Shut your eyes and see..

 

 

Παίζοντας μπάσκετ βγαλμένο από σελίδες νουβέλας του Τζέιμς Τζόυς, ο Παναθηναϊκός πήρε το μεγάλο διπλό που χρειαζόταν στη Βιτόρια παρά το γκροτέσκο θέαμα των τελευταίων λεπτών και κοιτάζει πλέον κατάματα το πλεονέκτημα έδρας με τη κατάσταση να ανατρέπεται δραματικά. Μεγάλο διπλό του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι, καθαρή ήττα στο ΣΕΦ από τη Ρεάλ, προβληματισμός για την αναιμική του επίθεση και τον τραυματισμό του Λοτζέσκι. Το Hoopfellas για τις δυνατές εικόνες της εβδομάδας αυτής..

 

 

 

Χορταστική εβδομάδα αν μη τι άλλο (με γαρνιτούρα March Madness). Τη κατάλληλη στιγμή οι ελληνικές ομάδες “χτυπούν” ενώ τα δεδομένα αλλάζουν. Ο Παναθηναϊκός έχει καλή τύχη για το πλεονέκτημα αν και η κατάσταση δε βρίσκεται στα χέρια του. Στη Βιτόρια για ένα μεγάλο διάστημα παρουσίασε αμυντικά αυτό που εδώ μέσα οραματιζόμασταν για το συγκεκριμένο σύνολο. Η Φενέρ θα τα παίξει όλα για όλα στη Μαδρίτη, με βασικές απουσίες απέναντι σε μια ομάδα που είναι δύσκολο αυτή την εποχή (βάθος, φρέσκα πόδια) να τρέξεις και να μείνεις μαζί της. Οπότε υπάρχει βάση στο συλλογισμό αυτόν.. Ο Ολυμπιακός από την άλλη κλείδωσε τη τρίτη θέση με το “Πεταχτάρι Νο2” στο Βελιγράδι..

 

 

 

..όμως έχασε στο Φάληρο τον Λοτζέσκι και τη νίκη από τη Ρεάλ δείχνοντας και στα δύο παιχνίδια το πρόβλημα που αντιμετωπίζει στο επιθετικό κομμάτι. Μεγάλη μάχη γίνεται και για το τελευταίο εισιτήριο όπου η Νταρουσάφακα (14-14) θα υποδεχτεί τη τελευταία αγωνιστική τον Ερυθρό Αστέρα (15-13) στη Πόλη. Χαμός..

 

Κλείστε τα μάτια και δείτε..

 

 

 

Καταλαβαίνω απόλυτα πως ο κόσμος του Παναθηναϊκού μπορεί να είναι ενθουσιασμένος με την εξαιρετική απόδοση του Σίνγκλετον (σούπερ και πάλι), τον Γκιστ και την σταδιακή “επιστροφή” του Καλάθη όμως ο βασικός λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να έχει φτερά στη καρδιά αργά το βράδυ της Πέμπτης θα έπρεπε να είναι η παρουσία στον πάγκο του ενός προπονητή ο οποίος επηρέασε και εν τέλει έκανε προσωπική του υπόθεση το πιο κομβικό μέχρι τώρα εκτός έδρας παιχνίδι της σεζόν. Έχει περάσει καιρός.. Ο Τσάβι Πασκουάλ προετοίμασε, ρίσκαρε, πήρε το τιμόνι στα χέρια του και “παρέδωσε” μια μεγάλη νίκη που ανατρέπει τη κατάσταση αναφορικά με το πλεονέκτημα έδρας. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι σε κάθε τέτοια αποστολή ο ηγέτης σου βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Μη ξεχνάτε (βασικά κρατείστε καλά στη σκέψη σας κάθε αγωνιστική, τουλάχιστον, ημέρα) ότι:

“Βρισκόμαστε στη περίοδο της σεζόν όπου ο πιο δυνατός μυς είναι το μυαλό..”

Η ναυαρχίδα της Junk Defense: “Box and 1” & “Diamond and 1”

 

 

 

Ο Τσάβι Πασκουάλ ετοίμασε μια, από τις λεγόμενες, Junk Defense (περιέχουν συνδυασμό αρχών Man to man και ζώνης) ώστε να αναχαιτίσει την επίθεση της Baskonia αποτρέποντας τη να βρει ρυθμό και τη προσδοκόμενη για αυτήν ροή ή οποία την ωθεί να εκτελεί αυτοματοποιημένα, χωρίς σκέψη, ακουμπώντας το μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει ο Σίτο Αλόνσο. Ουσιαστικά ο βασικός στόχος του προπονητή του Παναθηναϊκού με την επιλογή αυτή ήταν να δώσει στον αντίπαλο κάτι με το οποίο δεν είναι εξοικειωμένος αναγκάζοντας τον να αλλάξει συνήθειες και να αναπροσαρμόσει τον τρόπο που επιτίθεται. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται απλό και ακούγεται ακόμα πιο εύηχο όμως θέλει πολύ προσοχή στη λεπτομέρεια για να το στήσεις κυρίως στο κομμάτι όπου μεταφράζεις τα χαρακτηριστικά των παιχτών σου εντός του πλαισίου αυτού.

Τι ήταν αυτό που είδαμε λοιπόν στη Buesa Arena τη Πέμπτη το βράδυ το οποίο λειτούργησε καταλυτικά ώστε να γείρει η πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού:

Mια άμυνα η οποία μπορούσε να “προσαρμοστεί” κάθε φορά αλλάζοντας μορφή και αυτής της η ιδιότητα την έκανε δυσανάγνωστη επιβραδύνοντας τον χρόνο εξοικείωσης της επίθεσης με αυτή. Βάση στις units των πρασίνων και πυλώνες για να χτιστεί αυτό το οικοδόμημα σε κάθε επίπεδο είναι οι μαγικές λέξεις mobility και intensity.

Ο Πασκουάλ επέλεξε διατάξεις “Box and 1” (με τους Λάρκιν-Σενγκέλια στο παρκέ) και “Diamond and 1” (χωρίς αυτούς κατά κύριο λόγο αλλά με τον πολύ ικανό σουτέρ Beaubois στη πεντάδα του Σίτο).

-Οικοδόμησε την “Box and 1” δίνοντας στον Καλάθη ρόλο “Chaser” (άρνηση στον Λάρκιν εκτός των περιπτώσεων όπου αυτός πήγαινε στις γωνίες όπου ο Καλάθης τον “παρέδιδε” στον εκάστοτε low box ψηλό, Γκιστ ή Σίγκλετον), βασιζόμενος στο ότι στη πίσω γραμμή του “κουτιού” είχε δύο πολύ καλούς ριμπάουντερ με δυνατά πόδια οι οποίοι στην άμυνα αυτή είχαν την ευθύνη να αμυνθούν στη μπάλα όταν αυτή βρισκόταν ανοιχτά στη γωνία τους. Και οι δύο Low Box παίχτες του Πασκουάλ έπαιζαν (αρχική θέση) με το ένα πόδι να πατάει εντός της γραμμής του ζωγραφιστού. Οι άλλοι δύο παίχτες του “κουτιού” (High Box Defenders δηλαδή οι Νίκολς-Φελντέιν) έχουν ως βασική αποστολή να αποτρέψουν την εισαγωγή της μπάλας στο High Post και παράλληλα πρέπει να διαθέτουν επαρκή ταχύτητα καθώς απαιτείται sprinting με σκοπό να διατηρούν στην επίθεση του αντιπάλου έναν pass around -στη περίμετρο- χαρακτήρα.

-Με τον Λάρκιν κάτοχο της μπάλας στον άξονα και οι 4 Box Defenders έπαιρναν της αρχικές τους θέσεις στο Box Format. Αυτή η διάταξη στη συγκεκριμένη περίπτωση εξασφάλιζε σπουδαία Help Defense, σημαντικό όπλο απέναντι σε έναν πολύ οξυδερκή και ταχύ γκαρντ που γλιστράει εύκολα μέσα σε κάθε πιθανή τρύπα.

-Με τη μπάλα στη πλευρά, ο Strong side ψηλός των πρασίνων έπαιζε 4/4 τον post ψηλό του Σίτο, θέση η οποία παράλληλα του εξασφάλιζε τη δυνατότητα να βγει (εφόσον χρειαστεί) άμεσα στον τομέα ευθύνης του στη γωνία εάν η μπάλα έφθανε στο σημείο αυτό.

-Η άμυνα αυτή βοήθησε τον Παναθηναϊκό να προστατεύσει το καλάθι του και να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα στο κομμάτι του ριμπάουντ (έχοντας τρεις παίχτες του “κουτιού” στη διεκδίκηση κάθε φορά όταν ο ένας έβγαινε στην εκτέλεση) αν και ο match up χαρακτήρας της (οι πράσινοι ακολουθούσαν κοψίματα των Βάσκων στη ρακέτα τους και σε συγκεκριμένες Pick & Roll καταστάσεις έπαιζαν προσωπική άμυνα) έδωσε rotations τα οποία έδωσαν επιθετικά ριμπάουντ στους γηπεδούχους. Από την άλλη πλευρά βεβαίως, αυτός ο Match up χαρακτήρας λειτούργησε ευεργετικά όταν ο Σίτο στη Box-1 τοποθέτησε τον Λάρκιν στη γωνία με στόχο να δημιουργήσει μια διάταξη 2-3 ώστε να επιτεθεί σαν να έχει απέναντι του μια κανονική ζώνη. Δε συνέβη ποτέ..

-Απέναντι στα σχήματα της Baskonia τα οποία απειλούσαν λιγότερα επιθετικά το καλάθι της ελληνικής ομάδας (Diop-Tillie αντί Voigtmann-Shengelia) εντός του ζωγραφιστού όμως είχαν firepower από τη περιφέρεια (Beabois) ο Τσάβι Πασκουάλ ενεργοποίησε μια “Diamond and 1” άμυνα με τον Φελντέιν στον Χάνγκα στο φτερό και τους υπόλοιπους 4 να παρατάσσονται με τη μορφή ρόμβου τακτική που λόγω διάταξης βοήθησε το “τριφύλλι” να φτάνει πιο γρήγορα στους snipers του Αλόνσο στις πλευρές. Περίμενα να δω απάντηση τύπου Clock Offense (έχουμε μιλήσει μέσα στη σεζόν στο Hoopfellas για αυτή) από τον Σίτο για αυτή αλλά δε συνέβη επίσης..

Οι γηπεδούχοι τελείωσαν το παιχνίδι με τον δείχτη του Scoring +/- να έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Larkin -15 (True Shooting Ratio 22.6 στο ματς, δείγμα το πόσο αποκόπηκε από την επίθεση της Baskonia) , Shengelia και Beaubois από -9. Αντίθετα με τον (αρκετά άστοχο) Λαπροβίτολα στο παρκέ σκόραρε 14 πόντους περισσότερους από την ελληνική ομάδα. Όσο για τον Παναθηναϊκό.. O Nίκολς έπιασε το +22, ο Σίνγκλετον το +18 όπως και ο Φελντέιν, +16 ο Καλάθης, +15 ο Γκιστ αλλά -11 ο Μπουρούσης και -14 ο Τζέιμς. Η εξήγηση είναι απλή. Με τους Μπουρούση-Τζέιμς στο παρκέ ο Παναθηναϊκός δε μπορούσε να ενεργοποιήσει τις ίδιες τακτικές στην ομαδική άμυνα και ήταν απαγορευτικό να παρουσιάσει ανάλογα επιθετικό χαρακτήρα με συνέπεια ο αντίπαλος να βρει φάσεις μέσα από ένας-ένας και weak side cuts.

Όντως υπήρξαν και λάθη. Η εικόνα της τέταρτης περιόδου ήταν κάτι που προβλημάτισε. Σαφέστατα περιμένεις ότι κάποια στιγμή μια τόσο καλή ομάδα σε αυτό το επίπεδο όπως η Baskonia θα ξυπνήσει παίζοντας λίγο καλύτερα. Ο προβληματισμός έγκειται στο πως ακριβώς πήρε μορφή η επιστροφή αυτή των Βάσκων. Κόουτς κατά τη ταπεινή μου άποψη όταν μπαίνεις στη τέταρτη περίοδο στη Μπουέσα με +17, περιμένεις 10 λεπτά που θα μοιάζουν με μονομαχία σε “κλουβί”. Ο αντίπαλος θα βάλει το χέρι του σφιχτά πάνω σου. Από την εισαγωγική πάσα θα προσπαθήσει να το βάλει στο λαιμό σου. Δε συζητάμε τι θα γίνει όταν αρχίζεις να ντριμπλάρεις ή όταν επιτεθείς στο καλάθι του. Ο Φελντέιν είναι ο λιγότερο ταιριαστός σε ένα τέτοιο περιβάλλον περιφερειακός του Παναθηναϊκού. Απέρριψες τον Παππά στη προκειμένη περίπτωση γιατί ήθελες (το έχουμε υπογραμμίσει και εδώ) σουτ δίπλα στους Καλάθη-Τζέιμς. Σωστά σκέφτηκες το σχήμα με τρεις χειριστές. Όμως ο Δομινικανός δεν είναι ο τύπος του γκαρντ που διακρίνεται για τον υψηλό βαθμό ανθεκτικότητας και την αποτελεσματική απορρόφηση κραδασμών. Επίσης νομίζω ότι έπρεπε να είχε αποσυρθεί νωρίτερα ο Μπουρούσης.. Πέραν αυτών, ο Παναθηναϊκός (πολλά τα 19 λάθη όμως είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας στη περίπτωση των πρασίνων) βρήκε λύσεις με το παιχνίδι προσωπικών φάσεων του Τζέιμς το οποίο πλέον αποτελεί δεύτερη φύση για την ομάδα σε τέτοιες οριακές καταστάσεις. Ας μη γελιόμαστε, η προσωπική φάση και η περιφερειακή εκτέλεση είναι κλειδιά στη μορφή που έχει πάρει το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δεν είχε ο Παναθηναϊκός πέρυσι τέτοιες κάθετες φάσεις σε ανάλογες οριακές καταστάσεις με αυτή την αποτελεσματικότητα. Το παν είναι η δόση, ειδικά στο “valuing possessions” μπάσκετ του Τσάβι Πασκουάλ..

Ολυμπιακός

Από ένα σημείο και μετά φάνηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε τη stamina για να πάρει το συγκεκριμένο ματς απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο. Χαρακτηριστικό το οποίο αποτελεί πυλώνα στο οικοδόμημα του φετινού Ολυμπιακού. Με τον Πρίντεζη στα πιτς, τον Σπανούλη να ψάχνει τα πατήματα του και τον Λοτζέσκι να παλεύει με την τενοντίτιδα ο Ολυμπιακός δεν είναι το ίδιο well shaped για να τρέξει με τη Ρεάλ στο μισό και ανοιχτό γήπεδο. Ακόμα και στα ψηλά σχήματα του Λάσο με τον Τέιλορ στο “2” οι Μαδριλένοι ήταν μια ταχύτητα πάνω. Αυτή η παράμετρος έπαιξε μεγάλο ρόλο τη Παρασκευή το βράδυ. Ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να δώσει στο κοινό του ένα performance ανάλογο με αυτό του Παναθηναϊκού απέναντι στη Ρεάλ γιατί απλά δεν είχε τις δυνάμεις. Φάνηκε κυνικά αυτό μετά το 25ο λεπτό..

Ο Ράντολφ ήταν απλά unmatched. Χωρίς τον Πρίντεζη και τον Birch “εκτός” (και μαζί η ικανότητα του στην άμυνα βοήθειας ψηλά) το face/post up παιχνίδι αποδείχθηκε αξεπέραστο εμπόδιο για την άμυνα του Ολυμπιακού. Ο Σφαιρόπουλος είχε ετοιμάσει τον Παπαπέτρου για αυτόν όμως ακόμα και σε στιγμές που είχε ένα χέρι στο πρόσωπο του κατάφερε να κάνει ζημιά. Παράλληλα ήταν σημαντικός και στα μετόπισθεν (ειδικά στα σχήματα όπου ο άσο τοποθέτησε δίπλα του τον Χάντερ). Δείτε λίγο τα νούμερα της Ρεάλ φέτος με τον Ράντολφ στο παρκέ και χωρίς αυτόν (overbasket.com)..

Τον “διέλυσε” από τον άξονα..

Το αμυντικό κάστρο του Ολυμπιακού έπεσε και μάλιστα πειστικά όταν ο αντίπαλος τον χτύπησε σε ένα πολύ δυνατό του σημείο φέτος. Τον άξονα. Οι ερυθρόλευκοι είναι ένα σύνολο που προστατεύουν πολύ αποτελεσματικά τον κεντρικό νοητό διάδρομο στην άμυνα της ειδικά στις περιπτώσεις όπου σε αυτόν αμύνεται το δίδυμο Birch-Παπανικολάου (ικανό να κλειδώσει σχεδόν τους πάντες τόσο στη περίμετρο όσο και στο low post). Τη Παρασκευή το βράδυ ο Γιούλ σκόρπισε το πανικό στο πεδίο αυτό τιμωρώντας κάθε λάθος των ερυθρολεύκων. Μιλάω για τους δέκα πόντους που του παραχώρησε ο Birch ώστε να “φάει” το pull up, τις στιγμές αδράνειας του Σπανούλη στο φτερό ή το overhelping του φόργουορντ τελικές γραμμής στο φτερό (μέχρι το recover του ψηλού στο κεντρικό PnR της Ρεάλ), καταστάσεις που παρήγαγαν ελεύθερα σουτ από τις γωνίες. Νομίζω ήταν το πρώτο ματς της σεζόν που οι ερυθρόλευκοι έμοιαζαν τόσο θνητοί αμυνόμενοι στον άξονα.

Ελπίδα ο “Μίλου”..

Όπως είπαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση, το δίδυμο Μιλουτίνοφ-Παπανικολάου δίνει μια υγιή αύρα στον ταλαιπωρημένο από τα προβλήματα τραυματισμών Ολυμπιακό τον τελευταίο καιρό. Ο 22χρονος Σέρβος σέντερ αρχίζει και κινείται προς τη κατεύθυνση που είχαν χαράξει ο R.C. Buford και οι ιθύνοντες του Ολυμπιακού για τη περίπτωση του. Απέναντι στη Ρεάλ και σε τοπ-ανταγωνισμό είδαμε μερικά από τα πλεονεκτήματα του πακέτου του τα οποία δε ξετύλιξε στο Βελιγράδι.

Ο Παπανικολάου ήταν καταπληκτικός στο Βελιγράδι. Το non stop-motor στυλ ήταν παντού στο παρκέ τραβώντας μαζί του όλη την ομάδα σε πολλές των περιπτώσεων. Έχει χτίσει αυτοπεποίθηση και νιώθει φανερά πιο σίγουρος πλέον στα τελειώματα του. Απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα και με τον Λοτζέσκι off οι ερυθρόλευκοι του έδωσαν περισσότερο παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια κάτι που πιστεύω πως στο άμεσο μέλλον καλό θα είναι να περιορίσει ο Ολυμπιακός καθώς ο παίχτης προσπαθεί να κάνει την ανάγκη φιλότιμο και να ανταποκριθεί όμως στη παρούσα φάση και με το επίπεδο ανταγωνισμού να εκτινάσσεται δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορεί να βοηθήσει..

Λοτζέσκι & offensive efficiency

Ο Ολυμπιακός μοιάζει λίγο “ξύλινος” στην επίθεση και οι δοκιμασίες αυτής της εβδομάδας σε συνδυασμό με τα προβλήματα τραυματισμών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Χωρίς τον Πρίντεζη στο παρκέ όντως η παραγωγική ικανότητα του Ολυμπιακού μπορεί να χαρακτηριστεί ως limited και αυτό προβληματίζει σε μια περίοδο όπου η ομάδα θα χρειαστεί να επανακτήσει το “δηλητήριο” της στο επιθετικό κομμάτι για να διασχίσει τον δρόμο προς τον Βόσπορο. Είναι σαφές ότι αυτό σχετίζεται και με τη κατάσταση του Σπανούλη. Θυμηθείτε λίγο τον τρόπο που αναπτυσσόταν ο Ολυμπιακός στο ανοιχτό (αλλά και στο μισό) κυρίως γήπεδο στην αρχή της σεζόν όταν η μπαγκέτα βρισκόταν στα χέρια του φρέσκου αρχηγού. Το φυσικό/αθλητικό πακέτο της ομάδας βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη παραγωγική της ικανότητα. Ο Ολυμπιακός έχει περιορισμένες δημιουργικές πηγές (ειδικά με τον Σπανούλη μακριά από το 100% ), έλλειψη κάθετου παίχτη (ο Ουότερς δεν έχει το πρώτο βήμα και ο Γκριν την ανθεκτικότητα) που θα δημιουργήσει ρήγμα (σχεδόν αποκλειστικά από close out επίθεση γίνεται αυτό τον τελευταίο καιρό) και με τον Λοτζέσκι ένα μήνα “εκτός” χάνει σημαντικά σε περιφερειακή εκτέλεση. Μετά τα χτυποκάρδια βέβαια, η ανακοίνωση για τον 1 μήνα απουσίας του Λοτζέσκι ήχησε σαν μουσική στα αυτιά των ερυθρολεύκων όμως η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός δε μπορεί να ποντάρει πότε ακριβώς θα μπει ο Αμερικανός G/F σε μια απαιτητική σειρά playoffs. Η εκτίμηση μου (φυσικά πρέπει να δούμε το ματσάρισμα για να μιλήσουμε πρώτα) πάντως είναι ότι χωρίς τον Λοτζέσκι ο Ολυμπιακός θα έχει πρόβλημα. Οι ερυθρόλευκοι πλέον αναγκαστικά θα στραφούν στην επιθετική κατεύθυνση την οποία χάραξαν από το καλοκαίρι. Με την ελπίδα ότι ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης θα είναι τη κατάλληλη στιγμή στο 100%. Σωστό, λάθος, θα φανεί σύντομα..

 

Υ.Γ: Πρώτη επιλογή του Άρη μαθαίνω ο Gerald Robinson. Μετά από αυτό μπορώ να πω ότι δυστυχώς οι λίστες της σελίδας έχουν γίνει mainstream όπως σχολίασε ένας φίλος..

http://hoopfellas.blogspot.gr/2016/06/made-in-usa-2016.html

 

 

 

Υ.Γ1: Σπουδαίο ματς σήμερα στο ΟΑΚΑ από όλες τις απόψεις. Το timing ήταν καλό για την ΑΕΚ μετά την επιτυχία του Παναθηναϊκού στη Βιτόρια όμως αφού δεν “έκλεισαν” το ματς οι γηπεδούχοι στη πρώτη παράταση ήταν μάλλον λογικό ότι θα πέσουν σε αυτή που ακολουθούσε. Η ελληνική λίγκα χρειάζεται τέτοιες μάχες..

 

Υ.Γ2: Είναι “ευλογία” και προνόμιο για έναν νέο παίχτη να μπορεί να δοκιμάζει τις δυνάμεις του και να βελτιώνει το παιχνίδι του μέσα από τον ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας. Δωρεάν φροντιστήριο,.. Το βλέπουμε τώρα στο τέλος της σεζόν όπου πολλές ομάδες προσπαθούν να ανεβάσουν παιδιά στα οποία ποντάρουν για τη νέα χρονιά. Όποιος αρπάξει την ευκαιρία, μάγκας..