FUN TO READ: Οι ομάδες που λατρέψαμε..

Τις αγαπήσαμε όχι γιατί ήταν οι καλύτερες ή οι πιο ποιοτικές ομάδες,  αλλά γιατί μας έκαναν “κάτι”.. Το Hoopfellas προσκαλεί το κοινό του σε μια βουτιά στον μπασκετικό ωκεανό αναμνήσεων του 21ου αιώνα ώστε όλοι μαζί να “εξομολογηθούμε” τα σύνολα  EL που μας γοήτευσαν περισσότερο τα τελευταία 17 χρόνια..

Αύγουστος, χαλάρωση, διακοπές. Υπάρχει άραγε πιο ιδανικό υπόβαθρο για τη FUN TO READ ανάρτηση της σελίδας μας..; Σίγουρα όχι για αυτό και δράττομαι της ευκαιρίας λίγο πριν μπούμε στον πυρετό του Eurobasket. Αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για τις ομάδες της  EL που “καψουρευτήκαμε, με αφετηρία την αρχή του αιώνα που διανύουμε. Έβαλα αυτόν τον χρονικό περιορισμό για να μπλέξουμε σε traffic (την επόμενη φορά θα βουτήξουμε στα τιμημένα ’90s), κάτι που θα βοηθήσει ώστε να οριοθετήσουμε καλύτερα τη σκέψη μας. Αυτή η συζήτηση δεν αφορά φυσικά τις καλύτερες ή απαραίτητα πιο ποιοτικές ομάδες που έχουμε δει αλλά αυτές που ο καθένας για δικούς του λόγους αρεσκόταν να παρακολουθεί.

Νοσταλγία και αναμνήσεις τις οποίες θα ήθελα πολύ να μοιραστώ μαζί σας. Ξεκινάμε με τις δικές μου “αγαπημένες”..

Βenetton Treviso 2002-03

Ο Μεσίνα πηγαίνει στο Τρεβίζο δημιουργώντας κάτι τελείως καινούργιο και εν ολίγοις φουτουριστικό. Η Μπένετον εκείνης της εποχής με τον Τζεραρντίνι στο τιμόνι ήταν το κάτι διαφορετικό για το ευρωπαϊκό μπάσκετ με την υποδειγματική οργάνωση της σε όλα τα επίπεδα. Ο “καθηγητής” (ίσως με χαραγμένες τις αναμνήσεις του τελικού του 1999 απέναντι στη Ζάλγκιρις και του μπάσκετ που παρουσίασαν οι Λιθουανοί) παρουσιάζει ένα καταπληκτικό σύνολο το οποίο τρέχει μια από τις πιο fast pace και παράλληλα αποτελεσματικές επιθέσεις που είδε ποτέ το άθλημα στην ιστορία της EL με πολύ εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, συνεργασίες, transition-θάνατο και πολύ συμπαγή άμυνα. Ο αγαπημένος μου Τάιους Έντνι είναι ο Νο1 καταζητούμενος διαρρηγνύοντας κάθε άμυνα και μαζί με τον Τράγιαν Λάνγκτον δημιουργούν ένα δίδυμο φόβο και τρόμο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Πίτις, Γκαρμπαχόθα, Μαρκονάτο, Μπουλέρι, Μαρτσέλο Νικόλα και το παρκέ του Παλαβέρντε που θύμιζε Boston Garden..

Έπεσε στη Βαρκελώνη στον τελικό της EL απέναντι στη Μπαρτσελόνα των Μποντίρογκα-Γιασικεβίτσιους-Ναβάρο μετά από μεγάλη μάχη απέναντι σε θεούς & δαίμονες.Το ολοκληρωμένο παιχνίδι της και το θέαμα που παρουσίασε αποτέλεσε αποτέλεσε έμπνευση και αφετηρία μια διαφορετικής οπτικής για το άθλημα από πολλούς προπονητές της εποχής. Τη θυμάμαι πλέον με τη νοσταλγία ενός παλιού σχολικού έρωτα ..

Partizan 2008-09

Η αμυντική μηχανή του Ντούλε Βουγιόσεβιτς που μετέτρεψε το “βάζω 70 πόντους στο Βελιγράδι” σε mission impossible για τις αντίπαλες επιθέσεις και ταρακούνησε το ευρωπαϊκό μπάσκετ διδάσκοντας το ευαγγέλιο της αναρρίχησης στα υψηλά στρώματα μέσα από τη συνεργασία και το φιλόπονο πνεύμα που παρήγαγε ένα συνεχές overachieving. Αποτέλεσε τον πρόδρομο για το σπουδαίο σύνολο του 2010 που ακούμπησε τη συμμετοχή στον τελικό της Ευρωλιγκας (ο Ολυμπιακός έμεινε ζωντανός από το επιθετικό του Τσίλντρες στο αιρ-μπολ του Τεόντοσιτς)..Ομάδα με τρομερά intangibles. Ντανίλοβιτς στο κεφάλι (ο άνθρωπος στη κορυφή του λόφου), Τέπιτς να διδάσκει στο χαμηλό ποστ, Βελίτσκοβιτς απλά παντού, Λάσμε να ξηλώνει τα καλάθια από το μονόζυγο, Βέσελι σε θέση “3”, Τρίπκοβιτς με αύρα ..Ρέτζι Μίλερ στη χρήση των σκριν πριν το σουτ, Ράζιτς, Μπόζιτς, Βράνες και πάνω από όλα ο “δάσκαλος” Ντούλε και οι κλασσικές του “παιδαγωγικές μέθοδοι της παλιάς πρωσικής σχολής”. Η Hall Pionir έζησε Glory Days αποτελώντας ένα μοναδικό θέαμα από μόνη της πέραν του αγωνιστικού ξεκαθαρίζοντας σε κάθε αντίπαλο ότι το μπάσκετ στα Βαλκάνια είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση. Έφτασε μέχρι τα playoffs της EL όπου “έπεσε” απέναντι στη πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ..

Joventut 2006-07

Κλασσικό παράδειγμα ομάδας του Ρενέσες που χτίζει το παιχνίδι της πάνω στη ταχύτητα ανάπτυξης και εκτέλεσης. Ο Αϊτο έκανε σπουδαία δουλειά στη πενταετή θητεία του στη Μπανταλόνα κατακτώντας μάλιστα και δύο ευρωπαϊκούς τίτλους (EuroCup 2006, ULEB Cup 2008). Τη σεζόν 2006-07 η “Πένια” αγωνίστηκε στην Ευρωλίγκα (πιθανόν θα θυμάστε την ανατροπή του Παναθηναϊκού στη πρεμιέρα της διοργάνωσης αφού βρέθηκε στο 19 λεπτό πίσω με 48-24). Ρούντι Φερνάντεθ (στα 21 του), Ρίκι Ρούμπιο (στα 16 του με μ.ο. 18.9 λεπτά συμμετοχής), Γκέινς, Μπάρτον, Πάκο Βάσκεθ, Μπετς, Χουέρτας, Άρτσιμπαλντ και “μάνα του λόχου” ο θρυλικός Έλμερ Μπένετ στα 36 του. Έφτασαν μέχρι το TOP-16 της διοργάνωσης..

Montepaschi Siena 2007-08

Η ομάδα-επιτομή της συμμορίας με ανάγκασε να κάνω την αγαπημένη μου μεσαιωνική πόλη δεύτερο σπίτι. Πιανιτζιάνι και Μπάνκι έχουν στήσει ένα σκληροτράχηλο, καρυδάτο σύνολο με τρομερά πόδια και άμυνα που μετά από 40 λεπτά έκανε τον αντίπαλο να αισθάνεται ότι έχει περάσει τανκ από πάνω του.. Τransition επίθεση για σεμινάριο με τη γνωστή βαθιά εισαγωγική πάσα 10 μέτρων και hustling μέχρι τον ουρανό.. Ο Μακιντάιρ ήταν τότε για την EL ότι είναι σήμερα για το ΝΒΑ ο Isaiah Thomas. Η άφρο κόμμωση του Στόουνρουκ ήταν η νέα σημαία της πόλης και ο Καουκένας (δεν έπαιξε στο F4) ο δικός μου αγαπημένος παίχτης λόγω του τρομερού ανταγωνιστικού του χαρακτήρα ο οποίος απεικόνιζε τη συνολική προσπάθεια μιας ομάδας-outsider να κινήσει βράχους για να φτάσει στη κορυφή. Ρομέιν “ο χειροπέδας” Σάτο, Μπούτσι Θόρντον, Ιλιέφσκι, Λαβρίνοβιτς, Έζε, Ρες, Καραρέτο, ζελεδιασμένος Πιανιτζιάνι να χαμογελάει σαρδόνια στον αντίπαλο πάγκο με τη πιο μακιαβελική φάτσα που διαθέτει, Μπάνκι-αρχιτέκτονας μιας εκ των πιο συμπαγών αμυνών που έχουμε δει την εποχή εκείνη.

Ήταν η χρονιά που το κρασί της Τοσκάνης έμοιαζε να έχει ωριμάσει αρκετά ώστε να γίνει.. πόσιμο σε βραδιές δόξας. Η Σιένα εκείνης της σεζόν έχασε μια χρυσή ευκαιρία να διεκδικήσει τον τίτλο της EL όταν στον ημιτελικό της Μαδρίτης και σε ένα παιχνίδι που όλα έδειχναν από την αρχή ότι θα κυριαρχήσει πλήρως ήπιε το ίδιο της το δηλητήριο πέφτοντας από την επιμονή της στο τρίποντο και το ξίφος του Σαρπ. Ετοιμάζω ήδη το πρώτο ταξίδι της μπέμπας στη πόλη με τη κυρά-Τζίμαινα να κοροϊδεύει λέγοντας της “θα πας στο χωριό του μπαμπά..;” Αλλά που να καταλάβει τι σημαίνει Μακιντάιρ..

 

 

 

 

 

Panathinaikos 2002-03

Στη “χρυσή εποχή” των πρασίνων και από σύνολα με ολόκληρους γαλαξίες αστέρων κόλλησα με το ίσως πιο ταπεινό. Και όμως, ο Παναθηναϊκός των Πατησίων ήταν μια από τις καλύτερες προπονητικές δουλειές στη καριέρα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ο οποίος παρουσίασε τότε πολλά πράγματα με τη μορφή νεωτερισμών, τα οποία τα τελευταία χρόνια αποτελούν σταθερές στο σύγχρονο μπάσκετ σε επίπεδο κορυφής. Two guard lineups, small ball, undersized ψηλοί, έμφαση στο λεπτομερειακό σουτ, ταχύτητα και ένταση απέναντι στο μέγεθος. Εκείνο το (άνευ Μποντίρογκα) σύνολο κινούταν αποκλειστικά από το κρυμμένο τζόιστικ στα χέρια του Ζοτς στον πάγκο με τη προπονητική επιρροή να είναι τεράστια. Άριελ Μακντόναλντ και Λάκοβιτς στο backcourt, Καλαϊτζής, Κουτλουάι, Μπιούφορντ, Αλβέρτης, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Μίντλεντον, απλωμένες άμυνες, πίεση, αναγωγή της σωστής κυκλοφορίας και της αναζήτησης σε θρησκευτικό ύμνο.

Το κλουβί των Πατησίων υπήρξε τόπος μαρτυρίου για πολλές ομάδες της Ευρωλίγκας οι οποίες αδυνατούσαν να διαχειριστούν την επιθετικότητα του νέου στυλ των πρασίνων οι οποίοι ακολουθούσαν μια τελείως νέα και άκρως γοητευτική κατεύθυνση μετά το μπάσκετ του μισού γηπέδου στην εποχή του Μποντίρογκα..

ΤAU Ceramica 2006-07

Το καλύτερο θέαμα εκείνη της σεζόν φιλοξενούσε η Μπουέσα Αρίνα με το σύνολο του Περάσοβιτς να δημιουργεί κατηφόρα για τον αντίπαλο με το γρήγορο, δυναμικό και aggressive παιχνίδι του. Ριμπάουντ ο Σκόλα και η μπάλα στον Πριγκιόνι, κεφάλι ψηλά και πάσα με τα δύο χέρια χωρίς ντρίμπλα ώστε η μπάλα σαν frisby να συναντήσει το τρέξιμο του Ρακόσεβιτς στο φτερό. Μια ντρίμπλα, σταμάτημα με αλματάκι από τον Σέρβο και σουτ. Χλατς.. Το δίδυμο του “Ράκο” με τον Ερντογάν στο “2” των Βάσκων μύριζε θάνατο. Σπλίτερ, Φρεντ Χάους, Πλάνινιτς, facilitator στο backcourt ο Βιντάλ, Πεκέρ και ο πιτσιρικάς Τελέτοβιτς.. Περίπτωση ομάδας η οποία ανάγκαζε τον αντίπαλο προπονητή να πάρει στο δίλεπτο τάιμ-άουτ για να δουν οι παίχτες του τη μπάλα.. Το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Περάσοβιτς με τη καρδιά του (αντικαταστάθηκε από τον Μάλκοβιτς) σόκαρε την ομάδα η οποία όμως έφτασε μέχρι το F4 της Αθήνας (απέκλεισε 2-0 τον Ολυμπιακό στα προημιτελικά διαλύοντας τους ερυθρόλευκους με 84-59 στο πρώτο ματς) πέφτοντας πάνω στον πανίσχυρο οικοδεσπότη Παναθηναϊκό.

Φυσικά οι “τρομοκράτες” της Μόσχας υπό τον “στρατηγό” Ντούσκο Ιβάνοβιτς κατέχουν επίσης ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μου. Καλντερόν, Μασιγιάουσκας, Χάνσεν, Σκόλα, Ντάβιντ, Σπλίτερ. Έπος..

AEK Athens 2000-01

Μια καθαρά “ευρωπαϊκή” ΑΕΚ υπό τη σκέπη του Ντούσαν Ίβκοβιτς την εποχή του σχίσματος. Μια σπουδαία ομάδα.. Ο “σοφός” κατασκευάζει μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης πατώντας στον Ελληνικό κορμό (Χατζής, Ντικούδης, Κακιούζης, Κικίλιας και σε πιο δεύτερο ρόλο Παντελιάδης συν τον πιτσιρικά Ζήση). Στο τιμόνι ο Στεφάνοφ με back up τον Άγγλο Στίβεν Χάνσελ, wing ο Κουτλουάι, Μπετς, Μιούρσεπ, Χάμινγκ (και Γκούροβιτς για λίγα ματς) στη γραμμή ψηλών. Ο “δικέφαλος” παρουσιάζει μια πολύ καλά δουλεμένη αμυντικά ομάδα (Νο2 στη διοργάνωση της ULEB τότε). “Ισορροπία” ήταν η λέξη κλειδί που χαρακτήριζε την επίθεση της ΑΕΚ η οποία ξεκινούσε από το low mistake παιχνίδι του Στεφάνωφ και είχε πολλά πρόσωπα τα οποία μπορούσαν να βγουν μπροστά. Από το εξαιρετικό παιχνίδι των Κουτλουάι-Χατζή γύρω από τα screens (η ΑΕΚ δούλευε για τους σουτέρ της όπως οι σύγχρονες ομάδες της Ανατολικής Ευρώπης που διακρίνονται σε αυτό το κομμάτι), στο ασφαλές post up του Μπετς, το PnR του Σκοπιανού PG και τους versatile forwards.

Ο “δικέφαλος” καθάρισε στα Playoffs τις Ζάλγκιρις και Μπένετον φτάνοντας με πλεονέκτημα στον “εφιάλτη” της ημιτελικής σειράς απέναντι στην TAU του Ιβάνοβιτς. Η επανάληψη του πρώτου ματς (η ΑΕΚ είχε νικήσει με καθαρά εκπρόθεσμο καλάθι του Ντικούδη, ο νομικός Ντούσκο έκανε χαμό παρότι ο κανονισμός δε προέβλεπε να ξαναγίνει το παιχνίδι) προκάλεσε μεγάλη σύγχυση που οδήγησε σε κατάρρευση της ΑΕΚ και στο 0-3.  Πόσο θα ήθελα να δω πάλι ένα ανάλογο πρότζεκτ για το αθηναϊκό κλαμπ.. Μύριζε μπάσκετ..

Περιμένω τις δικές σας “αγαπημένες ομάδες”. Σκεφτείτε, νοσταλγήστε, θυμηθείτε. To Ηοοpfellas προσφέρεται..