Absolute Beginners

Αποτέλεσμα εικόνας για david bowie poster

Στην αυγή του 2018 οι δύο «αιώνιοι» καλούνται να γαρνίρουν τη τεχνογνωσία νίκης που διακρίνει τα ελληνικά clubs με τη δίψα για διάκριση που χαρακτηρίζει μια νεόκοπη ομάδα. Το Hoopfellas αναλύει τα παιχνίδια του San Lluis και της Zalgirio Arena κάνοντας πρεμιέρα για το νέο έτος..

 

Καλή χρονιά σε όλους..

Φωτογραφία του χρήστη Hoopfellas.gr.

Πρεμιέρα στις αναρτήσεις του 2018 σήμερα, Πρωτοχρονιά βράδυ. Ήταν 29 Δεκεμβρίου του 2016 όταν μετακομίσαμε στο καινούργιο μας σπίτι (site). Αυτό που βρισκόμαστε σήμερα.. Θυμάμαι ακόμα το άρθρο «Κατά τον δαίμονα εαυτού» (Αλεσάντρο Τζεντίλε) με το οποίο κάναμε τότε πρεμιέρα και την εταιρεία Hosting (σκεφτείτε ότι πληρώνω το ακριβό πακέτο) να με παίρνει τηλέφωνο νομίζοντας  ότι «δεχθήκαμε επίθεση» από τη στιγμή που θεωρούσε αδιανόητη την ασύλληπτη μαζική  προσέλευση κόσμου εκείνη την στιγμή στη σελίδα. Πέρασε ένας χρόνος και οι (κρυφά μέσα μου υψηλές) προσδοκίες σχετικά με τη πιθανότητα  επιτυχίας μας  έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ.  Η δυναμική της κοινότητας μας είναι τέτοια πλέον που κάθε πρόβλεψη για το που μπορεί να φτάσει αυτό που έχουμε οικοδομήσει εδώ (σε πολλά επίπεδα) έχει μικρές πιθανότητες επαλήθευσης.  Πάνω από όλα όμως είναι ο «χώρος μας».  Εκεί που θέλουμε να συχνάζουμε. Συνεχίζουμε λοιπόν με τη δίψα του “αρχάριου” που θα έλεγε και ο David Bowie. Και αφού σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη μέχρι τώρα κοινή μας “βόλτα”..

 

 

 

Πριν μπούμε στη έκθεση των σκέψεων σχετικά με τα ματς, ρίξτε μια ματιά σε μια κάρτα στατιστικών από το Statsli. Στο άνω αριστερά τεταρτημόριο βλέπετε τις ομάδες που τα καταφέρνουν εξίσου καλά και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Two way-teams..

 

 

 

 

San Lluis

Αποτέλεσμα εικόνας για valencia pao 67-63

Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε ένα πρόσωπο, αρκετά σε αυτό που υποπτευόμασταν την επόμενη του τραυματισμού του Νικ Καλάθη. Παρότι το «τριφύλλι» ανταποκρίθηκε στο έπακρο στο ματς με τη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ και πήρε το διπλό στο Βελιγράδι, «έπεσε» στη Βαλένθια έχοντας αρκετές διακυμάνσεις στην απόδοση του εντός των 40’ μοιάζοντας «ακέφαλος» χωρίς τη σιγουριά του Νικ Καλάθη και τη πνευματική διαύγεια του Τσάβι Πασκουάλ.

Σχετική εικόνα

-Ο Παναθηναϊκός καλείται να διαχειριστεί τον τρόπο που του επιτίθεται ο αντίπαλος όταν στη θέση «5» της ελληνικής ομάδας βρίσκεται είτε ο Βουγιούκας είτε ο Ογκαστ, από τη στιγμή που ο κύριος όγκος των καταστάσεων αφορά κεντρικά PnR. Η Βαλένθια κατάφερε να βρει φως μέσα από αυτή την επιθετική κατεύθυνση ποντάροντας στη δημιουργία ανισορροπίας και όχι στη straight εκτέλεση σημαδεύοντας το ρολάρισμα. Χωρίς το ball hawk και προικισμένο Defensive Stopper-Νικ Καλάθη, η άμυνα του Παναθηναϊκού προσπαθεί να ξαφνιάσει τον bal lhandler με μια πιο επιθετική συμπεριφορά των ψηλών της η οποία μοιάζει περισσότερο ως τρικ παρά επιλογή με ουσία η οποία αποτελεί απόσταγμα βαθιάς σκέψης. Οι αμυντικές αδυναμίες του Όγκαστ αναγκάζουν τους συμπαίχτες του (ειδικά τον παίχτη της τελικής γραμμής) να φλοτάρουν συνεχώς προς τον άξονα και στο ρολάρισμα του αντιπάλου ώστε να ελέγξουν τη κίνηση αυτή προς το καλάθι μέχρι το recover του πρώην σέντερ του Notre Dame, κατάσταση η οποία επιδρά αρνητικά στους χρόνους της ομάδας στα αμυντικά rotations και τη close out άμυνα. Ειδικά ομάδες που δουλεύουν με την αδύνατη πλευρά και έχουν την υπομονή να γυρίσουν τη μπάλα ψάχνοντας την έξτρα πάσα  όπως η Βαλένθια μπορούν να τους δημιουργήσουν πρόβλημα. Απέναντι στις «νυχτερίδες» του 68.0 AST% (βασίζονται ακριβώς στη συνεργασία μέσα από ρήγμα/αμυντική ανισορροπία και όχι στη προσωπική φάση ειδικά σε μια βραδιά που δεν είχαν ούτε τον Σαν Εμετέριο..) ο Παναθηναϊκός έπρεπε να χτίσει το αμυντικό του πλάνο πάνω στον στόχο του να κατευθύνει τη μπάλα και να τη «κλειδώσει» σε ματσάρισμα ευνοϊκό για αυτόν στο τέλος της επίθεσης. Ο Ίαν Βουγιούκας (καλός στην επίθεση) υστέρησε στην άμυνα μακριά από τη μπάλα χάνοντας πολλές μάχες θέσης χαμηλά. Οι δύο ψηλοί των γηπεδούχων (Πλάις, Ντούμλπιεβιτς) είχαν 24 πόντους με 10/15 δίποντα.. Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε το καλύτερο αμυντικό του διάστημα στο ξεκίμημα όταν μεθοδικά πίεση την εισαγωγική πάσα στέλνοντας τη μπάλα σε 1on 1 στον άξονα απέναντι στον Γκιστ, με τον Αντετοκούνμπο στη πίσω γραμμή άμυνας.

“ΙSO Shamrock”..

Αποτέλεσμα εικόνας για valencia pao 67-63

H ανάπτυξη του Παναθηναϊκού στην επίθεση προβλημάτισε έντονα στη Βαλένθια. Νομίζω περισσότερο από κάθε άλλη φορά φέτος.. Τη προηγούμενη εβδομάδα υπογραμμίσαμε στη σελίδα μας τον τρόπο με τον οποίον ο Τσάβι Πασκουάλ ακούμπησε στον Τζέιμς Γκιστ αναθέτοντας του κομμάτι των αποφάσεων στον ρόλο του δημιουργού από το High post. Με τον Αμερικανό σέντερ σε κακή βραδιά (και τις safe καταστάσεις συνεργασίας με τον Καλάθη ως μέσο «επαναφοράς» του στο ματς  να μην υφίστανται) οι πράσινοι κινούνταν με μαθηματική ακρίβεια όσο κυλούσε το ματς αποκλειστικά σε 1on1 καταστάσεις ενώ πριν έψαχναν απεγνωσμένα νέες πηγές δημιουργίας. Εκτός του Γκιστ η απουσία floor general πλήγωσε και τον Ρίβερς ο οποίος έτρεξε αρκετά  γύρω από τα σκριν αλλά δεν είχε τον γκαρντ να του δώσει τη μπάλα σε σωστό χρόνο και στο καλό του σημείο (1/7 τρίποντα, πολλά σουτ πάνω σε άμυνα) .

Αποτέλεσμα εικόνας για valencia pao 67-63

Εντός αυτό του πλαισίου και για πρώτη φορά φέτος σε συνάρτηση με τις προσδοκίες απογοήτευσε ο Λούκας Λεκαβίτσιους ο οποίος και πάλι μετέδωσε νευρικότητα και όχι την απαιτούμενη ηρεμία στην επίθεση της ομάδας. Ο Λιθουανούς, παρότι το χαλί ήταν στρωμένο για αυτόν (Βαλένθια χωρίς παίχτες να πιέσουν τη μπάλα και με αρκετά αμυντικά κενά)  δε μπήκε ποτέ στο ματς σταματώντας συχνά, άσκοπα τη ντρίμπλα μετά από ball screens ενώ η αντίπαλη άμυνα δε τον ένιωσε ποτέ. Ο Παναθηναϊκός δε κατάφερε ποτέ να βάλει στο παρκέ τη ταχύτητα του η οποία θα του έδινε το πλεονέκτημα απέναντι σε αυτή τη Βαλένθια με την απουσία ενός γκαρντ-μηχανοδηγού που θα έβαζε την ομάδα σε αυτό το mode να είναι εμφανής.

Αποτέλεσμα εικόνας για valencia pao 67-63

Για τον Λεκαβίτσιους βέβαια τα είπαμε το καλοκαίρι. Ενώ πολλοί μιλούσαν για την αποτελεσματικότητα του στο PnR, η σελίδα πήγαινε πιο βαθιά υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για Shoot First –PG, άρα και η «αποτελεσματικότητα» αφορούσε τη παραγωγή από απευθείας εκτέλεση σε αυτές τις δράσεις ενώ δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το φετινό πλαίσιο επίθεσης του Παναθηναϊκού είναι διαφορετικό από αυτό της Ζαλγκίρις. Στο Κάουνας η πρωταθλήτρια Λιθουανίας τρέχει μια επίθεση η οποία εκμεταλλεύεται κάθε εκατοστό του γηπέδου σε σετ καταστάσεις (από τη μια πλευρά στην άλλη) ενώ το «τριφύλλι» δουλεύει κυρίως σε Sideline Triangles ή δύο-δύο καταστάσεις στη πλευρά. Εφόσον η άμυνα καταφέρει να ελέγξει τη μπάλα και τη κίνηση μακριά από αυτή σε πρώτο χρόνο, αυτές οι δράσεις σε πολλές των περιπτώσεων απαιτούν ντρίμπλα και προσωπική φάση.

Στη Βαρκελώνη ο Ισπανός κόουτς είχε τον Τόμιτς ο οποίος με τη παρουσία του στο High post αποτελούσε τη γέφυρα μεταξύ δυνατής αι αδύνατης πλευράς. Η Μπαρτσελόνα στα χρόνια του Πασκουάλ με αυτό το «εργαλείο» είχε τη δυνατότητα να μετατρέψει strong side καταστάσεις σε ελάχιστο χρόνο σε Weak side actions και close out επίθεση ή fast breaks μισού γηπέδου (με παίχτη παραπάνω στη πλευρά) τη στιγμή που το κόψιμο του κάθε Σάδα/Πιτ Μάκλ/Σατοράνσκι στη τελική γραμμή έβαζε απίστευτη πίεση στην άμυνα η οποία έπρεπε εντός 1-2 δευτερολέπτων να διαλέξει το δηλητήριο της.. Στο San Lluis ο Παναθηναϊκός δεν είχε σημείο αναφοράς στο  δημιουργικό κομμάτι (ο Καλάθης θα είχε πολύ καλή τύχη στήνοντας PnR απέναντι στα μεγάλα κορμιά του Vidorreta) τη στιγμή που εκτός του Βουγιούκα (4/5 δίποντα) η ομάδα σούταρε 10/27 δίποντα. Εκτός αυτού οι πράσινοι πήραν και ένα κακό παιχνίδι από τον Νίκο Παππά (άτυχος, τραυματίστηκε στο τέλος του ματς) ο οποίος ήταν απρόσμενα διστακτικός στο να περάσει προς τα μέσα όσο και εάν ο προπονητής του με 1-4 High Stack ή 2-3 High Formats προσπαθούσε να αυξήσει τους χώρους στο ζωγραφιστό (ανεβάζοντας τα μεγάλα κορμιά της Βαλένθια ψηλά) ώστε να πάρει από τους περιφερειακούς του κάθετο παιχνίδι. Με τον Γκιστ σε άσχημη βραδιά και το slashing του Παππά στο καλάθι των αχρήστων, ο μόνος τρόπος για να σκοράρει στο βαμμένο ο Παναθηναϊκός ήταν τα post ups του Βουγιούκα, εξ ου και τα 18 λεπτά του Ίαν στο παρκέ. Νομίζω όμως ότι στο τέλος το «τριφύλλι» έπρεπε να ακολουθήσει τον δρόμο του αντικομφορμισμού πηγαίνοντας στη μάχη των τελευταίων 10 κατοχών με πιο περιφερειακό σχήμα..

Δε βρήκε τα μονοπάτια ο «Τσάβι»..

Αποτέλεσμα εικόνας για valencia pao 67-63 pascual

Όπως σας είπα μετά το παιχνίδι, υπήρχαν «μονοπάτια» (winning shortcuts) μέσα από τα οποία ο ευρισκόμενος σε κακή βραδιά Παναθηναϊκός θα μπορούσε  να φτάσει στον προορισμό της νίκης στο  San Lluis της Βαλένθια. Είναι από τις λίγες πραγματικά φορές που ο Τσάβι Πασκουάλ δε τα βρήκε. Το coaching είναι σαν το performance των παιχτών με την ιδιαιτερότητας του ότι εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο. Οι προπονητές έχουν καλές και κακές βραδιές, περίοδο φόρμας και ντεφορμαρίσματος που αφορά τη διαύγεια σκέψης και την ετοιμότητα του σε επίπεδο πνευματικών αντανακλαστικών ώστε να αντεπεξέλθει σε κάθε νέα αγωνιστική πρόκληση που βρίσκει μπροστά και κυρίως στον διαδραστικό χαρακτήρα του αθλήματος.

Αποτέλεσμα εικόνας για valencia pao 67-63

Είναι γνωστό ότι εκτιμώ πολύ τον Ισπανό κόουτς. Γενικά μου αρέσουν οι προπονητές που «προσαρμόζονται» και ρισκάρουν όντας έτοιμοι να παρουσιάσουν καινούργια πράγματα, κλειδώνοντας στο συρτάρι τον δογματισμό. Ο κόουτς δεν ήταν σε καλό βράδυ στη Βαλένθια. Μετά την επαναφορά των γηπεδούχων στη τρίτη περίοδο από -10, το παιχνίδι φανερά κυλούσε σε πλαίσια ευνοϊκά για αυτούς. Ο Παναθηναϊκός δε κατάφερε να επιβάλλει από την αρχή τον ρυθμό του ακόμα και όταν έχτιζε διαφορές  όντας στον δρόμο για να απογοητεύσει έναν αντίπαλο με χαμηλό ηθικό. Στο τέλος ο κόουτς ήταν φανερό ότι έπρεπε να παρέμβει για να αλλάξει τον προβλέψιμο χαρακτήρα του παιχνιδιού. Έπρεπε να «χαμηλώσει» (γνώμη μου με τους Σίνγκλετον-Γκάμπριελ στη frontcourt γιατί ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του πρώην παίχτη του Ρεθύμνου σε επίπεδο περιφερειακής εκτέλεσης θα ήταν σύμμαχος και του έδινε ένα μικρό πλεονέκτημα στο rotation τη συγκεκριμένη στιγμή απέναντι στον Θανάση) και όχι να ακολουθήσει για τόσο μεγάλο διάστημα το σχήμα της Βαλένθια. Ο Γκιστ ήταν σε άσχημο βράδυ  και παραήταν συμβατική για την εξέλιξη του ματς επιλογή εκείνη τη στιγμή. Η απόφαση να τοποθετήσει τον Λεκαβίτσιους στον Γκριν ήταν  λανθασμένη. Νομίζω πως τη συγκεκριμένη στιγμή ο μόνος παίχτης του που δεν έπρεπε να αναλάβει τον Αμερικανό ήταν ο Λιθουανός.. Ο Αντετοκούνμπο επίσης, ίσως έπρεπε να πατήσει λίγο περισσότερο παρκέ όταν ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν defensive stops για να συντηρήσει το προβάδισμά του και να «παγώσει» την επίθεση της Βαλένθια. Βλέποντας το τραίνο να έρχεται επάνω του, ο κόουτς δε «σόκαρε» την ομάδα του ώστε να ξεφύγει από τη σύγκρουση έστω τη τελευταία στιγμή. Ήταν μια από εκείνες τις βραδιές. Συμβαίνει.. Ο Παναθηναϊκός  ολοκλήρωσε έναν εξαιρετικό πρώτο γύρο με 10-5 ευρισκόμενος στη τρίτη θέση. Το 2-1 στα 3 ματς που έδωσε χωρίς τον Καλάθη θα μου φαινόταν αρκετά θετικό (επί της ουσίας είναι, η ομάδα άλλωστε διατήρησε τον χαρακτήρα της επιδεχόμενη φυσιολογικές αλλοιώσεις αναπόφευκτα) αν και ο τρόπος με τον οποίον ήρθες η ήττα στη Βαλένθια νομίζω αφήνει σε όλους μια πικρία. Καλό όμως είναι να κοιτάζουμε το δάσος αξιολογώντας στη  βάση μια πιο ορθολογικής κρίσης. Η νεότερη version της Ευρωλίγκας είναι δομημένη έτσι ώστε να ευνοεί  την «έκπληξη» (που δεν είναι έκπληξη να κερδίζει ο οποιοσδήποτε εκ των 16 στην έδρα του) και το upset των ομάδων που προπορεύεται. Αυτό όμως (ο όρος βασικά του upset) είναι εικονική πραγματικότητα. Είναι τέτοια τα ποιοτικά standards που οι ομάδες είναι πλέον κοντά. Αυτή η πραγματικότητα από μόνη της μπορεί μέσα στη καθημερινότητα της σεζόν να παράγει πολλά αποτελέσματα, όχι ακριβώς αναμενόμενα. Οι ομάδες το ξέρουν αυτό. Ο Παναθηναϊκός βίωσε τη πικρία περισσότερο νοσταλγώντας την εικόνα του στρωμένου χαλιού στα μάτια του στον δρόμο για τη κορυφή μετά την ήττα του Ολυμπιακού και την εντός έδρας απώλεια της Φενέρ (βασικός ανταγωνιστής). Πλέον οι πράσινοι θα πρέπει να δουλέψουν στις αδυναμίες τους με την επιστροφή του Νικ Καλάθη. Και εάν είναι αρκετά καλοί ως σύνολο, θα ξαναβρούν την ευκαιρία για να αναρριχηθούν και πάλι μπροστά τους..

 

Χάθηκε στην ομίχλη της Βαλτικής..

Αποτέλεσμα εικόνας για zalgiris osfp 74-68

Μετά από μια σπουδαία μάχη στο Κάουνας, η Ζαλγκίρις κατέβαλλε την αντίσταση του Ολυμπιακού «λυγίζοντας» την ελληνική ομάδα στη τελική ευθεία, σε ένα παιχνίδι όπου η δράση και η αντίδραση των δύο προπονητών σε επίπεδο επιλογών είχε αρκετό ενδιαφέρον.

Οι ερυθρόλευκοι δε πήγαν άσχημα στις μάχες του ζωγραφιστού απέναντι σε μια ομάδα που ενίοτε παρουσιάζει έναν Heavy post χαρακτήρα στην επίθεση της, κερδίζοντας παράλληλα το μπρα-ντε-φερ του ριμπάουντ όμως η ποιότητα και η πολυμορφικότητα του συστήματος επίθεσης του κόουτς Γιασικεβίτσιους του επέτρεψε να βρει τρόπου για να φτάσει στο ελληνικό καλάθι. Οι Λιθουανοί είχαν 17 τελικές για 6 μόλις λάθη και σούταραν με 47.4% στο τρίποντο (9/19) δικαιολογώντας τη ταμπέλα της ομάδας που σουτάρει πιο αποτελεσματικά, πίσω από τη γραμμή, στη λίγκα. Το πιο σημαντικό σε αυτή μας τη παρατήρηση και σε συνάρτηση με τη κατεύθυνση της λιθουανικής επίθεσης είναι το ότι η Ζαλγκίριε φέρει αυτή το παράσημο όχι γιατί έχει τους καλύτερους σουτέρ στη διοργάνωση (το αντίθετο) αλλά γιατί είναι το σύνολο που δουλεύει καλύτερα από κάθε άλλο κατά τη διαδικασία παραγωγής των περιφερειακών του εκτελέσεων. Αδιαμφισβήτητα. Πάμε να δούμε τις σημειώσεις μας από το ματς του Κάουνας..

Αποτέλεσμα εικόνας για zalgiris osfp 74-68

-Νομίζω πως η άμυνα του Ολυμπιακού δεν απέδωσε τακτικά τον απαιτούμενο σεβασμό στον Κέβιν Πάνγκος, κατάσταση που ίσως αποτελούσε μέρος μιας ευρύτερης δεξαμενής σκέψης η οποία ήθελε τους (χωρίς Πρίντεζη-Μιλουτίνοφ) ερυθρόλευκους να ρίχνουν το βάρος στη προστασία του ζωγραφιστού τους. Μιλάμε για έναν παίχτη ο οποίος είναι σε σπουδαία κατάσταση, έχει πολύ υψηλό ηθικό και στα τελευταία ματς (εκτός αυτού στη Βαλένθια) της Ζαλγκίρις  είναι εξαιρετικός. Ο Πάνγκος από την αρχή της σεζόν παίζει καλύτερα απέναντι σε ελίτ ανταγωνισμό. 20 πόντοι και 5 τελικές απέναντι στη Ρεάλ, 12+11 απέναντι στον Παναθηναϊκό και πραγματικό σόου στη Πόλη απέναντι στη Φενέρ (22 πόντοι με 9/12 σουτ και 7 τελικές). Είναι ένας γκαρντ που βελτιώθηκε πολύ στα fast pace περιβάλλον της επίθεσης της Γκραν Κανάρια και  μετά τη πρώτη του σεζόν στην Ευρωλίγκα έχει πάρει το τιμόνι μιας εκ των καλύτερων ομάδων της φετινής διοργάνωσης στα χέρια του. Σουτάρει με 50% τρίποντο, πηγαίνει ελάχιστα στη γραμμή του φάουλ (15 προσωπικές σε 15 ματς) και δίνει 5.6 τελικές για 2.6 λάθη. Ο Ολυμπιακός επέλεξε να του δώσει το σουτ μετά από ντρίμπλα (εκτέλεση στην οποία είναι πολύ αποτελεσματικός) παίζοντας ακόμα και  Flat στο PnR απέναντι του. Ενεργοποίησε τακτικές Step Back/Fight Through στη Diamond επίθεση (για να αποφύγει την άμεση πάσα στη πλευρά στον Γιανκούνας) για τον Καναδό και σε πολλές περιπτώσεις ένα χλιαρό Show & Recover. Ο Ολυμπιακός πήρε «τροφή» από αναιμικό ξεκίνημα του Πάνγκος  και προχωρώντας στο ματς δεν ήταν ιδιαίτερα επιθετικός στην άμυνα απέναντι του, κατάσταση η οποία τον βοήθησε να βρει ρυθμό και είναι ο παίχτης-κλειδί στη τελική ευθεία του ματς (ένα μεγάλο τρίποντο και μια σπουδαία ασσίστ στον Ουάιτ για κάρφωμα).  Hedge αντιμετώπιση (η οποία θα σταματούσε τη ντρίμπλα του) είδαμε μια φορά και αυτή από τον (όχι πιο ικανό σε αυτόν τον τύπο άμυνας) Γιώργο Μπόγρη..

Αποτέλεσμα εικόνας για zalgiris osfp 74-68

-Η Ζαλγκίρις «χτύπησε» τον Σπανούλη καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα φέτος. Αναφέρομαι φυσικά στη φθορά που του επέφεραν οι γηπεδούχοι με τη κατεύθυνση της επίθεσης τους. Το -16 στο minus-plus του αρχηγού (το πιο χαμηλό νούμερο της βραδιάς) τα λέει όλα..Το 137.2 του ατομικού  Defensive Rating του αρχηγού επίσης δείχνει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ελληνική άμυνα στη “στόχευση” αυτή.   Ο Σπανούλης δημιούργησε σημαντικό πρόβλημα στους Λιθουανούς στο ξεκίνημα του ματς. Η δύο εναντίον δύο αντιμετώπιση που είχε επιλέξει ο Γιασικεβίτσιους απέναντι του όχι μόνο δε τον αναχαίτισε αλλά ανέδειξε (για μια ακόμα φορά) και τις αρετές σε δημιουργικό επίπεδο με τους συμπαίχτες του να βρίσκουν καλές ματιές απέναντι στο καλάθι. Σταδιακά όμως και όσο περνούσε ο χρόνος, οι γηπεδούχοι τον έφθειραν. Ο τρόπος που έπαιζαν πάνω του στην επίθεση (ειδικά στο low post όπου ο Σάρας τοποθετούσε σε απόσταση μιας πάσας στο High post τον Γιανκούνας για να κρατήσει τη κάθετη βοήθεια μακριά) οδήγησε σε κάποιες περιπτώσεις σε overhelping και παρήγαγε καταστάσεις εκτέλεσης στη weak side χωρίς καν να χρειαστεί η βοήθεια ενός flare screen. Το ανέμειξε σε screens όταν κυνηγούσε περιφερειακό. Δείτε εδώ μια Flopy Action για τον πολύ καλό στο συγκεριμένο ματς  Μίλακνις..

 

 

 

 

 

Σχετική εικόνα

Ο Γιασικεβίτσιους επέλεξε το μήκος του Ουλανόβας από την αρχή ώστε σε Soft hedge αντιμετώπιση να ματσάρει γρήγορα το πλεονέκτημα χώρου που θα κέρδιζε ο Έλληνας γκαρντ μετά τον σκριν με τα μακριά άκρα του φόργουορντ από το Κάουνας.  Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος  έδωσε στον αρχηγό αρκετά διπλά screen (staggered, elevator) ώστε να αυξήσει τον διαθέσιμο χρόνο του για την απόφαση αλλά και τη πιθανότητα για εκτέλεση σε πρώτο χρόνο χωρίς όμως σπουδαίο αποτέλεσμα.

Η Small lineup του Ολυμπιακού λειτουργεί καλύτερη απέναντι σε επιθέσεις προσωπικής φάσης

Αποτέλεσμα εικόνας για zalgiris osfp 74-68

-Όπως και απέναντι στον Παναθηναϊκό, η Ζαλγκίρις εκτοξεύθηκε όταν «χαμήλωσε».  Οι Λιθουανοί  έκαναν ένα εντυπωσιακό finish στη τέταρτη περίοδο όπου σκόραραν 26 πόντους όντας πολύ πιο λειτουργικοί στο να ανοίξουν το γήπεδο σε σετ καταστάσεις. Ο Σάρας  κατέβασε τον Ουλανόβας στο «4» (παρέμεινε στον Σπανούλη αφού η γηπεδούχος μάτσαρε το θεωρητικό μειονέκτημα ύψους στις υπόλοιπες θέσεις με τη τοποθέτηση του Μίσιτς στον Τόμπσον) ενώ πήρε μεγάλο boost στα σχήματα όπου στο «4» βρέθηκε ο Ουάιτ (Ουλανόβας στο «3», Γιανκούνας στο «5»). Ο Ολυμπιακός μπήκε στη τελική ευθεία του ματς με το χαρτί του Small ball (αλά CSKA) και τους Παπαπέτρου-Παπανικολάου-Τόμπσον (ο Αμερικανός έχασε κάποιες μονομαχίες στα μετόπισθεν αλλά συνολικά ήταν αρκετά θετικός, καθόλου έκπληξη η συνέχεια που έδειξε με τον Πανιώνιο) όμως εκεί φάνηκε κάτι πολύ σημαντικό που καλό είναι να τον κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας όλοι εδώ μέσα παρακολουθώντας στο υπόλοιπο της σεζόν τη πορεία των ερυθρολεύκων και τη ροπή που δείχνουν σε τέτοιου είδους σχήματα. Αναφέρομαι στο πλεονέκτημα της ομάδας που βασίζεται στη κίνηση μακριά από τη μπάλα, τη καλή κυκλοφορία και τη συνεργασία σε αντίθεση με αυτή που έχει δομήσει την επίθεση της στη προσωπική φάση. Τέτοια σχήματα για τον Ολυμπιακό λειτουργούν καλύτερα στο αμυντικό κομμάτι απέναντι σε ομάδες που θα παίξουν ένας εναντίον ενός (ακόμα και αν απέναντι βρίσκεται η υπερταλαντούχα σε προσωπικό επίπεδο CSKA) γιατί πολύ απλά από τη φύση του μπορούν να είναι αποτελεσματικά σε επίπεδο προσωπικής άμυνας. Η Ζαλγκίρις των δύο γκαρντ-δημιουργών και της  κίνησης μακριά από τη μπάλα βρήκε λύσεις εκτελώντας σε σωστό χρόνο και σε ευνοϊκή για αυτήν κατάσταση στη πλειονότητα των περιπτώσεων.

Αποτέλεσμα εικόνας για zalgiris osfp 74-68

Ένα άλλο στοιχείο στο οποίο εντοπίστηκε  ασθενής  διαχείριση ήταν η άμυνα του Ολυμπιακού απέναντι στο Side pick της Ζαλγκίρις (είχαμε εστιάσει και στη  παρόμοια αδυναμία του Παναθηναϊκού στο αντίστοιχο ματς). Και σε αυτή τη περίπτωση ο κανόνας του  Stay in Contact δε συνόδευσε την ελληνική άμυνα η οποία στην επανάληψη πληγώθηκε από αυτή τη δράση της Ζαλγκίρις. Δεν είδαμε φυσικά trapping στον χειριστή (εντάσσεται στην απόφαση να μην ενεργοποιηθεί επιθετική άμυνα στον Πάνγκος) και περιστροφή κάποιου εκ των γρήγορων ερυθρόλευκων φόργουορντ (Παπαπέτρου-Παπανικολάου-Τόμπσον) στον Λιθουανό βετεράνο. Δεν είδαμε επίσης ψηλό παίχτη στον Πάνγκος στο δεύτερο ημίχρονο ώστε με άμεση «αλλαγή» να ελέγξει ο Ολυμπιακός τη μπάλα και την εκτέλεση.

Αποτέλεσμα εικόνας για zalgiris osfp 74-68

Ο Ολυμπιακός τελειώνει τον πρώτο γύρο όντας μια ανάσα πίσω από τη πρώτη θέση. Ανταπεξήλθε σε μεγάλο βαθμό απέναντι σε σωρεία προβλημάτων όπως οι συνεχόμενοι τραυματισμοί που πλήγωσαν πολύ βασικά του στελέχη από το ξεκίνημα της σεζόν μέχρι τώρα. Η πιο σημαντική παράμετρος ενόψει του δευτέρου γύρου αφορά την «αυτογνωσία». Ο Ολυμπιακός πρέπει να μάθει τον εαυτό του, τα δυνατά και αδύνατα του σημεία, καλύτερα. Τότε θα μπορεί να πετάει μπροστά το κατάλληλο όπλο τη κατάλληλη στιγμή.. Το παράδειγμα που θέσαμε με τη Small lineup απέναντι στην επίθεση της Ζαλγκίρις είναι κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη κατεύθυνση αυτή. Οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν για μεγάλο διάστημα χωρίς τον Σπανούλη. Τον τελευταίο καιρό έλειψε το δίδυμο της βασικής τους frontcourt. Μετά τον τραυματισμό του Αγραβάνη, ο Παπαπέτρου μετακινήθηκε πλέον πιο κοντά στο καλάθι. Περιμένουν επίσης την επιστροφή του Tillie. Όλα αυτά δημιουργούν μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη στη προσπάθεια της ομάδας να γνωρίσει σε βάθος τον εαυτόν της, ένα στοιχείο που είναι απαραίτητο όταν θα φτάσουμε στην «άνοιξη» και τον καιρό των «προσαρμογών» και των τρικ που μπορεί να κάνουν τη διαφορά..

 

 

 

Αποτέλεσμα εικόνας για michael ojo fmp

Υ.Γ: Παρακολουθώ τη πορεία του Michael Ojo (2.16-C-1993) της FMP, μετά τη δεύτερη σεζόν του στο Florida State. Ο Νιγηριανός σέντερ ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ σχετικά μεγάλος και ακόμα εξελίσσεται με γρήγορο ρυθμό πνευματικά και αγωνιστικά. Πρόκειται για ένα σέντερ με σπάνια φυσικά προσόντα. Έχει τρομερά χέρια, δυνατό κορμό, η ταχύτητα του είναι ικανοποιητική για παίχτη αυτών των κυβικών. Το μέγεθος δεν «δημιουργείται» και η επίδραση που έχει η παρουσία του Ojo στο «ζωγραφιστό» για την FMP φαίνεται από τη πρώτη οπτική επαφή. Το παιδί είναι αρκετά ακατέργαστο ακόμα σε πολλά επίπεδα. Η δύναμη του είναι τέτοια που πολλές φορές αδυνατεί να την ελέγξει. Για παράδειγμα ενώ το court vision του είναι βελτιωμένο (βλέπει πάσες σε καλό επίπεδο για τη θέση), η τεχνική της πάσας του  δεν είναι ιδιαίτερα καλή. Είναι καλός ριμπάουντερ. Σουτάρει τουλάχιστον αξιόλογα προσωπικές για παίχτη στου οποίου τη παλάμη η μπάλα θυμίζει γεμιστό μπισκότο Παπαδοπούλου.. Χωρίς να έχει ιδιαίτερα καλό timing στο μπλοκ μοιράζει 1.2 τάπες σε κάτι παραπάνω από 21.0’ στην ΑΒΑ. Tα screen του δεν είναι fundamental όμως το elite φυσικό του πακέτο δημιουργεί αυτόματα τις επιθυμητές αποστάσεις για τον ball handler.

Αποτέλεσμα εικόνας για michael ojo florida state

Δεν είναι ακόμα «εκεί» που υποψιάζεστε, αναζητώντας τον λόγο που γράφονται αυτές οι γραμμές. Κατά τη γνώμη μου η ταχύτητα και η ποσότητα των νέων ερεθισμάτων που θα του έδινε το καινούργιο (και πολύ πιο απαιτητικό) περιβάλλον της Ευρωλίγκας θα ήταν κάτι, αυτή τη στιγμή, δύσκολα διαχειρίσιμο  για τον Νιγηριανό γίγαντα (7’8’’ wingspan). Το θετικό είναι ότι βελτιώνεται καθημερινά και ειδικά όσο κάνει adapt το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μπορεί να πιάσει στο άμεσο μέλλον το status του Nathan Jawai (ξεκίνησε επίσης την ευρωπαϊκή περιπέτεια από το Βελιγράδι και τη Παρτίζαν)..;  Στην ΑΒΑ φέτος με την FMP μετράει 12.0 πόντους (62.0% δίποντο-66.7% προσωπικές) 6.6 ριμπάουντ (2.5 επιθετικά, 1ος σέντερ στην ABA σε ΟREB%  με 14.4), 1.2 τάπες και 1.9 λάθη (turnover & foul prone) με το δεύτερο καλύτερο DRAT ανάμεσα στους σέντερ της λίγκας με επίδοση 104.0. Κρατήστε το όνομα του..

 

 

.

 

Αποτέλεσμα εικόνας για jonah bolden maccabi

Υ.Γ1: Ο “Hoopfelier”  Jonah Bolden έχει τα στοιχεία να εξελιχθεί σε ψηλό τύπου Κρις Σίνγκλετον. Η ικανότητα του να αγωνιστεί και στις τρείς θέσεις των ψηλών (..), να παίξει μέσα και έξω από τη ρακέτα επηρεάζοντας το ματς με τα deflections που προκαλεί και τον τρόπο που  βάζει τα χέρια του στη μπάλα ή αμύνεται πάνω από το καλάθι  είναι αντίστοιχη σε ένα πιο amatuer επίπεδο. Γεννημένος το 1996..

Υ.Γ2: O φίλος της σελίδας  Δημήτρης Μπίμπιζας  έφτιαξε στον ελεύθερο χρόνο του αυτό. Όταν τον ρώτησα σχετικά με την έμπνευση του quote “You cannot win unless your learn how to lose” μου απάντησε με μια φυσικότητα ότι αυτό του βγάζει το ύφος της σελίδας μας.

Ωραίος..