ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ..

Λίγο ο Παναθηναϊκός μας στεναχώρησε με την εικόνα του σε ένα ματς που καλούταν να δώσει τα πάντα για την υπέρβαση αλλά νομίζω ότι αυτό το παιχνίδι και ο ολοκληρωτικός διασυρμός σε αυτό (γιατί μη γελιόμαστε αυτό ήταν, σε αντίθεση με την γενική εικόνα της σειράς όπου η ελληνική ομάδα είχε κερδίσει τις εντυπώσεις) μπορεί να αποτελέσει “φάρμακο” για τη συνέχεια μιας και έδειξε ξεκάθαρα τις αδυναμίες της ομάδας σε επίπεδο στελέχωσης-λειτουργικότητας ρόστερ σε συνάρτηση με την αγωνιστική ταυτότητα, τις οποίες έχουμε υπογραμμίσει από το καλοκαίρι και πριν αρχίσει η σεζόν εδώ στο Hoopfellas. Μια οριακή ήττα θα μπορούσε να “κρύψει” το πρόβλημα.. Τώρα αντιθέτως έχει πειστεί και ο πιο άπιστος.. (είναι και η ημέρα σήμερα). Ξεκάθαρα λοιπόν, οι πράσινοι έπιασαν το ταβάνι τους στη φετινή Ευρωλίγκα, σχεδόν στο απόλυτο. Ναι, εαν κατάφερναν το break στο πρώτο ματς θα είχαν μεγάλη τύχη (μιας και είχαμε χαρακτηρίσει πριν τους αγώνες το συγκεκριμένο ματσάρισμα ως “σειρά έδρας”) αλλά δε το κατάφεραν. Η αίσθηση λοιπόν που έχω φιλτράροντας τη σεζόν είναι ότι οι πρωταθλητές Ελλάδας πήραν ότι δικαιούνταν από τη φετινή διοργάνωση. Διατήρησαν ψηλά το γόητρο του κλαμπ, έζησαν μερικές μεγάλες βραδιές, αντιμετώπισαν με επιτυχία φουρτούνες αλλά δεν έκαναν την υπέρβαση γιατί πολύ απλά δε μπορούσαν, τουλάχιστον όπως ήρθαν τα πράγματα. Ψηλά το κεφάλι σίγουρα..

Ο Ολυμπιακός επίσης αποκλείστηκε δίκαια στο 5ο ματς, όμως έχω την αίσθηση ότι όπως ήρθαν τα πράγματα είχε δυνατότητες να φθάσει ως το Μιλάνο, ειδικά με ένα διαφορετικό ματσάρισμα από αυτό που του “έτυχε” (π.χ. με ΤΣΣΚΑ). Νομίζω πως οι ερυθρόλευκοι σαν ποιότητα μπορούν ίσως να διαφωνούν με την τετράδα του F4. Και αυτό δε το στηρίζω στην παρουσία εκεί της Μακάμπι για παράδειγμα, η οποία είναι πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο με τις ομάδες μας γιατί ο αντίλογος θα πεί ότι και η Αρμάνι -που έμεινε έξω- είναι πολύ κοντά στις ομάδες μας. Απλά οι back to back πρωταθλητές είχαν την ατυχία να ματσάρουν με τη σπουδαία Ρεάλ Μαδρίτης, απέναντι στην οποία (ίσως το χειρότερο ματσάρισμα που θα μπορούσε να τύχει στην ομάδα του Πειραιά) πάλεψαν σαν θηρία αλλά επίσης προδόθηκαν από κάποιες καλοκαιρινές επιλογές. Όπως ήρθαν τα πράγματα πέρασε η καλύτερη ομάδα αλλά οι ερυθρόλευκοι υπερασπίστηκαν την τιμή τους και το mentality που διέπει τον χαρακτήρα της πρωταθλήτριας. Ψηλά το κεφάλι και εδώ λοιπόν..

Πάμε λίγο στα δύο ματς και σε μερικά σχόλια για το καθένα..

ΜΟΣΧΑ

Κανονικά έπρεπε να γράψω “ασχολίαστο” γιατί πάντα είμαστε αυστηροί με τις ομάδες μας. Το ότι “εκεί” έφθαναν οι δυνατότητες των πρασίνων (όπως έγραψα πιο πάνω) δεν αποκλείει το περιθώριο της έκπληξης και σίγουρα για αυτό πάντα κυνηγάς το καλύτερο. Την υπέρβαση που λέμε (για αυτό και χρησιμοποιούμε άλλωστε τη συγκεκριμένη λέξη). Συμμετοχή στο F4 θα έκανε τους πράσινους overachievers με βάση τα προβλήματα που αντιμετώπισαν μέσα στη χρονιά και τον τρόπο που προσπάθησαν να στρίψουν το καράβι. Τώρα πλέον μπορούμε να πούμε ότι έπιασαν το δικό τους ταβάνι δυνατοτήτων στη σειρά σαν γενική εικόνα γιατί στο 5ο ματς σαν μεμονωμένη εικόνα δεν παρουσιάστηκαν ποτέ.

–Ο Παναθηναϊκός δεν έχει γκαρντς. Το έγραψα την επόμενη του ματς στη σελίδα του Hoopfellas στο Facebook.. Δεν είχε βασικά,τα γκαρντς για να πάρει τον έλεγχο της σειράς απέναντι σε μια ομάδα που χωρίς τον πιο ποιοτικό περιφερειακό της υστερούσε σε αυτή την γραμμή σημαντικά. Και ήταν ευτυχία για αυτήν το ότι η αντίπαλη περιφέρεια δεν είχε γκαρντς που μπορούσαν πραγματικά να πιέσουν τη μπάλα και να τρέξουν το παρκέ σε άμυνα και επίθεση. Εκεί θα είχε μεγάλο πρόβλημα η ρωσική ομάδα εαν λάβουμε υπόψη μας το πως αμύνθηκε ο Παναθηναϊκός στο low post σχεδόν σε ολόκληρη τη σειρά. Η έλλειψη ικανών (για τις ανάγκες της ομάδας σε συνάρτηση με το αγωνιστικό στυλ της) περιφερειακών ήταν η αιτία που οι πράσινοι δεν κεφαλοποίησαν στο απόλυτο αυτήν τους την αμυντική προσπάθεια χαμηλά. Στο 5ο ματς που έκρινε τα πάντα, η τετράδα των γκαρντς του Παναθηναϊκού (Ούκιτς, Ράιτ, Διαμαντίδης, Κάρι) είχε 3/20 FG (!) με τους δύο πόιντ (Ούκιτς, Ράιτ) να “γράφουν” PIR -4 έκαστος.. Όσο λοιπόν βαριά και αργή χαρακτηρίζουν κάποιοι την ΤΣΣΚΑ στη φροντκόρτ με τις big lineups του Μεσίνα άλλο τόσο αργή είναι και η ελληνική ομάδα στην περιφερειακή γραμμή..

-Είχα γράψει παραμονή του ματς ότι περιμένω τον Μεσίνα να βάλει πολύ τη μπάλα στο ποστ και συγκεκριμένα στον Κρίστιτς και τελικά αυτό έκανε ο Ιταλός (γέμισε επιθέσεις χαμηλά) όχι όμως με τον τρόπο που είχα
επισημάνει (και τον οποίο πιθανόν να περίμενε και ο αντίπαλος μιας και αποτελεί την “ασφάλεια” της ΤΣΣΚΑ στα μεγάλα ματς και πολλά plays ασφαλείας τελειώνουν από εκεί με τον Σέρβο). Η ΤΣΣΚΑ από την αρχή “έψαχνε” ξεκάθαρα τον Κάουν σε κάθε αλλαγή (πατώντας στην τακτική του Παναθηναϊκού) χαμηλά, με εισαγωγική πάσα είτε από το φτερό, είτε κάθετη είτε από τη base line. Σαφή εντολή να τελειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις από εκεί, με τον συγκεκριμένο παίκτη. Συνέπεια τις τακτικής των Ρώσων να εκτελούν πάνω στα miss match -πρώτη φορά στη σειρά με τόσο υπομονή και προσήλωση, μαζί με την επιθετικότητα του Κάουν ήταν και τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντς. 7 επιθετικά μέτρησε ο Ρώσος σέντερ, τα περισσότερα πάνω ή στη πλάτη κοντύτερων αντιπάλων σε καταστάσεις “αλλαγής”. Oι ψηλοί και γενικότερα η ομαδική άμυνα του Παναθηναϊκού αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα στο να κρατήσουν τον Κάουν μακριά από το καλάθι
της ελληνικής ομάδας.

-Συζητώντας με φίλους πριν το ματς είχαμε συμφωνήσει στο ότι πιθανόν να υπάρξει δυσκολία για τον Παναθηναϊκό να περάσει τους 58-60 πόντους την Παρασκευή εαν δεν ανεβάσει τα ποσοστά του στην περιφέρεια. Αποδείχθηκε ότι ήμασταν πολύ αισιόδοξοι.. Στατικός, χωρίς ρήγματα, δυσκολία στο τρανζίσιον αφού υπήρχε θέμα και στο αμυντικό ριμπάουντ. Ο Μεσίνα “έδινε” σε κάθε pick το midrange σουτ στον Διαμαντίδη “δίνοντας” τον διάδρομο για drive την ώρα που κάλυπτε την πάσα στον πράσινο σκρίνερ γνωρίζοντας ότι αυτή είναι η βασική επιλογή του Διαμαντίδη. Στη δική του επίθεση μάλιστα, ο Ιταλός κόουτς έπαιξε πολύ πάνω στον αρχηγό του Παναθηναϊκού -όπως γενικότερα και στη σειρά- κατά κύριο λόγο με τον Μίτσοβ (είτε με κάθετη επίθεση είτε με ποστ παιχνίδι) απενεργοποιώντας παράλληλα τον -ναι, ακόμα- καλύτερο περιφερειακό help defender του αντιπάλου, εκθέτοντας την αδυναμία του αρχηγού στη προσωπική άμυνα και αναδεικνύοντας την ικανότητα του Σέρβου φόργουορντ στη πάσα. Παράλληλα οι γηπεδούχοι χτύπησαν πατώντας στη base line και εκτελώντας από τις γωνίες (αλήθεια, πόσους πόντους δέχθηκε ο Παναθηναϊκός από τις συγκεκριμένες θέσεις σε όλη τη σειρά..?)

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ..

Τι έδειξε το κύκνειο άσμα της ομάδας στην Ευρωλίγκα αναφορικά με τις ελλείψεις της ομάδας και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το καλοκαίρι αυτή? Πάμε να ρίξουμε μια πρώτη γρήγορη ματιά. Ούτως ή άλλως έχουμε μπροστά μας play-offs A1 στα οποία μπορούμε να βγάλουμε νέα συμπεράσματα. Απλά κάνουμε μια πρώτη εκτίμηση, αν και νομίζω ότι οι φανατικοί αναγνώστες της σελίδας γνωρίζεται πρίν αρχίσει η σεζόν το.. τι θα βλέπατε και το τι χρειαζόταν.. Απλά θέλω να στηρίξω και πάλι την άποψη μου, ότι η Ευρωλίγκα μπορεί να κατακτηθεί με ένα μπάτζετ 12-13 εκ. χωρίς να είναι απαραίτητες επενδύσεις τεράστιες από τη στιγμή που είσαι διαβασμένος και γνωρίζεις την αγορά και τις ανάγκες της ομάδας σου.

–Γκαρντς: Η συνοχή στο μπακόρτ ήταν σε χαμηλό επίπεδο ασχέτου βάθους. Βασικά δεν υπήρχε λειτουργικότητα. Και αυτό φάνηκε κατευθείαν στο παιχνίδι του αρχηγού, Δημήτρη Διαμαντίδη, τον οποίο η στελέχωση άφησε “απροστάτευτο” τελείως ζητώντας του “παραπάνω” αντί να εξοικονομήσει κάθε πολύτιμη ανάσα του. Την τελευταία διετία έχουμε εστιάσει πολύ σε αυτό το κομμάτι στη στελέχωση. Όταν βλέπεις τον πολύ νεαρότερο Σέρχιο να παίζει 20+ λεπτά από τον πάγκο ή τον Ολυμπιακό να έχει κάθε πολυτέλεια να αφήσει τον Σπανούλη εκτός για αρκετά λεπτά καταλαβαίνεις ότι κάτι δε πάει καλά προφανώς.. (αναφέρομαι σε ομάδες τοπ-επιπέδου επίσης γιατί με αυτές θα συγκριθείς) Ο Ούκιτς παίρνει 800 χιλιάρικα.. Με 1 εκατομμύριο ευρώ (το πολύ 1.2 εκ. τιμές νέας σεζόν μάλιστα)
 παίρνεις δύο γκαρντς που “φυσάνε” (τύπου Λαφαγιέτ, Χίκμαν π.χ.) καλύπτοντας όλες σου τις ανάγκες με γνώμονα πάντα το μπάσκετ που παίζεις τώρα ή κάτι σχετικά κοντινό (γιατί τα πάντα εξαρτώνται από τη φιλοσοφία του κόουτς).Και ας μη γελιόμαστε. Ο Παναθηναϊκός σαν κλαμπ -όσο και η λίγκα μας έχει προβλήματα- μπορεί να προσελκύσει πολλούς καλούς ξένους παίκτες..Πλέον η ενίσχυση εδώ είναι αδιαπραγμάτευτη..(γιατί όταν είπαμε αρχές της σεζόν ότι ο ιδανικός ρόλος για τον Διαμαντίδη θα ήταν να έρχεται από τον πάγκο ως 6ος παίκτης για 20 ποιοτικά λεπτά κάποιοι το πήραν αψήφιστα..)

–Επιτέλους, post-5: Δε νοείται να παίζεις επίθεση μισού γηπέδου χωρίς έναν τέτοιο παίκτη. Ακόμα και εάν επιλέξεις να ανοίξεις το τέμπο σου, σε αυτό το επίπεδο για εμένα είναι must η ύπαρξη ενός ψηλού με αυτές τις προδιαγραφές. Τότε θα παίξει καλύτερα και ο Λάσμε και θα παράγει αποτελεσματικότερα όλη η ομάδα στο επιθετικό κομμάτι. Πριν λίγο καιρό είχαμε γράψει για την περίπτωση Βουγιούκα..Υπάρχουν βέβαια και άλλοι παίκτες που καλύπτουν αυτή την ανάγκη. Ακριβότεροι και φθηνότεροι του Έλληνα σέντερ (π.χ. ο Πολ Ντέηβις θα ήταν σούπερ αλλά το ρίσκο είναι μεγάλο μετά και τον φετινό τραυματισμό του στο γόνατο). Το θέμα είναι να μπορείς (ασχέτου συχνότητας) να ακουμπάς τη μπάλα στο ποστ. Δείτε λίγο τις ομάδες που έφθασαν φέτος στο Μιλάνο..

–Θέμα Παππά-Γιάνκοβιτς: Προβληματίζει πολύ το πως θα ενταχθούν τα δύο παιδιά στο ροτέησιον με πραγματικά λεπτά συμμετοχής. Είναι γεγονός ότι εαν οι πράσινοι όντως τους υπολογίζουν, τη νέα σεζόν πρέπει να χτίσουν την ομάδα πάνω σε αυτή τη λογική (του ότι θα πρέπει να έχουν θέση στον σκληρό πυρήνα της ομάδας). Δεν είναι εύκολο όπως είναι τώρα η ομάδα. Χρειάζεται να αλλάξουν κάποια πράγματα. Και πρώτα οι ίδιοι οι παίκτες (στο παιχνίδι τους). Έχω στο μυαλό μου κάτι πολύ συγκεκριμένο που μπορεί να αποβεί αρκετά λειτουργικό αλλά σας το κρατάω για το τέλος της σεζόν..

ΜΑΔΡΙΤΗ

Εντελώς διαφορετικό παιχνίδι στη Μαδρίτη σε σχέση με αυτό της Μόσχας. Άλλος ρυθμός, άλλο επίπεδου ανταγωνισμού (παρότι η Ρεάλ είχε σταθερά το πάνω χέρι), ένταση που σε καθήλωνε. Έπαιξε μεγάλο ρόλο και η “χημεία” του ματσαρίσματος. Ο Ολυμπιακός “έβγαλε” το καλύτερο (σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα μέσα στα ματς) από τη Ρεάλ, η οποία πιστέψτε με θα πορευτεί πλέον στην τελική ευθεία της σεζόν με πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της. Μεγάλωσε ο χαρακτήρας της, δυνάμωσε, μετά από την πρόκριση αυτή απέναντι σε ένα ενεργό, μάχιμο πρωταθλητή. Οι ερυθρόλευκοι δεν έφθασαν ποτέ τόσο κοντά στο διπλό όπως ο Παναθηναϊκός στη Μόσχα (1ο ματς) στη σειρά αλλά ήταν φανερό ότι η Ρεάλ ήταν πιο δυνατή overall ομάδα από την -δίχως Τεόντοσιτς- ΤΣΣΚΑ. Σαφώς όμως οι Μαδριλένοι πέρασαν δίκαια τους ερυθρόλευκους, καμία αμφιβολία για αυτό. Δύο-τρείς σημειώσεις από τον πέμπτο προημιτελικό..

-Η Ρεάλ “μάτωσε” τον Ολυμπιακό σε ένα κομμάτι που τον χτυπούσε σταθερά σε όλη τη σειρά. Το επιθετικό ριμπάουντ και την αδυναμία (μιλάμε για χοντρό πρόβλημα..) των ερυθρολεύκων πάουερ-φόργουορντς να κρατήσουν στην πλάτη τους (και μακριά από το καλάθι) τον Φελίπε Ρέγιες. Αυτός ήταν ο λόγος που ο Ολυμπιακός δε μπόρεσε να “μπεί” στο ματς περισσότερο και ο λόγος που “παρέδωσε” πνεύμα μετά από ένα διάστημα ανελέητων χτυπημάτων από τον Ισπανό φόργουορντ-σέντερ. Η Ρεάλ συνολικά πήρε το 50% των διεκδικούμενων ριμπάουντς κάτω από το καλάθι του Ολυμπιακού (17 επιθετικά στα 34 συνολικά που διεκδικήθηκαν). Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με τα λίγα λάθη που παραδοσιακά κάνει της έδωσαν διψήφια υπεροχή στο πεδίο των κατοχών. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι όταν δίνεις αυτό το προνόμιο σε μια ομάδα με τον ..εξοπλισμό της Ρεάλ απλά δεν έχεις τύχη..

-Η άμυνα του Ολυμπιακού αντιμετώπισε πρόβλημα με την ικανότητα των παικτών του Λάσο να δημιουργούν “χώρους” (με ή μακριά από τη μπάλα) με την ταχύτητα τους. Είναι απίστευτη η ικανότητα της Ρεάλ σε αυτό κομμάτι. Ειδικά ο Γιούλ έδωσε ρεσιτάλ και τη δική του απάντηση για τα “καλύτερα λευκά πόδια στην Ευρώπη” (όπως σας έγραψα στη σελίδα μας στο facebook). Ο 27χρονος κόμπο έγραφε απέναντι σε όποιον ερυθρόλευκο αμυντικό έβρισκε μπροστά του στο ξεκίνημα εκμεταλλευόμενος σε συγκεκριμένες φάσεις τη λάθος συμπεριφορά του ψηλού στο πικ (ο Ντάνστον το έκανε δις) που είτε του έδινε χώρο είτε τον έκανε να ..μυρίσει “αίμα” με τη λάθος στάση του κορμιού του. Στην τέταρτη περίοδο (πέρα από το μόνιμο πρόβλημα Ρέγιες..) ο πληγωμένος αλλά απελπιστικά μαχόμενος για να “μπεί” στο ματς Ολυμπιακός παρέδωσε όταν ο Ρούντι Φερνάντεθ έκανε την επίθεση του. Clutch plays από τον Ρούντι σε άμυνα και επίθεση με παιχνίδι πάνω από το στεφάνι και τα ρέστα..

-Overall η Ρεάλ παρουσιάστηκε πιο φρέσκια, με περισσότερη ενέργεια στο παρκέ. Μια ματιά στο performance αλλά και στις κινήσεις του Μπράιαντ Ντάνστον θα σας πείσει για αυτό.. Η κολώνα του Ολυμπιακού και πιθανόν MVP της σειράς μέχρι και το 4ο ματς, έμεινε από δυνάμεις, χάνοντας συνεχώς “θέσεις” και εκατοστά στο παρκέ, χωρίς δεύτερα άλματα και μια δόση απογοήτευσης για αυτό σχηματισμένη στο πρόσωπο του. Έτσι, εκτέθηκε περισσότερο η αδυναμία των Πέτγουεη-Πρίντεζη να ελέγξουν τη μάχη των ριμπάουντς. Δε σας κρύβω ότι ακόμα έχω την απορία γιατί ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν χρησιμοποίησε τον Παπαπέτρου στο “4”. Το σκεφτόμουν σε όλη τη σειρά..

Επίσης οι Μαδριλένοι διάβασαν πολύ καλά τα picks των ερυθρολεύκων με τον Σπανούλη. Θυμηθείτε πόσες φορές έκανε λάθος ο αρχηγός του Ολυμπιακού “σπάζοντας” τη μπάλα στον περιφερειακό που έπαιζε δίπλα του, ψηλά στη ρακέτα. Μια πάσα που περίμενε η Ρεάλ και είχε έτοιμα χέρια να βγούν στη μπάλα, μικραίνοντας τον χώρο στην επίθεση του Ολυμπιακού και αναγκάζοντας τον Σπανούλη να αρχίσει να περνάει προς τα μέσα (τελείωσε φάσεις με μεγάλη καρδιά είναι αλήθεια). Πάντως απέναντι σε αυτή την άμυνα της Ρεάλ ο Σπανούλης έκανε 7 λάθη (πολλά σε αυτή τη πάσα μετά από πικ) σβήνοντας τις 7 τελικές του ουσιαστικά..

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ..

Κακά τα ψέμματα ο Ολυμπιακός είναι έτοιμη ομάδα για τη νέα σεζόν, με έναν κορμό γηγενών νέων παικτών που δε βρίσκεις εύκολα στην Ευρώπη. Ουσιαστικά η ομάδα θα κοιτάξει να κάνει ..μερεμέτια στη φροντκόρτ, γραμμή που θέλει βελτίωση.

Είχαμε πεί άλλωστε από την αρχή ότι το “4” χάνει σε μούσκουλα τα οποία μέχρι πέρυσι (Άντιτς) κάλυπταν την έλλειψη ύψους/βάρους στο “5”. Αυτό το πρόβλημα υπήρξε από την αρχή της σεζόν. Η κατάσταση βελτιώθηκε στο TOP-16 αλλά με την Ρεάλ καταδίκασε τον Ολυμπιακό. Ελπίζω οι ερυθρόλευκοι να “ανεβάσουν” τον Αγραβάνη όμως για κάποιο λόγο πιστεύω ότι θα πάνε σε παίκτη εκεί. Είναι δεδομένο επίσης ότι θέλουν κάτι πραγματικά καλό να μοιραστεί το “5” με τον Ντάνστον. Δε σας κρύβω ότι έχω στο μυαλό μου συγκεκριμένο παίκτη που (με το δικό μου το μυαλό το σάπιο..) λύνει το θέμα και στις δύο θέσεις. Και για αυτόν θα μιλήσουμε εν καιρώ γιατί αν τα πω όλα τώρα θα πρέπει να καταργήσουμε τη στήλη “Πάρτε τον” η οποία είναι από τις πιο δημοφιλείς του μπλογκ..

Τελευταίο ερώτημα.. Τι θα γίνει με τον τέταρτο παίκτη του μπακόρτ? Θα κοιτάξει για ξένο Ο Ολυμπιακός ή θα ανεβάσει τον Κατσίβελη? Η λογική της εξέλιξης/ανάπτυξης λέει ότι κάποια στιγμή ο Κατσίβελης πρέπει να κάνει enter στην πρώτη τετράδα των γκαρντς της ομάδας και τη θέση του (ως πέμπτου γκαρντ) του χρόνου να πάρει ο Χριστοδούλου.. Περιμένουμε με ενδιαφέρον. Προέχουν τα play-offs της χώρας μας. Ας δούμε πως θα τελειώσει η σεζόν και μετά το..μιλάμε σε ακόμα πιο σταθερή βάση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ

Jim Conway

• 
•