Dark horse..; Μπορεί ο Παναθηναϊκός να αποτελέσει το μαύρο άλογο στη κούρσα της φετινής Ευρωλίγκας;

Μερικές σκέψεις που ήθελα να μοιραστούμε μετά την εκτός έδρας νίκη του Παναθηναϊκού και λίγο πριν το μεγάλο ματς του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ με τη Λαμποράλ σχετικά με το status των πρασίνων στη διοργάνωση.. Το συζητάμε και παράλληλα ανανεώνουμε το βήμα μας ενόψει των σημερινών παιχνιδιών.

O Παναθηναϊκός χτίζει βήμα-βήμα σε ένα κομβικό χρονικό σημείο της σεζόν το μομέντουμ που κάθε ομάδα επιθυμεί στη διοργάνωση. Στη τελική ευθεία του TOP-16, με τα playoffs να φαίνονται καθαρά πλέον στον ορίζοντα. Αυτό το περιβόητο “μομέντουμ” είναι που ψάχνουν όλοι. Όταν το βρεις και το ..ακουμπήσεις αισθάνεσαι ευλογημένος. Δυνατός. Και προπάντων (με πολύ πίστη στις δυνάμεις σου) έτοιμος να γράψεις μια σπουδαία ιστορία με τίτλο “Against all odds”. Μπορεί ο φετινός Παναθηναϊκός να πιάσει το Dark Horse Status στη κούρσα της φετινής Ευρωλίγκας, ερχόμενος με ορμή από πίσω και ξεπερνώντας τα προγνωστικά που συνόδευαν (απολύτως δικαιολογημένα) την ομάδα στο πρώτο μισό της σεζόν;

Ναι μπορεί.. Δεν είναι ακόμα εκεί, σε αυτό το status αλλά είναι έτοιμος να φορέσει αυτόν τον μανδύα. Ρεαλιστικά ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δεν έχει τη συνοχή της Λοκομοτίβ ή την αυτοματοποιημένη επιθετική λειτουργία της ΤΣΣΚΑ όμως συγκεντρώνει πολλά χαρακτηριστικά που τον μετατρέπουν σε δυνατό χαρτί που μόλις έπεσε στο τραπέζι. Κοιτάζοντας πίσω και σκανάροντας εικόνες από την αρχή της σεζόν μέχρι τώρα καταλήγουμε με σιγουριά ότι δύο άλλες ομάδες κάλπασαν ερχόμενες από πίσω και “πήραν κεφάλια” σκορπώντας φόβο με το ποδοβολητού του “Μαύρου Αλόγου”..  Η Λοκομοτίβ Κουμπάν του Γιώργου Μπαρτζώκα, η οποία πλέον δε μπορεί να κατέχει αυτόν τον τίτλο γιατί παίζει σταθερά ποιοτικό μπάσκετ από το ξεκίνημα, έχει ελάχιστα σκαμπανεβάσματα και με βάση τη καμπύλη αξιολόγησης του performance της και της δυναμικής της αυτή τη στιγμή κατατάσσεται στο TOP-4 της διοργάνωσης, δηλαδή στα ψηλά έχοντας αφήσει πίσω πλέον το status του απόλυτου underdog. Η άλλη ομάδα είναι η σημερινή αντίπαλος του Ολυμπιακού, Λαμποράλ Κούτσα. Χημεία, λειτουργικότητα, σωστή προσέγγιση στο κλάσμα ρόστερ-δεξιότητες παιχτών/κατεύθυνση μπάσκετ που επιλέγω, υποστηρίζοντας με θρησκευτικού τύπου φονταμελιστική πειθαρχία ένα πλαίσιο μπάσκετ εντός του οποίου η ομάδα παράγει και οι παίχτες ευχαριστιούνται. Λέξη-κλειδί αυτή. Η χαρούμενη και με τον πρέπων ψυχικό κόσμο ομάδα σε αυτή τη φάση της σεζόν είναι διπλά επικίνδυνη.. Η Λαμποράλ δικαιούται μέχρι τώρα να φέρει αυτή τον τίτλο του “Μαύρου Αλόγου” της διοργάνωσης ειδικά με τον τρόπο που σκόρπισε.. κόσμο στη πρώτη φάση του TOP-16.

Όμως αυτός ο Παναθηναϊκός μυρίζει θάνατο.. Πρόκειται για ένα τεράστιο ευρωπαϊκό brand το οποίο (πολύ σημαντικό για το θέμα μας) διαθέτει winning culture και τη τεχνογνωσία του winning at winning time. Η δυναμική του παιχνιδιού του ανεβαίνει ενώ η προσωπικότητα ορισμένων παιχτών του είναι επίσης σημαντική παράμετρος. Ο Παναθηναϊκός θέλει δουλειά ακόμα σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού όπου τώρα προσπαθεί να βάλει καινούργια πράγματα αφού είναι φανερό ότι άλλαξε η παραγωγική ικανότητα του ρόστερ και τα physical attributes της ομάδας. Το χθεσινό “παραμάζωμα” της Ουνικάχα είναι εικόνα σοβαρής, έτοιμης να μπει στο παρκέ, ομάδας όπως ήταν το σύνολο του Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς. Δε θα πρέπει να ξεγελάσει η διαφορά ή η ευκολία με την οποία η ελληνική ομάδα επιβλήθηκε καθώς ο αντίπαλος εδώ και καιρό βγάζει εικόνα παράδοσης σε όλα τα επίπεδα. Το να βλέπεις τον Κουζμίνσκας ή τον Τζάκσον να έχουν βγάλει τον Ραντούλιτσα στα 6.5 μέτρα και να μη τον χτυπούν στα πόδια (δε το διάβασαν καν..) είναι απόδειξη της κατάστασης που επικρατεί στη Μάλαγα και της μεγάλης ευθύνης που βαραίνει τον Πλάθα. Αυτό σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει για να αποδεσμεύσει όλη αυτή την ενέργεια που ξαφνικά έχει συσσωρευτεί μέσα του.

Με τον Χέινς και τον Ουίλιαμς οι πράσινοι έκαναν καλύτερη την “ομάδα” και τους υπόλοιπους παίχτες. Είναι χαρακτηριστικό το πόσο δυνατός είναι ο Παναθηναϊκός αμυνόμενος στο Pick & Roll σε καταστάσεις που αναμειγνύονται ο Γκιστ και ένας εκ των Καλάθη/Ουίλιαμς, παίχτες με πολύ γρήγορα χέρια και αμυντικές αντιδράσεις. Είχαμε την ευκαιρία να το δούμε τόσο με τη Φενέρ όσο και με την Ουνικάχα οι οποίες είναι ομάδες που στήνουν καταστάσεις με screener παίχτες της θέσης “4”. Παράλληλα με τους δύο Αμερικανούς περιφερειακούς ο Παναθηναϊκός εκτός του ότι λόγω βάθους και φυσικής ικανότητας μπόρεσε να ανεβάσει σημαντικά τη γραμμή πίεσης της άμυνας του, απέκτησε και δύο κάθετους παίχτες που αλλάζουν σημαντικά τον τρόπο που τρέχει η ομάδα το γήπεδο και στις δύο πλευρές του παρκέ (και ικανούς finishers στο ανοιχτό γήπεδο). Αυτός ο Παναθηναϊκός έχει κατεβάσει σημαντικά τους αμυντικούς του χρόνους στο μισό γήπεδο , αμύνεται πραγματικά καλά πάνω στη μπάλα ακόμα και όταν δεν είναι ο Καλάθης στο παρκέ και περιμένει τη βοήθεια του Χάντερ. Κανένα αμυντικό πρόβλημα στο “5”δεν έλυσε η ομάδα. Πριν μια εβδομάδα η Φενέρ στόχευσε με κυνισμό τη θέση αυτή και πήρε πολλά εύκολα καλάθια. Όπως σας είπα κι το πρωί στη πραγματική ομαδική άμυνα το σύνολο πρέπει να είναι έτοιμο να αμυνθεί παντού στο παρκέ. Οι ψηλοί απέναντι σε περιφερειακούς και οι γκαρντς χαμηλά. Η καλή περιφερειακή άμυνα δεν είναι φυσικά επίτευγμα μόνο των περιφερειακών.. Για αυτό και ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί τα πόδια και το rebounding του Χάντερ στη συνέχεια. Δε θα είναι εύκολο γιατί ο νεαρός σέντερ είναι ακόμα πίσω. Μη ξεχνάμε ότι αποκτήθηκε για να προσπεράσει τον Κούζμιτς στο rotation..

Eεπιστρέφοντας στο δίδυμο Ουίλιαμς-Χέινς θα πρέπει να σταθούμε σε κάτι σημαντικό. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που δουλεύει περισσότερο ομαδικά και μέσα από συνεργασίες για τη παραγωγή των πόντων της στη διοργάνωση (πιστώνεται στον Τζόρτζεβιτς, γνώρισμα της δουλειάς του και στην Εθνική Σερβίας) και τώρα ..σπέρνει δύο παιδιά με προσωπική φάση στη γόνιμη (από την ύπαρξη playmaking abilities) γη του backcourt του. Δύο παιδιά που ναι μεν έχουν προσωπική φάση αλλά έχουν μάθει να λειτουργούν μέσα από συνεργασίες. Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι έχουμε πολύ καλύτερα πράγματα να δούμε στο άμεσο μέλλον αν και η στελέχωση έχει θέμα με την ύπαρξη πολλών off guards (ένας που ήδη ανανέωσε, ένας για τον οποίο επενδύθηκαν χρήματα για buy out και ένας που έχει κλέψει τη παράσταση και ευτυχώς θα περάσει τον περισσότερο χρόνο του στο “3”). Ο Τζόρτζεβιτς προσπαθεί να τους δώσει (σωστά) προφίλ facilitator ώστε να γίνουν πιο οργανικοί στο παιχνίδι της ομάδας. Και επιτέλους κόουτς, βλέπουμε τον Διαμαντίδη να λειτουργεί ως playmaker στο δεύτερο μισό του γηπέδου και όχι να σπαταλάει ανάσες μεταφέροντας τη μπάλα από την εισαγωγή..

Δε χρειάζονται θριαμβολογίες αυτή τη στιγμή αλλά δουλειά και χαμηλό προφίλ. Η προοπτική στο γκρούπ υπάρχει. Σήμερα ο Παναθηναϊκός δεν έχει φτάσει ακόμα στο status του “Μαύρου Αλόγου” της διοργάνωσης όμως είναι κοντά. Την επόμενη Παρασκευή το βράδυ, σε μια πόλη όπου φέτος έχουν μαρτυρήσει ομάδες όπως η Ρεάλ, η Κίμκι, η Λοκομοτίβ και μια έδρα η οποία μετράει 8-2 στη διοργάνωση, μπορεί και επίσημα να έχει αυτόν τον τίτλο. Τότε ο ήχος του καλπασμού θα ακουστεί ξεκάθαρα..

Υ.Γ: Ο φίλος μου Alexandre Lacoste (Στρασβουργάρα..) μου είχε πει τις ημέρες του μεταγραφικού πυρετού (όταν ο Ολυμπιακός έψαχνε για ψηλό) ότι οι ερυθρόλευκοι έκαναν πρόταση στην ES Chalon για την απόκτηση του Devin Booker. To γαλλικό κλαμπ αρνήθηκε ευγενικά.. Εχθές το έβγαλεκαι στον λογαριασμό του.
Για τον Ουόρικ έχω πλήρη εικόνα και πολλές σημειώσεις. Θα τα πούμε σύντομα..

Υ.Γ1: Σε τέτοιες περιπτώσεις “φορμαρίσματος” (Παναθηναϊκός)  μετράει ο αγωνιστικός χαρακτήρας της ομάδας την επόμενη μιας κακής βραδιάς που θα σου σταματήσει την ορμή σου. Στην αναμέτρηση που θα ακολουθήσει θα φανεί τι δουλειά έχει γίνει όλον αυτόν τον καιρό και πόσο καλό προπονητή διαθέτεις..