AMORES PERROS (Χαμένες αγάπες)
Στο ΤOP-16 δε χωρούν συναισθηματισμοί. Ο Παναθηναϊκός λύγισε στο τέλος στην Πόλη, από τη Φενέρ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ο οποίος έπαιζε την επιβίωση του στη διοργάνωση. Παρέλαση του Ολυμπιακού στη Βιτόρια απέναντι στη Λαμποράλ. Το Hoopfellas αναλύει..
Όχι, δε πρόκειται για..κανιβαλισμό. Ο Παναθηναϊκός της τελευταίας διετίας είναι ένα διαφορετικό πρότζεκτ από αυτό των χρόνων του Ζοτς, που όμως –σαν οργανισμός- κουβαλά την τεχνογνωσία για να χτίζει winning teams, κομμάτι στο οποίο η συνεισφορά του Ομπράντοβιτς είναι τεράστια. Ο καθένας παλεύει για την επιβίωση του πλέον..
Είναι πάντα ενδιαφέρον να αναφερόμαστε στο κομμάτι της τακτικής όταν έχει να κάνει με κόουτς όπως ο Ομπράντοβιτς ή ο Αργύρης Πεδουλάκης που έχουν ιδέες και είναι ικανοί για προσαρμογές μέσα στο 40λεπτο. Πάμε να σχολιάσουμε –με τον δικό μας τρόπο- μερικά πράγματα..
-Ο Παναθηναϊκός ξεκινούσε την προετοιμασία του για το αμυντικό πλάνο του παιχνιδιού με ένα μεγάλο συν. Την ύπαρξη στο ρόστερ του αντιπάλου γκαρντς που του δίνουν τη δυνατότητα να τους φλοτάρει.. Πιο συγκεκριμένα, ο Πεδουλάκης πολύ σωστά (και κατά την προσφιλή του τακτική, γιατί σε τοπ λίγκες όπως η ACB ή η TBL δεν είναι πολλοί οι προπονητές που παίρνουν αυτό το ρίσκο) τοποθέτησε τον Διαμαντίδη πάνω στον Μακάλεμπ ή τον Σιπάχι (όποιον από τους δύο ήταν στο παρκέ) γεμίζοντας στην ουσία αμυντικά την ρακέτα του. Αυτές κύριοι, είναι οι ιδανικές συνθήκες άμυνας σήμερα για τον αρχηγό των πρασίνων. Εκεί, ως πολύ ικανός help defender, μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα και όχι μπροστά στα χαρακώματα μόνος, όπου πρέπει να έχεις πόδια και ανθεκτικό κορμί για να παλέψεις με τους σκρίνερς. Αυτή ήταν η αρχή πάνω με βάση την οποία επέλεξε και τα υπόλοιπα ματσαρίσματα..
–Με το θάρρος της γνώμης μου θα πω ότι ήταν λάθος η χρησιμοποίηση του Γκιστ πάνω στον Πρέλντζιτς, στα πρότυπα της κατάστασης Σπανούλη, με το σκεπτικό «βάζω τον Αμερικανό πάνω στον καλύτερο περιφερειακό δημιουργό». Ο Πρέλντζιτς είναι τελείως διαφορετικός περιφερειακός από τον Έλληνας γκαρντ του Ολυμπιακού. Είναι λιγότερο aggressive και μπουκαδόρος (ο τύπος παίκτη που ο Γκιστ μπορεί να μαρκάρει πολύ καλά) και έχει τάση να εκμεταλλεύεται συνεχώς το μέγεθος και την οξυδέρκεια του «μένοντας» μέσα στο ζωγραφιστό. Ο γκαρντ της Φενερ ξεκίνησε με 5 γρήγορους πόντους. Δεν υποστηρίζω ότι έκανε το μεγάλο ματς αλλά αντίθετα ότι ο Γκιστ θα μπορούσε να βοηθήσει αλλού περισσότερο. Και αναφέρομαι στο μαρκάρισμα (από την αρχή) του Μπογκντάνοβιτς. Νομίζω την επόμενη φορά πρέπει να το σκεφτεί ο Παναθηναϊκός αυτό το ζευγάρι..
-Στον Κροάτη ο Αργύρης Πεδουλάκης επέλεξε (όπως και ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο ΣΕΦ) κοντό παίκτη, τοποθετώντας πάνω του αρχικά τον Ούκιτς (Μάντζαρη είχα επιλέξει οι ερυθρόλευκοι) με τον Διαμαντίδη να ελέγχει κάθε γύρισμα στο ποστ παίζοντας βαθιά στη ρακέτα, δεδομένου του ότι τον ευνοούσε η θέση του Μακάλεμπ στην επίθεση της Φενέρ (παίζει στα περισσότερα plays στη γωνία και στην αδύνατη πλευρά). «Λάθος» υπήρξε στην ομαδική προσέγγιση της υπόθεσης Μακάλεμπ καθώς ναι μεν σωστά οι πράσινοι αμύνθηκαν με flot όμως αγνόησαν την λεπτομέρεια του «να τον νιώθουν και στα 24’’» ακόμα και εάν βρίσκεται μακριά από τη μπάλα. Όταν ο Μακάλεμπ επιτίθεται και πατήσει ζωγραφιστό κανένας παίκτης του Παναθηναϊκού δεν έχει τύχη ψηλά (εκτός Λάσμε-Γκιστ). Το θέμα είναι να του καρφώσεις τα πόδια στο πάτωμα, να μη τον αφήσεις να πατήσει.. Εξ ου και τα τρυπήματα του Αμερικανού στην ελληνική άμυνα στην 1η περίοδο.
-Ο Ομπράντοβιτς είχε το δικό του πλάνο. Ξεκίνησε με άμυνα στα 4/4, τον Μπογκντάνοβιτς στον Διαμαντίδη και τον Μακάλεμπ στον Ούκιτς, γεγονός που ανάγκασε τους πράσινους να χρησιμοποιήσουν ως μεταφορέα στην αρχή τον αρχηγό τους αποφεύγοντας σκόπιμα τον παίκτη που μάρκαρε ο Μακάλεμπ (που μπορεί να πιέσει και περισσότερο τη μπάλα). Αυτό επηρέασε τον ρυθμό της ελληνικής επίθεσης αλλάζοντας τους χρόνους μιας και ο Διαμαντίδης συνήθως λαμβάνει τη μπάλα σε 2ο χρόνο για να δημιουργήσει ενώ ο Ούκιτς περιορίστηκε από την αρχή στο φτερό. Η Φενέρ επέλεξε άμυνα help & recover με τον Ζόριτς να βγαίνει στο πικ εν ρολ του Διαμαντίδη και να προσπαθεί να του κόψει (με τα χέρια και το μέγεθος του) την ορατότητα, γεγονός καθόλου εύκολο μιας και μιλάμε για έναν από τους πιο έμπειρους και οξυδερκής παίκτης της λίγκας. Ο Διαμαντίδης το διάβασε και πάσαρε σε πρώτο χρόνο κάθετα. Με τον Βίντμαρ αντίθετα επέλεξε hedge out και μάλιστα όταν οι πράσινοι είχαν το μπακόρτ των Κάρι-Διαμαντίδη είδαμε συνεχόμενα hedge και στους δύο για να τους κουράσει.
–Και ο Σέρβος mastermind είχε βέβαια τον δικό του λίμπερο.. Για κακή τύχη των πρασίνων αυτός ήταν ο εξαιρετικά μακρύς και ταχύς Νεμάνια Μπιέλιτσα μιας και ο Ομπράντοβιτς επέλεξε να δώσει το σουτ στον Γκιστ (θυμάστε που γράφαμε πέρυσι ότι 2-3 άστοχα σουτ στην αρχή μπορούν να του αποδιοργανώσουν γενικά το παιχνίδι, αν και προσπαθεί πολύ πλέον να μείνει συγκεντρωμένος, είναι φανερό). Θα το κάνουν και άλλες ομάδες αυτό εναντίον του Παναθηναϊκού, είναι δεδομένο (το έκανε και ο Πασκουάλ πέρυσι). Για αυτό και ο Πεδουλάκης επέμενε στον άστοχο Φώτση (1/7 τριπ.) τόσο πολύ. Αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος απόκτησης του. Κρατώντας τον Μπιέλιτσα στο ζωγραφιστό ο Ομπράντοβιτς γνώριζε πως μπορεί να αμυνθεί πολύ πιο αποτελεσματικά στην πράσινη post επίθεση και φυσικά στο πικ εν ρολ. Αποτέλεσμα, ο Παναθηναϊκός να ακολουθήσει την κατεύθυνση που του έδειξε ο Ομπράντοβιτς και να πάρει 40 (!) σουτ από το τρίποντο. Αυτό πρέπει να το δουλέψουν οι πρωταθλητές Ελλάδας. Πολλοί αντίπαλοι θα τους δείξουν αυτό το δρόμο. Δε γίνεται να παίζουν τη ζαριά του τριπόντου σε καθημερινή βάση. Θέλει υπομονή, επιμονή και πλάνο ώστε να τελειώνουν περισσότερες επιθέσεις από μέσα ακόμα και εάν οι συνθήκες δεν είναι οι ευνοϊκότερες. Αυτή η τακτική θα έχει πολλά συν..
(Το σχήμα με έναν χειριστή που διάλεξε ο Πεδουλάκης στη 2η περίοδο, ειδικά όταν αυτός ήταν ο Ούκιτς, ήταν σχεδόν καταστροφικό για την επίθεση του Παναθηναϊκού. Η λέξη που αρμόζει καλύτερα ήταν «αμηχανία». Ακόμα και όταν τον Κροάτη αντικατέστησε ο Διαμαντίδης η ομάδα φώναζε για δεύτερο γκαρντ. Ένα ακόμα στοιχείο λοιπόν που κρατάμε για το επόμενο ματς μετά την επιλογή Γκιστ για Μπογκντάνοβιτς που νομίζω θα δώσει καλύτερη ισορροπία)
-Με οδηγό το ματς της Δευτέρας εναντίον του ΟΣΦΠ (τα συμπεράσματα που λέγαμε..) ο Αργύρης Πεδουλάκης προσπάθησε να δώσει ώθηση στη ρηχή επίθεση του με τον Μαυροκεφαλίδη σε ρόλο game changer από τον πάγκο. Στοχευμένα καθώς ο Λουκάς είναι παίκτης που μπορεί να δώσει συνεχόμενους πόντους, γρήγορα με το μαλακό του άγγιγμα. Ως game changers μπορεί να λειτουργήσουν παίκτες με ικανότητα στο να αλλάξουν τον ρυθμό είτε με προσωπική φάση είτε με σουτ (τύπου Κάρολ π.χ.) ή με την ενέργεια και την αμυντική του ικανότητα. Ο Μαυροκεφαλίδης δείχνει να βρίσκει λεπτά μέσα από αυτή τη κατάσταση και στα συν του εδώ είναι ότι πρόκειται για tweener (4/5, τίποτα από τα δύο ξεκάθαρα που είναι πλεονέκτημα και μειονέκτημα) που μπορεί να παίξει μαζί με όλους τους υπόλοιπους ψηλούς της ομάδας. Το ρίσκο βέβαια (ο κόουτς τον έπαιξε στο «4») ήταν ότι απέναντι υπήρχε ο Μπιέλιτσα (πιθανόν το πιο πλήρες πακέτο στη θέση σε όλη την Ευρώπη σήμερα). Αλλά ευτυχώς η ζημιά ήταν μικρή. Στις 4 άμυνες που η Φενέρ κοίταξε τον πολυτάλαντο Σέρβο, ο Μαυροκεφαλίδης, αν και τον έχασε τις 3 βγαίνοντας εκτός ισορροπίας, δέχτηκε μόλις 2 πόντους κλέβοντας μάλιστα τη μπάλα σε μια από αυτές (1 φάουλ, 1 άστοχο τρίποντο, 1 καλάθι, 1 καλή άμυνα/κλέψιμο η συγκομιδή). Μπράβο στον Λουκά. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται απελπισμένα αυτοπεποίθηση. Αυτό και μόνο.
-Εκεί άλλαξε το μομέντουμ του παιχνιδιού. Ο Παναθηναϊκός πλησίασε, έκλεισε την άμυνα του κι άλλο παίζοντας με 5 παίκτες μέσα από το τρίποντο, ασφάλισε το ποστ του απέναντι στον Μπογκντάνοβιτς (με τον Διαμαντίδη να έρχεται ως βοήθεια οριζόντια και το «5», Λάσμε ή Γκιστ, κάθετα από τις προσωπικές), ενώ χρησιμοποίησε καθαρό trapping στα pnr του Κροάτη όταν αυτός πήγαινε προς τα μέσα για διείσδυση (με τους Λάσμε-Ούκιτς) αφήνοντας τον Ζόριτς στον φλοτ-αμυνόμενο Διαμαντίδη που «έπαιρνε» το ρολάρισμα του. Τα σουτ που θα σήκωναν την ομάδα ήρθαν και το ματς έγινε θρίλερ. Οι έμπειροι Οναν και Κλέιζα έβαλαν καθοριστικούς πόντους, συνεπικουρούμενοι από το αίσθημα της απόγνωσης τη στιγμή εκείνοι. Τα δύο σουτ του Λιθουανού (9 πόντοι στη 4η περίοδο)μάλιστα στο τελευταίο λεπτό θύμισαν «Πέτζα»..
–Overall, ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε να παίζει ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο στην αρχή, το μετέτρεψε σε ματς που δύσκολα χάνει (αυτά που παίζονται οριακά) και εν τέλει το έχασε.. Δε συμφωνώ με τους «ευχαριστημένους» φίλους του, στη βάση ότι οι πράσινοι δεν έχουν να φοβηθούν κάτι από τη νεόκτιστη τουρκική ομάδα, ειδικά αυτή τη περίοδο. Οι πράσινοι πρέπει να «πνίγουν» τέτοιες ομάδες, ειδικά στην Αθήνα. Σίγουρα το αποτέλεσμα δε κοστίζει στη παρούσα φάση. Όμως επειδή όλα στο τοπ-16 αλλάζουν από τη μια ημέρα στην άλλη, την επόμενη εβδομάδα οι πράσινοι πρέπει να αφήσουν..τα κόκκαλα τους στο παρκέ εναντίον της Μπαρτσελόνα. Δε βλέπω κάτι άλλο, καμία άλλη επιλογή. Οι Καταλανοί έχουν περάσει από Φάληρο και Πόλη (Φενέρ), οπότε μια νίκη μπορεί να κάνει τη διαφορά για τον Παναθηναϊκό. Είναι από αυτά τα αποτελέσματα που δίνουν ακτίνες φωτός από και προς τη γη της επαγγελίας (Μιλάνο). Και είναι ευλογία ότι μπορεί να παίξει ένα τέτοιο ματς στο καμίνι του ΟΑΚΑ.. Όλα τα λεφτά εκεί λοιπόν.
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΙΤΟΡΙΑ
Ειλικρινά δε νομίζω να περιμένετε εκτενή ανάλυση των όσων συνέβησαν στη Βιτόρια και αναφέρομαι σε επίπεδο τακτικής. Οι γνώστες θα καταλάβουν αμέσως τι εννοώ.. Όσο ενθουσιασμένος ήμουν για το, εντυπωσιακό για 27 λεπτά (αφαιρώ εκτός των τελευταίων 10 και τα πρώτα 3’ όπου οι ερυθρόλευκοι είχαν θέμα ειδικά στην άμυνα, αποκωδικοποιώντας ακόμα), performance της ελληνικής ομάδας, τόσα ερωτηματικά μου έβγαζε η τραγική Κάχα, ειδικά σε επίπεδο τακτικής. Θεωρώ ότι το θέαμα των Ισπανών, ειδικά για τον Έλληνα φίλαθλο/γνώστη του αθλήματος που έχει συνηθίσει να βλέπει κατεύθυνση/πλάνο από τους προπονητές μας (όχι μόνο των δύο αιωνίων αλλά γενικότερα στην Α1) ήταν αποκρουστικό. Και φυσικά ο πρωταθλητής Ολυμπιακός το εκμεταλλεύτηκε δεόντως.
-Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον Μπέγκιτς σε μια εμφανή προσπάθεια να τον βάλει στο ροτέησιον, με την παρουσία του Πλεής να αποτελεί έξτρα κίνητρο. Είναι μεγάλη η ανάγκη να μπεί στο βασικό ροτέησιον ο Σλοβένος κυρίως για να ανακουφιστεί το δίδυμο Ντάνστον-Σίμονς και να μπεί στη θέση «5» κάτι διαφορετικό, σε μέγεθος και δεξιότητες. Ο Έλληνας κόουτς διάλεξε ψηλό παίκτη στο ξεκίνημα (Περπέρογλου) για τον Γιέλινεκ και δικαιώθηκε από τη στιγμή που δε είχε θέμα να κυνηγήσει γύρω από τα σκρινς. Ουσιαστικά η Κάχα «παρέδωσε ψυχή» νωρίς, στο 5ο λεπτό, μετά το φόρτωμα με φάουλ του Νοτσιόνι που αποτελεί τον παίκτη ο οποίος σε πολλά άσχημα βράδια φέτος κρατάει την ομάδα με ηλεκτροσόκ που μόνο αυτός ξέρει να κάνει.
Το κομβικό κομμάτι σε επίπεδο τακτικής (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι) ήταν προφανώς η άμυνα (πως..?) που επέλεξε ο Σκαριόλο πάνω στον Σπανούλη. Μιλάμε για παγκόσμιες πρωτοτυπίες που σε βάθος χρόνου έδειχναν προπονητή που είτε μόλις έχει έρθει από άλλη λίγκα είτε δεν είχε μπεί καν στον κόπο να παρακολουθήσει το πώς αναπτύσσεται ο Ολυμπιακός και πως κινείται ο Σπανούλης στο παρκέ.
Και τι δεν είδαμε.. (ειδικά στις καταστάσεις pnr του ΟΣΦΠ). Κοζέρ, Γιέλινεκ, Χοτζ, Ποέτα.. Λάθος στάση κορμιού επανειλημμένως, ανέτοιμα πόδια/καμία πνευματική συγκρότηση για τη σοβαρότητα της αποστολής. Ο αμυνόμενος ψηλός που αναμειγνυόταν μάλιστα ήταν ακόμα χειρότερος. Λάθος τάιμινγκ στα hedge που χρησιμοποιήθηκαν με τον Χάμιλτον, παθητικός σε απερίγραπτο βαθμό ο Πλεής που βγήκε μέχρι και στα 6μέτρα να αμυνθεί στον..Μπέγκιτς , τόσο ψηλά που φυσικά δεν είχε τύχη απέναντι στον κάτοχο της μπάλας εκείνη τη στιγμή/ες Σπανούλη. Η άμυνα των Βάσκων φαινόταν μάλιστα να ξαφνιάζεται από συνήθεις πρακτικές του σούπερ σταρ των ερυθρολεύκων, όπως π.χ. το να πάει ανάποδα στο σκριν ή να «σπάσει» ενδιάμεσα. Όλη αυτή η συμπεριφορά εκεί ψηλά δημιουργούσε συνεχώς μια πλήρη ανισορροπία στο rotation της άμυνας των γηπεδούχων την οποία εισέπραξε πολλάκις ο Ματ Λοτζέσκι, βρίσκοντας ελεύθερες ματιές από τη γωνία και σκοράροντας επανειλημμένως από το τρίποντο. Ο Ολυμπιακός χτύπησε κατά συρροή από εκείνο το σημείο είτε με drive & kick είτε με έξτρα πάσα.
-Ο Ολυμπιακός είχε ριμπάουντ την Παρασκευή. Αμυντικό ριμπάουντ. Βασικό κομμάτι του προβλήματος που βιώνει η ομάδα τον τελευταίο καιρό. Προϋπόθεση για να τρέξει το γήπεδο. Η ελληνική ομάδα βρήκε ευκαιρίες σε πρώτο και δεύτερο κυρίως χρόνο, μιας και οι Βάσκοι έχουν παίκτες που μπορούν να τρέξουν γρήγορα αλλά όχι και να συνθέσουν γρήγορα αμυντική διάταξη. Ο Ντάνστον κλείδωσε τον Χάμιλτον ενώ η απουσία των δύο σμολ-φόργουορντς (Σαν Εμετέριο και Χάγκα) είχε κόψει στα δύο τους γηπεδούχους και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Κοζέρ δε μπόρεσε στο «3» όπου κατέβηκε αναγκαστικά (με έχει απογοητεύσει φέτος, είχε και προβλήματα τραυματισμών βέβαια..)
-Κάπως έτσι ο κόουτς των ερυθρολεύκων μοίρασε άριστα τον χρόνο στο ρόστερ του, δίνοντας σχεδόν διψήφιο νούμερο λεπτών σε όλους, βάζοντας ομαλά τον Πετγουέη πίσω, δίνοντας χρόνο στον Μπέγκιτς και συνεχίζοντας τη διαδικασία εγκλιματισμού του Κόλινς. Σας είχα πεί ότι ο Κόλινς είναι κόμπο γκαρντ, ο οποίος στην undersized ιταλική λίγκα έπαιζε ως wing. Ο Μπαρτζώκας τον τοποθετεί στο «1» με στόχο να «μπεί» πιο γρήγορα στην ομάδα αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό αποτελεί ρίσκο για την (επιθετική κυρίως) λειτουργία της καθώς πρόκειται για τη θέση του πόιντ γκαρντ σε ένα σύνολο που έχει δημιουργήσει με χρόνια δουλειά και συνύπαρξη συγκεκριμένους αυτοματισμούς. Είναι και το θέμα στο ballhandling που έχει (άλλο η Ευρώπη και οι πιεστικές άμυνες και άλλο το ΝΒΑ των μεγάλων χώρων..) οπότε πρέπει να δούμε πως θα λειτουργήσει αυτό. Έχουμε γράψει ότι οι ερυθρόλευκοι θα πρέπει να στραφούν στο βάθος του πάγκου τους ώστε να φρεσκάρουν την ομάδα και να βρούν απαντήσεις. Τώρα είναι η ώρα για αυτό και πιθανόν να κερδίσουν και έναν παίκτη για τη συνέχεια της σεζόν. Είναι η ώρα των ευκαιριών..
-Από την άλλη η Κάχα και οι μεταπτώσεις της είναι το κάτι άλλο. Αυτό βέβαια εξηγείται από τον τρόπο που αγωνίζεται, το στυλ μπάσκετ που παίζει και το αποτέλεσμα ποικίλει ανάλογα με τη φύση του αντιπάλου. Οι Βάσκοι έχουν ένα εξαιρετικό παίκτη για να χτίσουν, τον Ερτέλ, ένα από τα πιο σπουδαία overseas prospects, τον Ντιόπ και μερικές πολύ αξιόλογες περιπτώσεις παιχτών σε καλή ηλικία όπως ο Γιέλινεκ, ο Πλεής και ο Χάνγκα (συν τους Βαν Όστρομ και Μαρτίνεζ που βγαίνουν από πίσω) για να φτιάξουν μια πολύ καλή ομάδα στο κοντινό μέλλον. Αλλά φέτος θα πρέπει να εκπλήξουν και τους ίδιους τους τους εαυτούς για μπούν στην ποστ σίζον. Το διπλό στη Μάλαγα τους κρατά ζωντανούς ενώ ο μήνας που έρχεται (με τρία κρίσιμα εντός) θα δείξει που πάει το πράγμα.
Υ.Γ: Έίναι η σειρά του Ολυμπιακού να «πατήσει» στο καλό του πρόγραμμα και να ανατρέψει την κατάσταση στον όμιλο. Η πολύ αξιόλογη Ουνικάχα και η Αναντολού Εφές έρχονται στο ΣΕΦ (ενώ μετά ακολουθεί το ματς του ΟΑΚΑ, που σημαίνει ότι η ομάδα δε θα έχει ταξίδια για ένα μεγάλο διάστημα, βασικό τη παρούσα στιγμή) τις δύο επόμενες αγωνιστικές. Η «ανατροπή» έτσι κι αλλιώς βρίσκεται στο αίμα αυτής της ομάδας..
Υ.Γ1: To Buzzer-Beater του Πλάνινιτς.. Συμβαίνει.. Στο Μιλάνο η ψυχολογία είναι στο πάτωμα γιατί το ματς ήταν κλειδί και η ΕΑ7 το έλεγχε στη μεγαλύτερη του διάρκεια. Μετά από τέτοιες καταστάσεις που κατεβαίνει ο ουρανός στο κεφάλι σου, φαίνεται πόσο καλό προπονητή έχεις. Η ομάδα του πραγματικά ικανού κόουτς στο επόμενο ματς (με Φενέρ στο Φόρουμ) θα μπεί και θα μασάει σίδερα.. Αλλιώς θα διαλυθεί.. Για να δούμε κύριε Μπάνκι..
Υ.Γ2: Πρώτη ήττα της Ρεάλ στη Μόσχα. Η Βασίλισσα παραμένει φαβορί για την πρώτη θέση. Είναι καλύτερη ομάδα από την ΤΣΣΚΑ και πιο βαθιά από τη Μακάμπι (που έχει μεγαλύτερη συνοχή/λειτουργικότητα από την ΤΣΣΚΑ αλλά δε ξέρω πόσο “ματσάρει” με τους Ρώσους στα μεταξύ τους). Αρκετό ενδιαφέρον και εδώ πλέον..
Αυτά και άλλα, στη σελίδα του Hoopfellas στο Facebook
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274
