To Claver or not..?

Πολλά είδαμε και πολλά έχουμε ακόμα να δούμε..

Ξεκινάμε από τον Ολυμπιακό. Οι πρωταθλητές συμφώνησαν με τον Έρικ Γκριν κλείνοντας το backcourt τους για τη νέα σεζόν. Καλός παίχτης, καλός σκόρερ και “δικό μας” παιδί μιας και έπαιζε στη Μοντεπάσκι (οπότε καταλαβαίνετε ότι όταν έρθει η ώρα της ανάλυσης θα μάθετε μέχρι και πόσες φορές αλλάζει πλευρό τη νύχτα που κοιμάται..) τη σεζόν 2013-14. Μάλιστα με τους “γκουρού” της μεσαιωνικής καστρούπολης (το παρεάκι μου στη πόλη) είχαμε διαθέσει ώρες και ώρες προς συζήτηση για τον συγκεκριμένο παίχτη όπως παραδοσιακά για τους περισσότερους Αμερικανούς γκαρντ που υπέγραφαν στη Τοσκάνη τα ωραία εκείνα χρόνια ζώντας με το όνειρο της έλευσης ενός καινούργιου “μεσσία” στα πρότυπα του Μακιντάιρ..

Καλό θα είναι βέβαια (γιατί ο περισσότερος κόσμος δεν δύναται να αξιολογήσει το πραγματικό status του κάθε αθλητή στην αγορά) να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους, τα οποία φυσικά δεν έχουν να κάνουν με την αγωνιστική αξία του παίχτη. Τα όσα γράφονται τις τελευταίες ημέρες περί οικονομικής υπέρβασης και βόμβας μοιάζουν με ανέκδοτα. Όπως αντίστοιχα ανέκδοτα ακούσαμε και πέρυσι από τη πλευρά του Παναθηναϊκού σε 1-2 περιπτώσεις (βλέπετε, είμαι πολύ διπλωμάτης, οι δημόσιες σχέσεις είναι το φόρτε μου..). Η έκφραση μου βέβαια δεν είναι καθόλου υποτιμητική (δεν είναι στο χαρακτήρα αυτής εδώ της σελίδας άλλωστε). Το επικοινωνιακό παιχνίδι είναι σημαντικό και οι ομάδες είναι “υποχρεωμένες” να ενεργούν έτσι. Όμως το Hoopfellas είναι ανεξάρτητο κρατίδιο και συνορεύει (διαδικτυακά)  με την Ελλάδα.. Η αξία του Γκριν αυτή τη στιγμή στο χρηματιστήριο κυμαίνεται γύρω στις 650 χιλιάδες (μάξιμουμ 700) και θεωρώ πολύ δύσκολο για αυτή τη διοίκηση του Ολυμπιακού (η οποία ενεργεί με μέτρο και σωστά κατ’εμέ στις διαπραγματεύσεις τις πληρώνοντας ως επί το πλείστον σωστά τις περισσότερες φορές) να έχει ανέβει στα ποσά που ακούγονται. Οικονομική υπέρβαση λοιπόν θα υπήρχε εφόσον οι ερυθρόλευκοι είχαν αρχικά προγραμματίσει να επενδύσουν ένα ποσό της τάξεως των 500 χιλιάδων για τον παίχτη της θέσης αυτής. Όμως (σε αντίθεση με τον παίχτη της θέσης “4” που ψάχνουν) στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό δεν ισχύει γιατί τότε δε θα σήκωναν καν τα μάτια τους να δουν την υπόθεση Ρότσεστι όπου υπήρξε πραγματικό ενδιαφέρον (όμως η Μακάμπι περιμένει κάποιον που θα πληρώσει buy out και νομίζω θα περιμένει πολύ..).

Έτσι έχουν λοιπόν τα πράγματα. Για την αγωνιστική αξία και το fit του ταλαντούχου σκόρερ Έρικ Γκριν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού θα μιλήσουμε άλλη φορά. Απλά έκρινα σωστό να σχολιάσουμε το “περιτύλιγμα” που τον συνοδεύει μέσω αρκετών ελληνικών media σε μια περίοδο όπου ο αντίπαλος έχει κερδίσει τις εντυπώσεις με μερικές ηχηρές κινήσεις. Αλλά οι εντυπώσεις είναι ..εντυπώσεις για όσους βλέπουν το άθλημα ρεαλιστικά. Κανείς δεν είπε άλλωστε ότι μια κίνηση χαμηλού κόστους δε μπορεί να αποδειχθεί χρυσάφι σε αντίθεση με την έλευση ενός ακριβού, καυτού ονόματος της αγοράς. Ο Ολυμπιακός πλέον πρέπει να αποφασίσει σχετικά με την τελευταία προσθήκη στη γραμμή ψηλών. Του Ουάιτ έχει μπερδέψει λίγο (υποψήφιος για μετακίνηση που θα κάνει αίσθηση στην Ευρώπη εάν δε βρει συμβόλαιο στην Αμερική..). Παράλληλα υπάρχει μια διστακτικότητα σχετικά με τον δανεισμό του Μιλουτίνοβ που τροφοδοτήθηκε από το καλό προολυμπιακό τουρνουά των Παπαπέτρου-Αγραβάνη. Προσωπικά νομίζω ότι ο Ολυμπιακός  πρέπει τον Καββαδά και να προσθέσει έναν Αμερικανό PF πίσω από τον Πρίντεζη. Από το περιβάλλον του διεθνούς σέντερ πάντως ακούγεται ότι ο παίχτης προτιμάει να παίξει έχοντας ρόλο τη νέα σεζόν για αυτό και κοιτάζει ζεστά τη περίπτωση του Άρη ο οποίος του προσφέρει ικανοποιητικά χρήματα και διετές συμβόλαιο. Κλείνοντας θα ήθελα να συμπληρώσω και αυτό αναφορικά με τη τελευταία κίνηση που απομένει στη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού (εννοώ αυτή του ξένου παίχτη). Οι ερυθρόλευκοι απλά θα πρέπει να φανταστούν τα ..χειρότερα (ενδεχόμενη απουσία των Πρίντεζη-Γιάνγκ μέσα στη σεζόν, δηλαδή των καλύτερων ψηλών τους) για να καταλήξουν στη καλύτερη και πιο λειτουργική λύση που θα κάνει τη frontcourt πραγματικά δυνατή και έτοιμη να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο που πιθανόν να σου φέρει αυτή η μακρά σεζόν..

To Claver or not..?

To Claver.. Όταν βρίσκεσαι σε ένα σημείο όπου ο παίχτης έχει αποδεχθεί τη πρόταση σου (αλλά ταυτόχρονα και ο Μπουρούσης, οπότε το κόστος ξεπερνά τον αρχικό σου σχεδιασμό) τότε.. βάζεις το δάχτυλο στο μέλι. Εδώ θα πρέπει να κάνει την οικονομική υπέρβαση ο Παναθηναϊκός (εφόσον υπάρχει η σκέψη για τέτοια αν χρειαστεί) για κάτι το οποίο είναι καλό ώστε να δώσει ώθηση στο παιχνίδι της ομάδας. Για να μη μπερδεύεστε, ο Κλαβέρ δεν είναι η “υπέρβαση” σε όρους individual status δηλαδή αξιολογώντας την αξία του ως μονάδα. Είναι αναμφίβολα ένας ποιοτικός παίχτης-ρόλων, από τους πολύ καλούς στο ευρωπαϊκό στερέωμα αυτή τη στιγμή (και αυτοί είναι που σε σηκώνουν μέχρι τα ματς-τίτλων). Η υπέρβαση έγκειται στον τρόπο που ο συγκεκριμένος παίχτης θα ανεβάσει τον δείκτη λειτουργικότητας και συνοχής του συνόλου μπαίνοντας στο ρόστερ που χτίζει αυτό το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός. Στη κοινοτική αγορά δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες επιλογές. Για αυτό και τις τελευταίες ώρες βγαίνει προς τα έξω η ιδέα της απόκτησης δύο κοινοτικών στις θέσεις “3” (που μπορεί πλέον άνετα να είναι και swingman) και “4”. Τον Κλαβέρ η σελίδα τον είχε στοχεύσει επίσημα την άνοιξη (για αυτό και κάποια πράγματα που διαβάζετε μέσα στη σεζόν έχουν σημασία)..
http://hoopfellas.blogspot.gr/2016/04/one-done.html

Η απόκτηση του είναι ζωτικής σημασίας γιατί ο Παναθηναϊκός έχει κλείσει τις 4 θέσεις Αμερικανών. Σε αντίθετη περίπτωση οι πράσινοι θα μπορούσαν να βρουν πιο οικονομικό παίχτη για αυτόν τον ρόλο από την Αμερική αν και ο Κλαβέρ φέρνει κι άλλα πράγματα τα οποία είμαι σίγουρος πως αρέσουν. Για παράδειγμα, πέρυσι ανταποκρίθηκε αγωνιστικά σε μια defense oriented ομάδα Έλληνα προπονητή και σε ένα αμυντικό πλαίσιο με κοινά σημεία σε σχέση με αυτό που θα συναντήσει στο ΟΑΚΑ. Γνώμη μου είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να επιδιώξει μέχρι τα δικά του όρια τη συμφωνία με τον Κλαβέρ, αναλαμβάνοντας το παραπάνω κόστος που συμπίπτει με τη ταυτόχρονη ένταξη του Γιάννη Μπουρούση στην ομάδα. Το μόνο τροχοπέδη αυτή τη στιγμή ίσως είναι η διάθεση του παίχτη για μονοετές συμβόλαιο όμως για αυτό θεωρώ ότι θα βρεθεί φόρμουλα. Αυτή τη στιγμή η διαπραγμάτευση είναι “ζωντανή”. Αυτό που έχει διαρρεύσει είναι ότι η ελληνική ομάδα, μετά τη ραγδαία εξέλιξη της υπόθεσης του Γιάννη Μπουρούση, ενημέρωσε ότι η αρχική πρόταση προς τον παίχτη (περίπου στο 1.1 ετησίως) την οποία ο Ισπανός φέρεται να έχει αποδεχτεί θα μειωθεί κατά 200 χιλιάδες και αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει με τα νέα δεδομένα. Σύμμαχος των πρασίνων ο μέχρι τώρα έντονος σκεπτικισμός του παίχτη για μετακίνηση στη Τουρκία και οι απαιτήσεις της Βαλένθια εντός ισπανικών συνόρων. Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός πιέζει τον Κλαβέρ και δεν αποκλείεται γρήγορα να έχουμε εξελίξεις.

Το όφελος της απόκτησης Μπουρούση..

Ο Μπουρούσης αποτελεί σπουδαία κίνηση σε πολλά επίπεδα για τον Παναθηναϊκό. Κατά τη γνώμη μου το αγωνιστικό ίσως πρέπει να περάσει λίγο πιο πίσω. Επικοινωνιακά ήταν ένα από τα πιο δυνατά χτυπήματα τα οποία θα μπορούσε να καταφέρει η διοίκηση των πρασίνων τη συγκεκριμένη off season. Mετά τις υπογραφές των Σίνγκλετον και Τζέημς, ο ερχομός του Μπουρούση πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο ότι ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι “δυνατός παίχτης” στην αγορά, γεγονός πολύ πιο σημαντικό από ότι φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος μιας και αλλάζει τον τρόπο που βλέπουν το κλαμπ αρκετοί νεότεροι και μη ξένοι αθλητές. Το είχε πολύ ανάγκη αυτό ο Παναθηναϊκός πλέον για να δικαιολογήσει το ότι το brand παραμένει στην “ελίτ” του ευρωπαϊκού μπάσκετ και δεν έχει σκοπό να το κουνήσει από εκεί..

Με κάθε ειλικρίνεια θας σας πω ότι, ειδικά με τη τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα στην υπόθεση του Έλληνα σέντερ (αν και η σελίδα σας είχε πει ότι ο Μπουρούσης έχει πρόταση από το ΝΒΑ στα χέρια του αλλά σίγουρα δε τον ικανοποιεί), σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο θα ήμουν οκ ακόμα και εάν οι πράσινοι δεν υπέγραφαν τον πρώην ψηλό της Λαμποράλ. Δε θα ήταν η καταστροφή. Πίστευα μάλιστα αρκετά στο εναλλακτικό πλάνο το οποίο στα χέρια του κόουτς Πεδουλάκη μου έμοιαζε λειτουργικό με αρκετή δόση ευελιξίας ως προς τη διαχείριση του ρόστερ. Ένας πιο compact Παναθηναϊκός. Το παράδειγμα της φετινής ΤΣΣΚΑ είναι χαρακτηριστικό άλλωστε..
–Σίνγκλετον και Γκιστ στο “5” (με τρίτη λύση τα post up λεπτά του Βουγιούκα).
–Κλαβέρ στο “4” και “προσαρμογή” με τον Θανάση Αντετοκούνμπο σε ρόλο Φλοράν Πιετριούς από πίσω. Έχει όλα τα στοιχεία να ανταποκριθεί ο Έλληνας φόργουορντ σε έναν τέτοιο ρόλο άμεσα και ειδικά τώρα που το επιθετικό του παιχνίδι είναι ακατέργαστο για αυτό το επίπεδο. Πιθανόν θα ανέπνεε καλύτερο εκεί.. (συν Φώτση).
-Χαραλαμπόπουλος και Γιάνκοβιτς στο “3” . Έχεις Κλαβέρ (ως Big-3, μεγάλο συν στο κομμάτι του ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση, στο μισό πάντα γήπεδο σε σχήματα που πάντα παίζει ο κόουτς για να ρίξει το τέμπο και να ελέγξει την εναέρια κυκλοφορία παίρνοντας το τιμόνι του ρυθμού), Θανάση, Βλαδίμηρο συν τις 3-guard lineups πίσω από τον starter Χαραλαμπόπουλο ο οποίος φέτος πρέπει πραγματικά να παίξει (όχι όπως τις προηγούμενες σεζόν..). Σκόπιμο “κενό” που θα δώσει τον απαιτούμενο χώρο στο νεαρό φόργουορντ του Παναθηναϊκού και κυρίως θα κρατήσει ψηλά το επίπεδο του εσωτερικού ανταγωνισμού και αυτόματα των προπονήσεων μιας και η χαραμάδα φωτός στη θέση επιτρέπει σε μερικούς παίχτες να ελπίζουν βάσιμα σε αυξημένο χρόνο και ρόλο στο rotation.
–Κοινοτικός PG. Σας έχω υπογραμμίσει πολλάκις τα τελευταία χρόνια πως το ποιοτικό status του back up-PG δίνει μια καλή εικόνα για τη συνολική ποιότητα του ρόστερ μιας ομάδας σε αυτό το επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ένα PnR-PG με δημιουργία και περιφερειακή εκτέλεση στο μισό γήπεδο (ιδανικά και με μέγεθος αλλά αυτό το χαρακτηριστικό μένει πιο πίσω στην αξιολόγηση των κριτηρίων για την κίνηση αυτή). Όταν η ομάδα χρειαστεί σιγουριά, το επιθετικό της παιχνίδι θα πάει “εκεί” (γνώρισμα του κόουτς) και ένας τέτοιος playmaker σε σετ καταστάσεις θα είναι πολύτιμος. Όπως τονίσαμε στη κουβέντα μας, φοβάμαι ότι ο κόουτς μπορεί να “παρασυρθεί” από την ικανότητα του Feldeine ως off guard να τρέξει τέτοιες καταστάσεις από τη θέση “2” (στη Καντού έπαιρνε αρκετά λεπτά στο “1” με τον Τζόνσον-Όντομ στο “2” παρότι στο αρχικό depth chart ο πρώην γκαρντ του Ολυμπιακού ξεκινούσε ως PG όταν στη starting lineup δεν βρισκόταν ο Τζεντίλε) και να τον παντρέψει με τον Τζέημς στο backcourt. Δεν είμαι αρνητικός στο ότι μπορεί να δουλέψει κάτι τέτοιο. Όμως εμπεριέχει ρίσκο. Και σε αυτό το επίπεδο ο recruiter πρέπει να ελαχιστοποιεί κάθε πιθανότητα ρίσκου καθώς εάν το βρεις μπροστά σου μέσα στη σεζόν θα έχει χάσει πολλά περισσότερα (αναφορικά με το συνολικό παιχνίδι) από απλά μια “αλλαγή” ή αναγκαστική προσθήκη παίχτη..

Ας μη γελιόμαστε όμως.. Ο Μπουρούσης φέρνει ποιότητα και προσωπικότητα την οποία απεγνωσμένα χρειάζονται οι πράσινοι σε αυτή τη περίοδο και είναι δεδομένο ότι θα χρειαστούν στα μεγάλα παιχνίδια της σεζόν. Θυμηθείτε λίγο τον Μπουρούση να παίζει στο Βερολίνο απέναντι στο καλύτερο δίδυμο σέντερ της Ευρωλίγκας (Vesely-Udoh). Ταξιδέψτε το μυαλό σας επίσης στη σειρά των playoffs της EL και το performance των πρασίνων απέναντι στη Λαμποράλ ή τη σειρά των τελικών της Α1. Ο Μπουρούσης φέρνει μια ποιοτική αναβάθμιση. Μια γερή ένεση ποιότητας και leadership που θα χρειαστούν οι πράσινοι εντός και εκτός παρκέ χωρίς πλέον το Νο13 τριγύρω.. Για αυτό είναι πολύ βασικό να κρατήσει υγιές το μυαλό του ακόμα και όταν δε βρίσκεται σε περίοδο φόρμας. Είναι πολύ σημαντικό αυτό σε έναν ηγέτη ο οποίος πιθανόν θα αποτελέσει τη “φωνή των αποδυτηρίων”. Σίγουρα αυτή η θετική σκέψη θα βοηθήσει και τον ίδιο αγωνιστικά ώστε να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες προσαρμογής σε ένα πλαίσιο παιχνιδιού τελείως διαφορετικό από αυτό στο οποίο διέπρεψε πέρυσι στη Βασκονία. Για τον Μπουρούση και το fit του στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού θα τα πούμε αναλυτικά κάποια στιγμή (γιατί έχω να μας δώσω αρκετή τροφή για συζήτηση) όμως στη παρούσα φάση και με το ρόστερ να απέχει 2 ή 3 κινήσεις από το να πάρει τη τελική του μορφή θέλω να σημειώσω αυτό:

Η απόκτηση του Μπουρούση πιθανόν να άλλαξε πράγματα στη σκέψη του Αργύρη Πεδουλάκη αναφορικά με τον σχεδιασμό ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη συνάρτηση με το πλαίσιο αξιοποίησης κάθε παίχτη (ειδικά ενός τόσο σημαντικού μέλους του hard core της ομάδας). Τολμώ να πω ότι εφόσον ο κόουτς του Παναθηναϊκού δε προσθέσει PG στο ρόστερ, έχει αποφασίσει να κινηθεί στη κατεύθυνση των Περάσοβιτς-Κατσικάρη όσον αφορά τη χρησιμοποίηση του Μπουρούση μέσα στο αγωνιστικό πλαίσιο του Παναθηναϊκού, παίζοντας τον μαζί με Point guards τα οποία δεν έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένα δημιουργικά ένστικτα (ο ίδιος ο Τζέημς πέρυσι στη Λαμποράλ, ο distributor Μάντζαρης φέτος στην Εθνική) ώστε να αξιοποιήσει τη δεξιότητα του ψηλού στη δημιουργία και του δώσει με την ευκαιρία περισσότερες μπάλες στα χέρια. Όμως αυτό προϋποθέτει μια motion επίθεση και λιγότερο Pick & Roll based.
Το πράγμα αρχίζει και γίνεται ενδιαφέρον..

Υ.Γ: O Άρης αποφάσισε να δώσει χρόνο στον Μακνίλ να αποφασίσει, δείγμα του πόσο σημαντικός είναι ο συγκεκριμένος αθλητής για την ομάδα. Οι κιτρινόμαυροι έχουν καταθέσει τη τελική τους πρόταση (200.000) και περιμένουν μιας και ο παίχτης μετράει ήδη μια χρονιά (και μάλιστα άκρως επιτυχημένη) στο σύστημα του κόουτς Πρίφτη και φέρνει leadership και στις δύο πλευρές του παρκέ. Επιμένω εδώ ότι σε περίπτωση που στραβώσει το πράγμα, ο Τόνι Κρόκερ (SF) θα ήταν εξαιρετική λύση αν και μαθαίνω ότι έχει 2 τουλάχιστον προτάσεις με καλά λεφτά από ομάδες της Ευρώπης (η μια είναι ιταλική). Ο Δημήτρης Πρίφτης έχει ψηλά στη λίστα για τη θέση του PG τον Κουίν Κουκ, πρωταθλητή με τους Blue Devils του Σιζέφσκι πέρυσι. Ο Κούκ μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετική επιλογή μέσα σε ένα καλά δουλεμένο και με σωστά μοιρασμένους ρόλους σύνολο (όπου θα αφοσιωθεί σε αυτά που ξέρει να κάνει καλά) και λάθος εάν του ζητηθεί να βγει από το αγωνιστικό του καλούπι και να οδηγήσει την ομάδα στο σκοράρισμα. Team player, παραγωγικός σε καταστάσεις transition (οπότε μπορεί να υποστηρίξει το στυλ μπάσκετ του Άρη), υψηλό IQ, ικανός στο κομμάτι της απόφασης. Κάνει συγκεκριμένα πράγματα αλλά τα εκτελεί καλά και φέρνει ενέργεια. Θα χρειαστεί δίπλα του παίχτες που μπορούν να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι και να τρέξουν μαζί του.
Υ.Γ1: Έκκληση στον κόουτς Ζντοβτς. Πάρε ακόμα έναν PG..!
Υ.Γ2: Πολύ καλό SL από τον Ντέντμον. Και από τον Ron Baker επίσης.. Δύο από τις τελευταίες αναρτήσεις της σελίδας. Επίσης ο Maurice Ndour βρήκε συμβόλαιο (διετές) στους Νικς. Όχι άσχημα έτσι..;

Y.Γ3: Για κάποιο λόγο πιστεύω ότι η Μπαρτσελόνα θα έχει παραπάνω από 1-2 “παιδιά της σελίδας” στο φετινό ρόστερ. Έτσι, από ένστικτο..