βαθύ και αθλητικό σύνολο το καλοκαίρι κάνοντας ανάλογες «ενέσεις» στη προσπάθεια του να πλαισιώσει τον πυρήνα των 7-8 αθλητών που είχε ήδη στη διάθεση του. Η Khimki έχει μεγαλύτερος βάθος και περισσότερη φρεσκάδα στο backcourt (οι Bost και Prather μπορούν να φανούν χρήσιμοι σε άμυνα αλλαγών και στο επιθετικό transition) ενώ η προσθήκη του Mickey δίπλα στους Gill-Thomas κρίνεται εξαιρετική. Από την άλλη πλευρά, είναι δεδομένο πως πρέπει να βελτιωθούν συγκεκριμένες πτυχές της ομαδικής συμπεριφοράς για να διατηρηθούν τα κεκτημένα φέτος, όπου ο ανταγωνισμός είναι σκληρότερος. Η Khimki οφείλει να αναβαθμίσει την αποτελεσματικότητα της στο κομμάτι του ριμπάουντ (ο Mickey είναι καλός ριμπάουντερ αλλά το ίδιο ήταν και ο Ρόμπινσον, το θέμα αφορά την ομαδική λειτουργία και απορρέει από την αμυντική κατεύθυνση) κάτι που δε θα είναι εύκολο πλέον με τα «χαμηλά» κορμιά στο «3». Ο τρόπος που αμύνεται (συχνή χρήση «αλλαγών») δε τη βοηθάει ενώ ο Bost (πιστεύω ότι όπως και ο Σάρας, ο κόουτς γοητεύτηκε από τον συνδυασμό πολύ καλού φυσικού αθλητικού προφίλ και υψηλού AST/TO δείκτη που χαρακτηρίζει τον Αμερικανό) στην άλλη πλευρά έχει limitations στη περιφερειακή εκτέλεση και πιθανόν θα μετρήσει όταν θα κληθεί να υποστηρίξει μια επίθεση με τη μπάλα στα χέρια του Σβεντ. Σημειώστε ότι μιλάμε για την ομάδα που εκτέλεσε τα περισσότερα τρίποντα στη περυσινή διοργάνωση.. Η Khimki θα προσπαθήσει να πιάσει συγκεκριμένα αμυντικά standards (πέρυσι ήταν καλή/above average, φέτος πρέπει να ανέβει κι άλλο) για να μπορέσει να ξεχωρίσει από τον ανταγωνισμό. Δε θα μου κάνει εντύπωση να πάει σε κάποια προσθαφαίρεση στο ρόστερ σύντομα.
9. BARCELONA
Η Μπαρτσελόνα διατήρησε τον προπονητή της περυσινής σεζόν στον πάγκο και αυτό μάλλον αποτελεί είδηση για τη μετά-Τσάβι εποχή στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς κατά κάποιον μαγικό τρόπο «κέρδισε» το front office των Καταλανών το οποίο, προφανώς βλέποντας ότι φέτος δεν ήταν η χρονιά της «μεγάλης ψαριάς» (αναφορικά με τους διαθέσιμους κόουτς), αποφάσισε να διατηρήσει τον Σέρβο στο τιμόνι της ομάδας. Η Μπαρτσελόνα έκανε δυνατό μπάσιμο στην αγορά και η αλήθεια είναι ότι αυτό το σύνολο παιχτών μοιάζει να έχει σημαντικό μεγαλύτερο range βελτίωσης όμως υπάρχει σκεπτικισμός σχετικά με το αν ο Πέσιτς είναι αυτός που μπορεί να πάρει το μάξιμουμ. Οι Καταλανοί παίζουν Big με τον Κλαβέρ στο «3» ελλείψει Χάνγκα (τραυματίας). Λανσάρουν μια multi-screening επίθεση, για να αξιοποιήσουν τα κορμιά τους και να μακιγιάρουν την απουσία ενός σπουδαίου 1on1 παίχτη από το ρόστερ, προσπαθώντας (πολύ θετικό αυτό) να μειώσουν τον όγκο της ντρίμπλας. Ο Πέσιτς παίζει αρκετά τον Ερτέλ στο «2» (φαίνεται να δουλεύει αυτό στο ξεκίνημα) ενώ το δίδυμο Pangos-Kuric παρότι θα χρειαστεί χρόνο μοιάζει υποσχόμενο. Δουλεύουν πολλά side picks στη transition επίθεση όπου αναμειγνύεται ο Σίνγκλετον και ακουμπούν σε 1 in – 4 out Formations κυρίως σε σετ καταστάσεις μέχρι τώρα. Συνολικά προσπαθούν να παίξουν γρήγορα και κατά τη μεταφορά της μπάλας αλλά και στο μισό γήπεδο και αυτό μου αρέσει. Σίγουρα θα χρειαστούν τον Χάνγκα γρήγορα πίσω (ως perimeter defensive stopper) ενώ όπως σας έχω πει η ύπαρξη ενός PnR ψηλού δίπλα στους μύστες της συγκεκριμένης κατάστασης (Ερτέλ, Πάνγκος) θα ήταν ευεργετική. Πάντως μέχρι τώρα η Μπαρτσελόνα δεν έχει παρουσιάσει μια Heavy PnR-Offense αλλά αντίθετα δίνει έμφαση στη κίνηση μακριά από τη μπάλα δουλεύοντας για τον Kuric και τους cutters της baseline. Αυτό που προέχει τη φετινή σεζόν είναι να χτίσει σταδιακά η ομάδα και πάλι κουλτούρα νικητή, στοιχείο που έχει απωλέσει τα τελευταία χρόνια.
10. ΜΑCCABI TEL AVIV
H περυσινή σεζόν έδειξε ότι ο Νέβεν Σπάχια συνεχίζει να κουβαλάει μαζί του «ασθένειες» του παρελθόντος. Η Μακάμπι προσπάθησε να παίξει πραγματικά γρήγορα όταν όμως γκρεμίστηκε εντελώς το οικοδόμημα στα μετόπισθεν κατέρρευσε ενώ και η επίθεση της δεν διεκδίκησε ποτές δάφνες υψηλού efficiency. Φέτος η «ομάδα του λαού» έχει μεγαλύτερο individual quality. Παίχτες όπως ο Wilbekin, ο O’Bryant ή ο Black διαθέτουν το πακέτο δεξιοτήτων για να βάλουν πίεση στις αντίπαλες άμυνες. Υπάρχει «προσωπικότητα». Η φαρέτρα είναι πιο γεμάτη για να αξιοποιηθούν οι περισσότερες κατοχές που παράγει το up tempo παιχνίδι. Μπορεί όμως να υπάρξει ροή; Τα αμυντικά fundamentals απουσιάζουν επίσης για να χτιστούν αρμονικά συνεργασίες στα μετόπισθεν και να αναδειχθούν οι ατομικές αρετές συγκεκριμένων παιχτών (Kane, Wilbekin) σε αυτό το κομμάτι. Είναι αν μη τι άλλο ορατός ο κίνδυνος να χαθούν (ή να υποβιβαστούν) οι επιθετικές δεξιότητες των προικισμένων παιχτών των Ισραηλινών εντός ενός συνόλου που θα λειτουργεί με το ένστικτο. Το βασικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή για τη Μακάμπι του Σπάχια είναι ότι δεν έχει ταυτότητα. Πίσω από τη λάμψη του στόχου της επιστροφής στα playoffs, αυτό ίσως να είναι το πιο ουσιαστικό ζητούμενο..
11. ΒΑΥΕRN MUNICH
H Μπάγερν έχει ένα αρκετά ενδιαφέρον σύνολο φέτος. Ο Ράντονιτς προσπαθεί να περπατήσει τον δρόμο του Βελιγραδίου στο Μόναχο έχοντας συνθέσει σωστά το παζλ των χαρακτηριστικών σε επίπεδο στελέχωσης. Ο Κοπόνεν (ο go-to guy των Βαυαρών, ο τρόπος που καθάρισε στο τέλος το ντέρμπι στο Ούλμ είναι ενδεικτικός) δένει αρμονικά με τον Γιόβιτς στο backcourt όπως και το μέγεθος του Lucic στο «3» με τον Μπούκερ στη θέση “5”. O Barthel μπορεί να αποτελέσει για το ευρύ κοινό έναν αθλητή-αποκάλυψη για τη φετινή Ευρωλίγκα (όχι όμως και για αυτούς που γνωρίζουν τις δυνατότητες του, πολύ καλός παίχτης με πολυδιάστατη παρουσία) και ο συνδυασμός του με τον Γιόβιτς (δουλεύοντας είτε ως screener είτε ως floor spacer) στη PnR επίθεση της Μπάγερν είναι άρτιος. Η πιο σημαντική ανορθογραφία στη μετάφραση της μετάβασης στο υψηλότερο επίπεδο για τη γερμανική ομάδα είναι η έλλειψη επαρκούς athleticism που πιθανόν να κοστίσει στο αμυντικό κομμάτι σε συνδυασμό με την έλλειψη μεγέθους και rim protection στο κέντρο του ζωγραφιστού. Στα παιχνίδια που έχω παρακολουθήσει μέχρι τώρα το κάθε λάθος της άμυνας πληρωνόταν αδρά από τη στιγμή που δεν υπήρχε πίσω ο ψηλός που θα το «διορθώσει». Ο Ράντονιτς αγόρασε instant scoring με τον Maodo Lo και επένδυσε στην αθλητικότητα του δικού του Ντάνγκουμπιτς ενώ η κίνηση της τελευταίας στιγμής με τον Ντέρικ Ουίλιαμς φιλοδοξεί να δώσει στην Βαυαρική επίθεση λίγο περισσότερο star quality και έναν πιο απρόβλεπτο χαρακτήρα. Η Μπάγερν έχει παίχτες με αντίληψη και τις προδιαγραφές να δουλέψει καλά στο μισό γήπεδο όμως θα χρειαστεί μια ένεση αθλητικότητας και τύχη ώστε κομβικοί αθλητές (Κοπόνεν, Γιόβιτς) να μείνουν υγιείς. Μπορεί να μας δώσει πάντως ένα καλό δείγμα φέτος εμφανιζόμενη ανταγωνιστική στο υψηλό επίπεδο ακόμα και εάν ξεκινήσει λίγο “αργά”. Προσωπικά εκτιμώ ότι με ένα ζευγάρι δυνατά πόδια στο κέντρο της ρακέτας η γερμανική ομάδα θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της διοργάνωσης.
12. ΑNADOLU EFES
Η Αναντολού τράβηξε επάνω της τους προβολείς της δημοσιότητας φέτος το καλοκαίρι καταφέρνοντας να κάνει μερικές από τις πιο σπουδαίες κινήσεις της Off-season. H τριάδα του backcourt, Larkin-Beaubois-Micic, είναι πραγματικά εξαιρετική και πιθανόν ζηλευτή από πολλές ομάδες της διοργάνωσης. Μένει να δούμε πως θα λειτουργήσει στο αγωνιστικό πλαίσιο του Αταμάν.. Ο έμπειρος Τούρκος προπονητής έχει ένα βαθύ ρόστερ στα χέρια του -έφερε γηγενείς παίχτες σε καλή ηλικία που διακρίνονται στη TBL οι οποίοι μπορούν να γεμίσουν κενά και να φρεσκάρουν την ομάδα όπως οι Tuncer (1.93-G-1993) και Birsen (2.06-F-1995)- αλλά και ένα κενό αθλητικότητας στη γραμμή ψηλών που περιορίζει τη γκάμα των αμυντικών του επιλογών (και κάνει τον Ντάνστον ακόμα πιο κομβικό για το παιχνίδι της Εφές). Οι Larkin και Βeaubois είναι γεγονός ότι μπορούν να αποδώσουν και σε σετ παιχνίδι και σε ανοιχτό γήπεδο, αν και ο συνδυασμός τους «φωνάζει» ότι μπορεί να κάνει θραύση σε καταστάσεις transition επίθεσης. Ο Αταμάν ακουμπάσε ένα low pace στυλ και δεν διαθέτει τον runner-ψηλό που θα ακολουθήσει ή θα ανοίξει τον δρόμο για παιχνίδι υψηλού ρυθμού στους γκαρντ του. Επίσης, παρότι η Εφές έχει τις προδιαγραφές να παρουσιαστεί δυνατή στο ριμπάουντ, είναι αμφίβολο εάν (με αυτή τη δομή) θα μπορέσει να πιάσει ένα αξιόλογο αμυντικό αποτέλεσμα (κλειδί για τη πορεία της). Δε θα πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η τουρκική ομάδα κατασκευάστηκε ουσιαστικά από την αρχή αποκτώντας 9 νέους παίχτες. Κρατήστε για το στατιστικό σας αρχείο ότι ο Αταμάν στις δέκα σεζόν του στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας, μόνο μια φορά (το 2006-07 στην Fortitudo) κατάφερε να παρουσιάσει θετικό ρεκόρ..
-EA7
Για την Αρμάνι τα είπαμε.. Θα είναι Fun to watch και μια από τις πιο παραγωγικές ομάδες στη διοργάνωση. Τις βραδιές που τα κανόνια θα ηχούν όλα μαζί, το «μπαμ» θα είναι δυνατό. Ένα σύνολο με τέτοια συσσώρευση επιθετικού ταλέντου έχει καλές πιθανότητες να πάρει παιχνίδια μακριά από την έδρα του στα οποία θεωρητικά μπαίνει με το status του outsider. Όμως η πρόγνωση για την εικόνα στα μετόπισθεν δεν είναι καλή. Και αυτό θα κοστίσει στους αγώνες του «πρέπει». Η προσωπικότητα του Τζέιμς δημιουργεί ένα καλύτερο υπόβαθρο ώστε η Αρμάνι να εμφανιστεί πιο δυσκολοκατάβλητη στο τέλος κλειστών ματς όμως σε βάθος χρόνου η πιθανότητα να φανεί η έλλειψη αμυντικογενών παιχτών-ρόλων που θα έκαναν το δείγμα να δέσει, μοιάζει ισχυρή. Επαναλαμβάνω, η συσσώρευση scoring insticts θα προκαλέσει «έκρηξη». Άλλοτε θετική, άλλοτε αρνητική σε επίπεδο αποτελέσματος. Η ΕΑ7 μπορεί να βρίσκεται 1-2 κινήσεις μακριά από το γίνει διεκδικητής μια θέσεως στην οχτάδα όμως στη πραγματικότητα ο δρόμος για την αγωνιστική ισορροπία είναι πιο μακρύς. Στο μπάσκετ ο χαρακτήρας κερδίζεται, δεν αγοράζεται.
14. BUDUCNOST
H Mπούντουτσνοστ θορύβησε την Ευρώπη κατακτώντας πανάξια τον τίτλο της Αδριατικής λίγκας πέρυσι και πλέον καλείται να παρουσιάσει το καλύτερο της πρόσωπο στα ακριβά σαλόνια βγάζοντας προς τα έξω τον περιβόητο «Γιούγκο-μυστικισμό» και όχι (αγωνιστικό) χαρακτήρα «χωριάτη». Δε θα είναι εύκολο. Ο Ντζίκιτς (ο δεύτερος Ευρωπαίος που πήρε δουλειά ασσίσταντ στο ΝΒΑ μετά τον Κοκόσκοφ και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία) θα πάει σε ελεγχόμενο τέμπο προσπαθώντας να κόψει το γήπεδο στη «μέση» με το γνωστό valuing possessions basketball που χαρακτηρίζει τις ομάδες των Σέρβων προπονητών σε αυτό το επίπεδο. Έφερε τον Κραφτ για να ανεβάσει το αμυντικό επίπεδο του backcourt όπου εναλλάσσει τους Ιβάνοβιτς (η ευκαιρία του) και Γκόρντιτς στις δύο θέσεις των γκαρντ. Υπέγραψε τον Edwin Jackson (τον βάζει και στο «3» δίπλα σε δύο καθαρά γκαρντ) και τους Cotty και Earl Clark στις θέσεις των φόργουορντ για να προσθέσει scoring instincts και ικανότητα στη προσωπική φάση όμως στο ξεκίνημα της σεζόν κανένας του δεν έχει «πατήσει» και κυρίως η ομάδα σουτάρει άθλια. Θα ακουμπήσει στον Ντανίλο Νίκολιτς στο «4» ενώ πρόσφατα υπέγραψε και τον Όμιτς. Επαναλαμβάνω δε θα είναι εύκολο για τους Μαυροβούνιους. Η Ευρωλίγκα ξερνάει τις προχειρότητες και αναδεικνύει τις σε βάθος δουλειές ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, με τον καθρέφτη του παρκέ να είναι αμείλικτος. Η Ποντγκόριτσα είναι δυνατή έδρα και μπορεί να σηκώσει την ομάδα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Η άμυνα θα αποτελέσει τον παράγοντα που θα καθορίσει τον δείκτη ανταγωνιστικότητας της ομάδας του Ντζίκιτς.
15. GRAN CANARIA
Fast Paced-3PT Shooting Brand Of Basketball. Οι «νησιώτες» θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στη μεγάλη ευρωπαϊκή σκηνή και τα συναισθήματα από τον τρόπο που το front office τους ανέγνωσε την εξέλιξη του συνόλου μέσα από αυτή τη μετάβαση είναι ανάμικτα. Η Γκραν Κανάρια μετά τον Luis Casimiro ποντάρει και πάλι σε έναν πολύ έμπειρο τεχνικό της ACB δίνοντας το τιμόνι στον Salva Maldonado. O βετεράνος Ισπανός τεχνικός είναι συνυφασμένος με το γρήγορο μπάσκετ και την επίθεση που βασίζεται πολύ στη περιφερειακή εκτέλεση. Και η δική του Μπανταλόνα και η Εστουντιάντες πρόσφατα έπαιξαν αυτό το στυλ μπάσκετ χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Η πορεία του είναι μάλλον φθίνουσα και η επιλογή αφήνει ερωτηματικά. Η Γκραν Κανάρια προσπάθησε να βελτιώσει το ρόστερ της σε όρους athleticism και περιφερειακής εκτέλεσης ώστε να ανταποκριθεί σε αυτή τη κατεύθυνση και κυρίως στις απαιτήσεις του υψηλότερου επιπέδου. Οι Hannah, Nelson (ίσως τον θυμάστε από τη πρόσφατη αναμέτρηση της εθνικής μας με τους Βρετανούς, γρήγορο release) είναι καλοί σουτέρ ενώ οι Strawberry, Evans (Mονακό), Τillie ανεβάζουν το αθλητικό επίπεδο της ομάδας, στοιχείο απαραίτητο στη προσπάθεια της να είναι ανταγωνιστική στην Ευρωλίγκα. Το άσχημο νέο είναι ο τραυματισμός του go to guy της Μάρκους Έρικσον (είχε πρόβλημα από πέρυσι στο δεξί γόνατο, εγχειρίστηκε τον Αύγουστο). Με αυτόν οι «νησιώτες» θα παίξουν καλύτερα. Η Gran Canaria (η ομάδα που θα ταξιδέψει περισσότερο από κάθε άλλη φέτος) θα παίξει γρήγορο μπάσκετ με πολλά περιφερειακά σουτ ελπίζοντας ότι αυτό το παιχνίδι (σε συνδυασμό με το κουραστικό ταξίδι) θα λυγίσει κάποιους αντιπάλους στην Ισπανία.
16. DARUSSAFAKA
Tα μεγαλεία της εποχής Μπλατ (EL Playoffs-κατάκτηση Eurocup) είναι παρελθόν πλέον για την Νταρουσάφακα η οποία θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την εμπειρία που καρπώθηκε ο οργανισμός από αυτήν τη σπουδαία διετία για να προχωρήσει. Ο Ahmet Caki (είχε αφήσει καλές εντυπώσεις στην Αναντολού, απέτυχε στο Βερολίνο) επιστρέφει στην ομάδα που είχε θητεύσει ως assistant για να δημιουργήσει ένα υγιές σύνολο τη στιγμή που τα διαθέσιμα χρήματα μειώθηκαν κι άλλο. Ο Τούρκος τεχνικός έχει επενδύσει στο αθλητικό κομμάτι υπογράφοντας αθλητές που διακρίνονται σε αυτό όπως οι Ray McCallum, Markel Brown στο backcourt ενώ πρόσθεσε τον Jeremy Evans δίπλα στον Michael Eric και δύο wings με περιφερειακή εκτέλεση όπως ο Diebler και ο Baygul (συν τον Peiners ο οποίος έχει σημαντικό ρόλο). Η πρόγνωση για την Νταρουσάφακα αναφορικά με την επίδοση της στην επίθεση μισού γηπέδου δεν είναι ιδιαίτερα καλή. Είναι πολύ πιθανό να δυσκολευτεί να βρει σκορ σε σετ καταστάσεις καθώς της λείπουν οι περιφερειακοί με playmaking οι οποίοι θα αξιοποιήσουν τους διαθέσιμους σουτέρ ή τους ψηλούς. Η «Ντάρου» θα βασιστεί στην άμεση μετατροπή της άμυνας σε επίθεση όμως επαναλαμβάνω πως αυτό το ρόστερ πιθανότατα θα παρουσιάσει επιθετικά limitations απέναντι στο επίπεδο άμυνας της Ευρωλίγκας.