MADE IN USA: ΠΑΙΚΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (2017)

 

Το Hoopfellas επιστρέφει με ένα must πλέον άρθρο για κάθε καλοκαιρινή περίοδο τη στιγμή που ο χρόνος στην Offseason τρέχει. Η  επιλογή ξένων Value/Money παιχτών από διάφορες λίγκες αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς διαχρονικά αναρτήσεις της σελίδας. Το γιατί, είναι γνωστό. Η φετινή σοδειά έχει μεγάλο ενδιαφέρον και βρίσκεται στο πιάτο σας..

 

 

 

Για έβδομη συνεχόμενη σεζόν, η καλοκαιρινή λίστα του Hoopfellas βρίσκεται στις οθόνες εμπλουτισμένη με νέα ονόματα και αθλητές από διαφορετικές λίγκες και με διαφορετικό υπόβαθρο όσον αφορά το κασέ τους, οι οποίοι  μπορούν να μας απασχολήσουν σύντομα περισσότερο. Σήμερα θα δείτε ένα “πρώτο κύμα” με ονόματα τα οποία καλό είναι να σημειώσετε στο προσωπικό σας καρνέ και ανάλογα με τις ανάγκες, αφήνουμε ανοιχτό το ενδεχόμενο και για ένα δεύτερο με ακόμα πιο χαμηλές τιμές καταλόγου..

 

 

Να υπενθυμίσουμε και φέτος ότι ” η δυνατότητα  ένταξης περισσότερων ξένων παιχτών τα τελευταία χρόνια (σε σχέση πάντα με το παρελθόν) στις ομάδες της Α1, δίνει σε αυτές το περιθώριο να κοιτάξουν και ‘υποστηρικτικούς’ παίχτες-ρόλων, όχι αποκλειστικά πρωταγωνιστές που θα τα κάνουν όλα.. Ειδικά οι ομάδες που θα βγάλουν μπροστά νέους Έλληνες παίχτες και θα τους υποστηρίξουν με σωστές επιλογές από την αγορά των ξένων (με παίχτες που δε θα τους “κουκουλώνουν” αλλά επαναλαμβάνω θα τους υποστηρίζουν αγωνιστικά) χτίζουν στη σωστότερη βάση και παράλληλα δουλεύουν στη σωστή κατεύθυνση για το άθλημα στη χώρα μας..”

Όπως συνηθίζεται και σε αντίθεση με τον μάλλον συμβολικό τίτλο (Made in USA) η λίστα δε περιλαμβάνει μόνο Αμερικανούς αθλητές. Πάμε να τους δούμε..

 

James Bell (1.98-SF/PF-1992)

O Bell ήταν ένας από τους πιο ολοκληρωμένους παίχτες της φετινής Ισραηλινής λίγκας αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Χαποέλ Χολόν η οποία τερμάτισε πρώτη στη regular season. Παιδί του Jay Wright στο Βιλανόβα και της 4 out-1 in Motion Offense η οποία αποτέλεσε πολύ καλό περιβάλλον για τις δεξιότητες του. Το 2010 διαγνώσθηκε με μια σπάνια πάθηση στη κνήμη η καταπολέμηση της οποίας (ώστε να συνεχίσει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο) απαιτούσε μεταλλικά πρόσθετα από το γόνατο έως τον αστράγαλο/ Ο Bell (και το σπουδαίο αθλητικό του πακέτο) όχι μόνο δεν επηρεάστηκε αλλά συνέχισε την αγωνιστική του άνοδο. Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον καλοπροπονημένο combo forward από το Νew Jersey είναι το εξαιρετικό φυσικό/αθλητικό του πακέτο, η versatile αμυντική του ικανότητα (μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά και στις δυο γραμμές, σε διαφορετικές θέσεις) και το πολύ καλό περιφερειακό του σουτ . Το κορμί του τον βοηθάει να αγωνίζεται και στη θέση “4” (SF primary position) με τη Χολόν να ανοίγει το γήπεδο σε σετ καταστάσεις εξαιρετικά φέτος με αυτόν ως Stretch-4. Δεν είναι το ίδιο ικανός βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ (και παίζοντας ένας με έναν) και αυτό του κόστισε ένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ όπου λογιζόταν ως Swingman. Έχει αγωνιστεί στη Κρεμόνα και τη Νανσί (εμπειρία από το Eurocup) όμως φέτος ανέβασε το παιχνίδι του στο Ισραήλ παίζοντας με αυτοπεποίθηση, απόρροια ίσως του διαφημισμένου work ethic που τον διακρίνει. Καλή περίπτωση παίχτη με καλές βάσεις στο παιχνίδι του.

Στη Hapoel Holon: 14.9 PTS ( 55.7% FG- 38.0% 3PT- 81.1% FT) 5.1 REB -1 8 AST- 1.3 STL

 

 

Jason Clark (1.88-G-1990)

O MVP της EuroMillions Basketball League.  Long armed γκαρντ (άνοιγμα χεριών κοντά στα 2.04) τον οποίον στο φημισμένο Georgetown παρομοίαζαν με τον αστυνόμο- Σαΐνη λόγω των “επεμβάσεων” του με αυτά στη μπάλα. Μετά από 4 χρόνια στην Ευρώπη (έχει βρει την Ιθάκη του στα βόρεια πέρα από ένα διάλειμμα στη Τουρκία) ο Κλαρκ έχει εξελιχθεί σε ολοκληρωμένο περιφερειακό παίχτη ο οποίος μπορεί να ηγηθεί της ομάδας του και στις δύο πλευρές του παρκέ. Αμύνεται και στις τρεις περιφερειακές θέσεις με το πολύ καλό αθλητικό του πακέτο, παίζει ως leading guard ή μακριά από τη μπάλα αν και είναι φανερό ότι αποδίδει καλύτερα με αυτήν στα χέρια του). Φέτος μάλιστα σούταρε αξιόπιστα και από τη περιφέρεια (είναι streaky από την αρχή της καριέρας του) χαρακτηριστικό που αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας του. Γρήγορα θα κατηφορίσει κατά τον Νότο. Μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο εργαλείο σε ένα σαφώς πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Στο Βέλγιο: 15.9 (51.9% 2PT-38.9% 3PT- 82.0% FT) 3.6 REB- 4.5 AST- 1.5 STL- 2.7 TO

 

Devaughn Akoon Purcell (1.96-G/F-1993)

Ο καλύτερος παίχτης της πρωταθλήτριας Δανίας κέρδισε πολλά βλέμματα στο φετινό BCL παρά το γεγονός ότι η Bakken ήταν μάλλον η πιο αδύναμη ομάδα του θεσμού. Ο Purcell (τον είδαμε και απέναντι στον Άρη) είναι ένας μακρύς, πολύ αθλητικός G/F ο οποίος μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ. Δουλεύει πολύ καλά τα χέρια του στα μετόπισθεν. Εξαιρετικός στη transition επίθεση. Slashing abilities.. Ικανός στη προσωπική φάση, δυνατό του σημείο το drive και η δημιουργία ρήγματος. Η Βakken κεφαλαιοποίησε αυτό του το προσόν στη close out επίθεση. Γαλουχήθηκε και αυτός στη 4out-1in επίθεση του Ilinois State, ομάδα που αμυνόταν με συνεχείς αλλαγές στα μετόπισθεν. Πρέπει να δουλέψει σε συγκεκριμένα κομμάτια (σουτ, πάσα, αν και φέτος έδειξε πρόοδο σε αυτά, το επίπεδο ανταγωνισμού στο CL τον βοήθησε) για να γίνει πιο κοντρολαρισμένος. Ταμάμ για ομάδες που θέλουν να παίξουν σε υψηλό τέμπο..

Στο BCL: 17.3 PTS (46.3% FG- 34.0% 3PT- 83.5%) 6.4 REB- 1.5 AST- 2.2 STL

 

 

 

Adam Smith (1.84-G-1992)

Ο καλύτερος γκαρντ της ιταλικής Α2. Γεννημένος στο Λούισβιλ του Κεντάκι, αποφοίτησε από το Georgia Tech (μεταφέρθηκε από το Virginia Tech) και ξεχώρισε φέτος με τα χρώματα της Roseto στη δεύτερη ιταλική κατηγορία. Βασικά ο Smith ήταν πολύ καλός για την ιταλική Α2.. Προικισμένος σκόρερ με σήμα κατατεθέν το step back και το χαρακτηριστικό elevation που διακρίνει την εκτέλεση του. Στην Ιταλία των Scoring-PGs οι “γείτονες” αρχικά τον είδαν ως τέτοιον όμως σύντομα διαπίστωσαν ότι το παιδί είναι “2” και ως τέτοιος παίχτης ήρθε από την Αμερική. Στη Roseto έπαιξε δίπλα στον βετεράνο PG Robert Fultz (εμείς οι “Μπολονέζοι” τον γνωρίζουμε πολύ καλά..) όντας πολύ αποτελεσματικός στο να χρησιμοποιεί τα off ball screens και να εκτελεί.

 

Πολύ ικανός στο να δημιουργεί απόσταση πριν την εκτέλεση απέναντι στον αντίπαλο αμυντικό. Μου θυμίζει τον A.J. Abraams.. Η Σαλόν τον “βούτηξε” κερδίζοντας με συνοπτικές διαδικασίες την υπογραφή του για τη νέα σεζόν. Καλή κίνηση λέω..

 

Με τη Roseto: 23.6 PTS (41.5% 3PT) 3.0 REB- 2.4 AST

 

 

 

 

Seth Tuttle (2.04-F/C-1992)

H Iowa έχει αναπτύξει αόρατους δεσμούς με τη Γερμανία (οκ, υπάρχει έντονο το γερμανικό στοιχείο στη περιοχή δεδομένου του μεταναστευτικού κύματος προ 150 ετών) καθώς πολλά από τα παιδιά της πολιτείας (Tuttle, Nate Buss, Gabriel Olaseni, Aaron White) στράφηκαν εκεί ξεκινώντας την επαγγελματική τους καριέρα. Ο Tuttle (Northern Iowa) βρέθηκε στη Wuerzburg πέρυσι για να αποτελέσει φέτος έναν από τους καλύτερους ψηλούς της Βελγικής λίγκας με τα χρώματα της Limburg. O πρώην “Πάνθηρας” διακρίνεται για τη πλαστικότητα και την εξαιρετική του ικανότητα να παίξει με πλάτη στο καλάθι. Το ρολάρισμα του πάνω στο κορμί του αντιπάλου είναι υποδειγματικό. Δεν είναι μακρύς ή αθλητικός, το frame του είναι σχετικά αδύνατο και το footwork του χρίζει βελτίωσης. Όμως η ικανότητα του να πασάρει (με την οποία γαρνίρει το by the back παιχνίδι του) σε συνδυασμό με το υψηλό του IQ τον έκαναν ασυναγώνιστο στη Βελγική λίγκα. Μαζί με τον έτερο σπουδαίο λευκό, Brandon Ubel, αποτέλεσαν τους δύο καλύτερους ψηλούς της Βελγικής λίγκας φέτος. Μάλιστα ο Tuttle έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στη σεζόν απέναντι στον Ubel τον Νοέμβριο (33 πόντοι-10 ριμπάουντ- 5 τελικές).

Με τη Limburg στο Βέλγιο: 14.1 PTS (58.3% 2PT- 29.5% 3PT- 81.9% FT) 6.1 REB- 3.8 AST- 1.4 STL- 3.2 TO..

 

 

Spencer Butterfield (1.90-G-1992)

Μιλήσαμε σχετικά και τον χειμώνα.. Απόφοιτος του Utah State, του κολεγίου που το 2008 δώρισε στον μπασκετικό πλανήτη κάποιον Τζέησι Κάρολ, ο Butterfield κουβαλάει ιδιαίτερη κληρονομία. Σήμερα είναι αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους σουτέρ στην Ευρώπη. Ολοκλήρωσε τη τρίτη επαγγελματική χρονιά του (πέρασε από LEB, LKSK, δύο λίγκες που τρέφουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε περιφερειακούς αυτού του στυλ) με τη Ναντέρ στη Γαλλία κάνοντας μάλιστα μια εκπληκτική εμφάνιση απέναντι στην USAK (39 PTS- 11 τρίποντα) στο FIBA Europe Cup η οποία έστρεψε πολλά βλέμματα πάνω του. Καταπληκτική εκτέλεση, άρτιος μηχανισμός, γρήγορη απελευθέρωση. Ο Butterfield δούλεψε φέτος (και πρέπει να συνεχίσει να το κάνει) το κορμί του ώστε να μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες εκτέλεσης για αυτόν. Το αθλητικό του πακέτο άλλωστε είναι το μείον του. Έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα στο ριμπάουντ η οποία τον συνοδεύει σε όλη του τη καριέρα. Θέλει δουλειά με τη μπάλα στα χέρια. Ένα συμπαίχτης του μου είπε πρόσφατα ότι ο Butterfield θα παίζει στη Τουρκία την επόμενη σεζόν. Θεωρώ ότι η ACB είναι το ιδανικό περιβάλλον για αυτόν..

Στη ProA: 12.1 PTS (40.7% 3PT) 4.3 REB- 2.3 AST- 1.1 STL- 1.4 TO

 

 

 

Elie Okobo (1.91-G-1997)

Ένας από τους καλύτερους νέους Pick & Roll-PGs στην Ευρώπη ο Οkobo θήτευσε φέτος δίπλα στο μάστερ του είδους και MVP της γαλλικής λίγκας, DJ Cooper. Ο 97αρης αριστερόχειρας Γάλλος γκαρντ με τα μακριά άκρα (2.04 wingspan) και το εξαιρετικό αθλητικό πακέτο κάλυψε και τις δύο θέσεις του backcourt στην Ορτέζ παίρνοντας περισσότερο χρόνο στο FIBA Europe Cup (20.4′, 8.2 PTS-3.3 REB, 2.1 AST για 0.6 ΤΟ). Συνολικά η πρώτη ύλη του μοιάζει αρκετά ελκυστική για ένα παιδί που μπορεί να σκοράρει από όλα τα σημεία του παρκέ (ο Κούπερ ξεζούμισε κάθε ευκαιρία στα back cuts του αναδεικνύοντας το παιχνίδι του νεαρού μακριά από τη μπάλα) ορμώντας προς προς το καλάθι ή εκτελώντας μετά από ντρίμπλα, να βάλει μεγάλα σουτ και να αμυνθεί με αρκετή επιτυχία. Λατρεύω την passive νοοτροπία του αν και πολλές φορές του γυρίζει μπούμερανγκ. Αυτή την ισορροπία στην απόφαση πρέπει να βρει ο Okobo μιας και δεν είναι λίγες φορές που ο υπερβολικός αλτρουισμός του έχει στοιχίσει πόντους από την ομάδα του. Θα τον ξαναδούμε μπροστά μας σύντομα..

Στη ProA: 4.6 PTS (52.9% 2PT- 35.7% 3PT) – 2.1 REB-1.5 AST-0.9 TO σε 13.4′

 

Sean Armand (1.96-G-1991)

Στη δεύτερη σεζόν του στη Κωνσταντινούπολη με τη Buyuksehir ο πρώην off guard των Skyliners επέδειξε σημαντική βελτίωση στο παιχνίδι του τροφοδοτούμενος από την εμπειρία της πρώτης σεζόν μιας και ήταν φανερό ότι ένιωθε πιο άνετα αποκωδικοποιώντας άμυνας και χειριζόμενος τον εαυτό του απέναντι σε αυτές. Ο Armand είχε έναν εξαιρετικό μήνα μετά τις αρχές Δεκέμβρη όπου μέτρησε 19.2 πόντους ενώ είναι πολύ σημαντικό το ότι φέτος έπαιξε περισσότερο με τη μπάλα στα χέρια (τρέχοντας αρκετά PnR δράσεις από τον άξονα) σε μια ομάδα η οποία διαθέτει γκαρντ όπως ο Κάλογουέι και ο Κλόμπουτσαρ. Καλοπροπονημένος, πολύ δυνατό upper body, slashing abilities και ικανότητα στο ένας με έναν (έχει τη δύναμη και τη ποικιλία στη ντρίμπλα), εξαιρετική (παρά τον ιδιαίτερο μηχανισμό του) περιφερειακή εκτέλεση.

 

Ο παρορμητισμός και η επιμονή του κάποιες φορές δε του βγαίνουν σε καλό και αποτελούν εστία λαθών. Είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να βελτιώσει ξεκινώντας τη μετάβαση του στο επόμενο επίπεδο.

Στη TBL: 14.9 PTS (39.9% 3PT) 3.0 REB- 3.7 AST (3.7 TO)-1.3 STL

 

Abdel Nader ( 2.00-F-1993)

O Αιγύπτιος Draftee των Σέλτικς βρίσκεται σε διαρκή άνοδο αν και το traffic πλέον στη θέση “3” της Βοστόνης δεν είναι ιδιαίτερα καλός οιωνός (μέλος της SL ομάδας τους τώρα). Ο Nader είναι ένας versatile forward με μήκος και athleticism, ο οποίος μπορεί να αμυνθεί πραγματικά και να σκοράρει. Η βελτίωση στη περιφερειακή του εκτέλεση τον έχει μετατρέψει σε αίνιγμα για τις αντίπαλες άμυνες. Σουτάρει από ψηλά χωρίς η φόρμα του να διαταράσσεται όταν η άμυνα μένει κοντά του. Αξίζει να τον παρακολουθήσετε επίσης όταν παίρνει τον αεροδιάδρομο και επιτίθεται στο καλάθι όπου είναι ικανός αν μη τι άλλο για δυνατό τελείωμα.

Στο Maine (D-League) ετοιμάζουν (υπό την αιγίδα των Σέλτικς) παιδιά τα οποία θα έχουν καλές βάσεις στο παιχνίδι τους και ισχυρό χαρακτήρα ώστε να μπορούν να εξελιχθούν σε ποιοτικούς παίχτες-ρόλων στη μεγάλη λίγκα δουλεύοντας συνεχώς το team first-moto στη συνείδηση τους. Είναι εντυπωσιακή η πρόοδος του Nader στο κομμάτι του playmaking και συνολικά της αποκωδικοποίησης της αντίπαλης άμυνας και σε αυτό έπαιξε σπουδαίο ρόλο η απόφαση του coach Scott Morrison να τον χρησιμοποιήσει αρκετά ως main ballhandler στην επίθεση του. Αναπτύσσεται ραγδαία σε έναν εξαιρετικό all around παίχτη. Euroleague Material Alert..

 

 

Shayne Whittington (2.11-F/C-1991)

 

Ο Whittington κατάφερε να ξεδιπλώσει τις αρετές του παιχνιδιού του στην ACB με την Ομπραντόιρο παίζοντας αρκετά καλό μπάσκετ  στη πρώτη του σεζόν στην Ευρώπη. Το στυλ του και συνολικά το καλούπι του δε σε προδιαθέτει για αυτό που θα δεις. Είναι ένας ψηλός που γνωρίζει το πως να παίξει το PnR, έχει Post/Face up παιχνίδι, ικανότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να σουτάρει πολύ αποτελεσματικά από οποιοδήποτε σημείο του παρκέ. Η ποικιλία στο οπλοστάσιο του θυμίζει έναν λιγότερο τραχύ και αθλητικό Μπεν Χαντλόγκντεν (Μακεδονικός 2002).. Τρέχει καλά το γήπεδο, μπορεί να αμυνθεί ψηλά, όχι πάντως ανάλογα με το μέγεθος και τα προσόντα του. Νομίζω ότι σύντομα θα πάρει το κάλεσμα για ένα καλύτερο συμβόλαιο.

 

Στην ACB: 11.7 PTS (55.4% 2PT- 44/7% 3PT- 72.9% FT) 5.5 REB- 0.7 STL

 

 

 

Μartynas Echodas (2.06-F/C-1997)

 

Προϊόν των ακαδημιών  της Ζάλγκιρις η οποία τον έδωσε πέρυσι στη Siauliai. Ο Echodas ήταν φέτος ένας από τους καλύτερους ψηλούς της λιθουανικής λίγκας  δείχνοντας σημαντικό μέρος των δυνατοτήτων του. Αρκετά καλό motor, ενεργά χέρια γύρω από τα καλάθι που τον βοηθούν να τελειώνει αποτελεσματικά, καλό αθλητικό πακέτο. Ενδιαφέρον πρώτη ύλη αν και ακατέργαστη, το παιχνίδι του με πλάτη. Πρέπει να δυναμώσει άμεσα και να βελτιώσει το agility του για να πάρει το κάλεσμα από τα ψηλά. Νομίζω έχει τα στοιχεία του κλασσικού Λιθουανού  ψηλού νέας γενιάς. Κρατήστε τον στο μυαλό σας..

Στη Λιθουανία: 10.9 PTS (51.9% 2PT- 75.0% FT) 5.9 REB- 1.0 AST

 

 

 

 

Cameron Wells  (1.87-G-1988)

 

O Wells ξεκίνησε από χαμηλά και τη δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας για να αναρριχηθεί με υπομονή και να φτάσει σήμερα να θεωρείται ένας ποιοτικός γκαρντ που συγκεντρώνει ματιές από ομάδες του Eurocup/BCL αυτή την offseason. Πίσω στο κολέγιο έπεσε στην ίδια περιφέρεια με τον Στέφ Κάρι (σκόραρε 17.2 πόντους όταν ο σημερινός σούπερ σταρ του ΝΒΑ είχε 23.0 ανά παιχνίδι). Φέτος ολοκλήρωσε τη τρίτη του χρονιά στη Giessen όντας πραγματικός “στρατηγός” στο παρκέ (4.0 τελικές για 1.7 λάθη, 1.2 κλεψίματα) καλύπτοντας τις δύο θέσεις του backcourt. Πολύ καλή εκτέλεση μετά από ντρίμπλα, αποτελεσματικός σε καταστάσεις προσωπικής φάσης πηγαίνοντας προς τα μέσα. Είναι αρκετά efficient για περιφερειακό που βασίζεται τόσο στο pull up του.  Φέτος πρέπει να κάνει το παραπάνω βήμα.

Στη BBL: 14.0 PTS (53.1% 2PT- 39.1% 3 PT- 79.1% FT) 2.7 REB- 4.0 AST-1.2 STL- 1.7 TO

 

 

Marcus Denmon  (1.88- G-1990)

 

Καλά, ο Denmon είναι πασίγνωστος και η αναφορά του φυσικά δε συνιστά κάποια ανακάλυψη της σελίδας όμως επειδή για αυτόν ακριβώς τον λόγο (αναγνωρισιμότητα, draftee των Σπερς γαρ) δεν είχε μπει στις λίστες προηγούμενων καλοκαιριών είπα να ανοίξουμε τον φάκελο του. Ο Denmon είναι ένας προικισμένος σκόρερ που μπορεί να σε σκοτώσει στο ανοιχτό γήπεδο αλλά και στο μισό με την ικανότητα του να σκοράρει σε συνέχεια και την εκτελεστική του δεινότητα περιφερειακά από θέση ή (κυρίως) μετά από ντρίμπλα. Ενώ είναι αρκετά καλός πασέρ δε μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει οργανωτικές ικανότητες γεγονός που του κόστισε το κάλεσμα από ψηλά (ΝΒΑ). Εξαιρετικός φέτος με τη Gaziantep. Ψάχνει το συμβόλαιο στην EL.

 

Στη TBL: 16.1 PTS (52.4% 2PT- 37.1% 3PT- 81.7%) 4.4 REB- 4.2 AST- 1.4 STL- 2.3 TO

 

 

 

 

 

Λοτζέσκι

Φαίνεται ότι έπεσαν οι πρώτες γέφυρες μετά το (θεωρητικά) διαφαινόμενο τέλος της συνεργασίας μεταξύ Ολυμπιακού και Ματ Λοτζέσκι. Το παιχνίδι βέβαια πλέον παίζεται καθαρά στο γήπεδο των ερυθρολεύκων. Ο τραυματισμός του Αμερικανού wing είχε άμεσο αντίκτυπο στην εικόνα των ομάδων για αυτόν στην off season σε σημείο που η διατήρηση των (οικονομικών) κεκτημένων δε μοιάζει κακή ιδέα για τον Λοτζέσκι. Ο Ολυμπιακός θα συζητήσει στη βάση μιας μικρής μείωσης. Ο Λοτζέσκι μπορεί να έχει έναν χρόνο επιπλέον στη πλάτη (32) όμως γνωρίζει το περιβάλλον και παραμένει elite shooter και μια σημαντική απειλή για τις αντίπαλες άμυνες από την αδύνατη πλευρά αλλά και σε καταστάσεις transition. Το πρόβλημα πάντως αυτή τη στιγμή για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι ίσως ότι ο Λοτζέσκι παραείναι.. καλός για τον ρόλο που η ομάδα θέλει να καλύψει εκεί. Κάτι πιο οικονομικό, με πιο συγκεκριμένες δεξιότητες και δείκτη προσαρμογής σε συγκεκριμένο πλαίσιο χρόνου συμμετοχής, κυρίως πιο φρέσκο, ήταν το ζητούμενο. Όμως εφόσον υπάρξει στο τραπέζι η προοπτική να διατηρήσεις με χαμηλότερη τιμή ένα βασικό κομμάτι του παζλ σου τα τελευταία χρόνια είσαι υποχρεωμένος τουλάχιστον να το αξιολογήσεις σοβαρά.

 

 

Υ.Γ: L.A. το αντέχεις αυτό..;

Οκ, θα ψόφαγα να δω το πως θα επεξεργαζόταν με το παγωμένο βλέμμα του ο Τζακ Νίκολσον στα πρώτα ματς τον Μίλος και να ακούσω μια στιχομυθία ανάμεσα τους όμως θα συμβιβαστώ με τον Bill Crystal. Στο L.A. έχουν δεί μερικούς από τους καλύτερους πασέρ στην ιστορία του αθλήματος. Μάτζικ, Κρις Πολ και τώρα Τεόντοσιτς. Πραγματικά “Πόλη των Αγγέλων”..