«Δράκος» στο Πεκίνο..

Ο Γιαννάκης είναι ένας defensive minded κόουτς,  λάτρης της επίθεσης μισού γηπέδου που επιλέγει συγκεκριμένο τέμπο (slow pace) ανάπτυξης στις ομάδες του. Ρίχνοντας μια ματιά στην ταυτότητα του συνόλου που αναλαμβάνει (ακόμα είναι λογικό ότι οι Κινέζοι δεν έχουν δημιουργήσει αυτό που λέμε στη μπασκετική αργκό «σχολή») κατανοούμε ότι έχει πολύ δουλειά μπροστά του. Το μπάσκετ στην Κίνα βρίσκεται σαν προϊόν σε κατακόρυφη άνοδο μιας και το άνοιγμα του ΝΒΑ προς την παρθένα κινέζικη αγορά και η συμμετοχή μεγάλων Αμερικανών αστέρων στην κινέζικη λίγκα έχει εκτοξεύσει τη δημοτικότητα του αθλήματος, το οποίο όμως «πληρώνει» (στο αγωνιστικό κομμάτι) τη προσπάθεια αντιγραφής των Αμερικανών και την εξάρτηση του από αυτούς. Το πρώτο πράγμα –στον ορίζοντα του τριετούς πλάνου- πάνω στο οποίο θα δουλέψει ο Έλληνας προπονητής στη νέα του ομάδα είναι η σκέψη, κομμάτι στο οποίο το κινέζικο μπάσκετ βρίσκεται σε νηπιακό (εν συγκρίσει με τον διεθνή ανταγωνισμό) επίπεδο. Θα πρέπει να βάλει τους παίκτες του να σκεφτούν μέσα στο γήπεδο, τους λόγους που κάνουν το κάθε τι, ώστε σταδιακά το παιχνίδι της ομάδας να αρχίσει να αποκτά κατεύθυνση. Έπειτα είναι σίγουρο ότι θα στραφεί στο να εμφυτεύσει αμυντική συνείδηση σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Ο πολύπειρος Γιαννάκης γνωρίζει ότι δουλεύοντας εντατικά στο ξεκίνημα σε βασικούς τομείς του νέου στυλ που θα προσδώσει να λανσάρει όπως η άμυνα, το ριμπάουντ και κυρίως η συνεργασίες, η ομάδα θα είναι σχετικά γρήγορα έτοιμη να  φανεί ανταγωνιστική ακόμα και απέναντι σε αντιπάλους με περισσότερο ταλέντο. Είναι αυτονόητο ότι το μότο του σε όλη αυτή την προσπάθεια θα είναι η «υπομονή». Υπομονή από τους φιλάθλους, την ομοσπονδία, τον τύπο αλλά κυρίως από τους παίκτες του. Η μετάβαση από το ανέμελο μπάσκετ που έπαιζαν τα τελευταία χρόνια σε αυτό της υπομονής και καθαρής σκέψης του νέου τους προπονητή μπορεί να είναι επίπονη αρχικά, σε αγωνιστικό και ψυχολογικό επίπεδο αλλά στο βάθους του τούνελ θα υπάρξει φως..