DIVIDED APPLE..
Το ΝΒΑ έχει βρεί τη μεγαλύτερη rivalry της νεότερης εποχής μετά τη μετακόμιση των Νετς στο Μπρούκλυν. Οι Νικς έχουν σηκώσει τα μανίκια και το χθεσινό δεύτερο μεταξύ τους ματς απέδειξε αυτό που όλοι σκέφτονταν. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη αντιπαλότητα σε ζευγάρι στο ΝΒΑ από αυτή των Νικς με τους Νετς.. Το μεγάλο Μήλο έχει χωριστεί στα δύο..
Υπάρχει θέμα. Το βλέπεις στην ατμόσφαιρα, στον αέρα που αναπνέουν οι παίκτες στο γήπεδο. Εκπληκτική ένταση για ματς κανονικής περιόδου. Και όμως το θέμα δεν είναι μόνο μπασκετικό. Έχει κοινωνικό υπόβαθρο, όσοι έχουν περάσει κάποιο διάστημα στη Ν.Υόρκη καταλαβαίνουν αμέσως γιατί μιλάμε..
Κανένας δε γουστάρει τον άλλον. Για τους «παραδοσιακούς» Νικς οι Νετς είναι τσιμπούρι.. Μετακόμισαν μέσα στην πόλη πλέον περνώντας το ποτάμι, είναι νέοι, πλούσιοι, διψασμένοι. Εκπροσωπούν τη μεγαλύτερη συνοικία της πόλης, το Μπρούκλιν, οι οποία κατοικείται από πιο λαϊκά κοινωνικά στρώματα, σε αντίθεση με wealthy Μανχάταν. Η κόντρα θυμίζει λίγο Μπολόνια στα 90’s (σε άλλη κλίμακα βεβαίως) όταν η νεαρή τότε και αριστερών προελεύσεων Φορτιτούντο μπήκε δυναμικά στο προσκήνιο απέναντι στο κατεστημένο της Βίρτους, της ομάδας των «πλουσίων». Εκείνα τα ντέρμπι του Καζαλέκιο ήταν ίσως ότι καλύτερο είχα δεί για χρόνια από πλευράς έντασης εκτοξεύοντας την Μπολόνια στη κορυφή των basket cities της Ηπείρου μας. Ένα παρόμοιο σκηνικό στήνεται και στη Μέκκα της Ν.Υόρκης..
Οι Νικς είναι πιο έτοιμοι, πιο στημένη ομάδα πατώντας στο ότι δουλεύουν τον βασικό κορμό παικτών τους με τον Μάικ Γούντσον από πέρυσι. Η undersized ευρωπαϊκών προδιαγραφών starting lineup που λανσάρουν φέτος κάνει θράυση. Με τους Φέλτον (τρέχει πολύ αποτελεσματικά την επίθεση)-Κιντ στην πεντάδα η ομάδα του Γούντσον έχει πλεονέκτημα στο να επιβάλλει το ρυθμό της, κάνει μακράν τα λιγότερα λάθη στη λίγκα (λιγότερα από 11 σε 48 λεπτά παιχνιδιού..) και κυρίως δουλεύει καλά και με περισσότερη επιτυχία στο δημιουργικό κομμάτι μια πολύ σωστά δομημένη επίθεση. Ο Γούντσον ξεκινά αρκετά plays δίνοντας τη μπάλα στον Κιντ στο high post σε αρχική μάλιστα διάταξη (με πλάτη στο καλάθι) για να εκμεταλλευτεί την ικανότητα του να διαβάσει καταστάσεις να δώσει περισσότερη ελευθερία στον Άντονι. Ο γερόλυκος γκαρντ έχει δώσει άλλη διάσταση στους Νικς, ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο παίζουν το τρανζίσιον, καθώς δεν ήταν και δεν μπορεί να είναι στα ..40 ο finisher που θα τελειώσει μετά την 1η πάσα, με τον Κιντ να ψάχνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο την inside pass σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο. Ο Καρμέλο Άντονι είναι μακράν του δευτέρου στα μάτια μου πρώτος (μέχρι τώρα βέβαια, δε λέει κάτι) υποψήφιος για το αγαλματάκι του ΜVP (έχει αλλάξει την αμυντική του νοοτροπία τελείως) πιστοποιώντας γιατί είναι το πληρέστερο επιθετικό όπλο που έχει στη φαρέτρα του το Αμερικανικό μπάσκετ, με τον προπονητή του να εκμεταλλεύεται το πόσο δυνατός είναι στα βασικά του αθλήματος (γι’αυτό και στις διοργανώσεις της FIBA κάνει θραύση). Ο Βrooklyn native Μέλο μάλιστα ήταν ο πρώτος που σήκωσε το γάντι απέναντι στους Νετς μιλώντας για το rivalry..
Οι φετινοί Νικς θυμίζουν πυγμάχο και αυτό είναι που μου αρέσει περισσότερο στο παιχνίδι τους. Έχει αλλάξει ο τρόπος που μάχονται.. Την αύρα αυτή έχω να τη δώ σε ομάδα της Ν.Υόρκης από την εποχή του Σπρίουελ, του Ουόρντ και του Λάρι Τζόνσον. Άλλωστε το Γκάρντεν έχει ζήσει πολλούς μαχητές κατά καιρούς..
Οι Νετς μοντάρονται ακόμα. Έριξαν χρήμα στην αγορά δημιουργώντας ένα σούπερ fundamentally μπακόρτ, από τη στιγμή που ταίριαζαν τον Τζο Τζόνσον με τον Ντερόν. O Έηβερι Τζόνσον είναι καλός προπονητής. Έχει δώσει έμφαση στην άμυνα προσπαθώντας να δημιουργήσει μια ομάδα που θα παίζει έξυπνα, στα πρότυπα των Σέλτικς του Ντοκ Ρίβερς. Είναι φανερό στα τελευταία ματς πόσο του λείπει ο τραυματίας Λόπεζ (1-5 οι Νετς χωρίς αυτόν) ειδικά στο αμυντικό κομμάτι, μιας και ο Μπλάτσε καλύπτει μεγάλο μέρος των 18+ πόντων του στάρτινγκ σεντερ των Νετς (2.5 μπλοκς ανα ματς). Στα τελευταία 6 ματς δέχονται κατά μ.ο. 10 πόντους συν και αυτή είναι η κυρίως αιτία της κοιλιάς τους. Χθες ο Ε.Τζόνσον έπαιξε πολό post παιχνίδι με τα γκαρντ του που υπερείχαν σε ύψος απέναντι στα αντίστοιχα των Νικς, τακτική που του βγήκε, αρχικά κυρίως δημιουργώντας συνεχώς καταστάσεις για καλά σουτ (ειδικά η οξυδέρκεια του Ντερόν είναι παροιμιώδης). Επέλεξε όμως άμυνα χωρίς βοήθεια απέναντι στον Άντονι κάτι που μετάνιωσε άμεσα. Ο Καρμέλο έχει 40π.μ.ο. εναντίον των Νετς μέχρι στιγμής..
Θεωρώ ότι μπορούν να είναι η «επόμενη ομάδα» στην πανίσχυρη Ανατολική περιφέρεια. Ίσως όχι από φέτος, αλλά σύντομα. Και να ξέρετε έχουν μεγάλο ρεύμα.. Και κίνητρο. Είναι άσχημα πράγμα να βλέπεις στο εκπληκτικό νεότευκτο Μπάρκλεη Σέντερ το μισό γήπεδο να πανηγυρίζει μετά το τρίποντο του Κίντ. Όχι στο Μπρούκλυν..
Φυσικά κερδισμένη από όλη αυτή την αντιπαλότητα είναι η ίδια η λίγκα. Το ΝΒΑ στήριξε την ανάπτυξη και εν τέλει γιγάντωσει του πάνω σε τέτοιες, ομαδικές ή προσωπικές αντιπαλότητες που εκτοξεύουν το ενδιαφέρον. Μπορώ λοιπόν να σας πω με σιγουριά, ότι ήδη βρήκε μια καινούργια, από την οποία θα έχει τεράστια έσοδα για τα επόμενα χρόνια..
Y.Γ, Το θέμα της επιστροφής του Αμάρε καίει πολύ κόσμο. Ο Άντονι «γαζώνει στο «4», ο Τσάντλερ είναι η κολώνα της ομάδας. Στο ΝΒΑ η νοοτροπία είναι τελείως διαφορετική. Ο παίκτης είναι πρώτα περιουσιακό στοιχείο. Το χρήμα (και κατά προέκταση το show..) πάνω από όλα. Στην Ευρώπη ο Στατ θα τοποθετούνταν κατευθείαν σε ρόλο 6ου παίκτη. Στην Αμερική αυτό θα έχει άμεση επίπτωση στην αξία του. Και όμως οι πρώτες δηλώσεις δείχνουν ότι οι Νικς πάνε ευρωπαϊκά και εδώ, με τον Στουντεμίρε να λέει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγαίνει από πίσω αρκεί να μη χαλάσει η χημεία της ομάδας. Αυτά είναι..
Y.Γ2: Nαι στο Γκάρντεν έχουν μαζευτεί πολλά καλόπαιδα.. Άντονι, Κιντ, Ρασίντ Ουάλας, Τζεη Αρ Σμιθ είναι ,μερικά από τα σύγχρονα Goodfellas του ΝΒΑ, αλλά από την πρώτη στιγμή η ομάδα έδειξε ότι μπορεί να νικήσει και έτσι όλοι συνειδητοποιημένα έχουν επικεντρωθεί σε αυτό το σκοπό.. Η νίκη άλλωστε είναι το καλύτερο φάρμακο..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Y.Γ3: Η κόντρα έφτασε μέχρι τη Βιτόρια. Τελέτοβιτς εσύ, Πριγκιόνι εγώ.. Πέρα από την πλάκα ο Αργεντινός πόιντ γκαρντ έχει προσαρμοστεί άμεσα στο στυλ των Νικς και αξίζει να παρακολουθήσετε τον τρόπο που ψάχνει τους συμπαίκτες του έχοντας δημιουργήσει τις δικές του «στιγμές» μέσα στο playbook του Γούντσον..
